นักเพลงพเนจร
. . . สายัณห์สายัณห์ตะวันรอน
นกขมิ้นเหลืองอ่อนจะนอนไหน
พเนจรจากมาสุดฟ้าไกล
ยากไร้สิ้นหวังซึ่งรังรวง
ห่างลูกห่างเมียห่างบ้าน
สมบัติพัสถารงานหลวง
คิดถึงช่อมาลีต้มชะมวง
มาเลี่ยนทรวงเบอร์เกอร์อยู่เดียวดาย
โดนคนหน้ากลมโจมตี
หน้าเหลี่ยนเลยต้องหนี ญ ญ่าย
รถถัง คมช. อันตราย
คุ้มดีคุ้มร้ายก็ตายกัน
จึงจ้องตาด้วยศักดิ์ของนักเลง
ตะเบ็งปากกล้า - ขาสั่น
กูเงิน มึงปืน มายืนยัน
ตะบันฟันฟาดละหมัดดู
เลยซื้อ แมนซิตี้ มันเล่นเล่น
นอนอพาร์ตเมนท์หรูหรู
คตส. ยึดเพลินเลยเงินกู
มีอยู่อีกเยอะสิยึดไป
ถึงต้องพเนจรเป็นหมอนหมิ่น
นกขมิ้นอนาถายังหน้าใส
เดี๋ยวโฉบประเทศนู้นแล้วเดี๋ยวใจ
ร้องโอเกะอยู่ในประเทศโน้น
อกคนไกลบ้านพลัดร้านถิ่น
นกขมิ้นเฉวียนฉวัดบินผาดโผน
พอสายัณห์รอนรอนบมอ่อนโยน
ขมิ้นโทนมือก่ายหน้าผากนอน
6 สิงหาคม 2550
นึกขึ้นได้ ว่าชุดนี้มี 5 ชิ้น อีกชิ้นคือ น้ำตาประชาชน ที่ได้ลงนิตยสารหลังจากชิ้น คมช. ขอร้อง