Topic List
.... ณ ที่นี้ คือที่มี ฟ้าสวยใสธารน้ำไหล แดดรำไร สายลมอ่อนไว้แอบพัก ยามเดียวดาย เอนกายนอนได้พักผ่อน ปล่อยใจ ไปกับลม.... ถ้าแม้นเธอ เดียวดาย วุ่นวายนักต้องการพัก รักษาใจ ที่ขื่นขมแล้วมีสิ่ง ดีดี ไว้ชื่นชมเพื่อทดแทน ความระทม ในจิตใจ.... อยากจะชวน เธอมา ในที่นี้ในถิ่นที่ มีความรัก อันยิ่งใหญ
1) เธอเข้ามาที่นี่ได้อย่างไรข้าเองยังสงสัยจึงไต่ถามนี่มันโลกแห่งข้า ข้านิยามโลกแห่งความเงียบเหงาและเศร้าใจเธออาจหลงทางเข้ามา......โปรดบอกข้าเธอเคว้งคว้างจากทางไหนหรือว่าเธอไม่มีที่จะไปจึงเซซัดเข้ามาในโลกใบนี้โลกของข้าช่างเงียบเหงา.......แสนโศกเศร้าเปล่าดายไร้แสงสีเธออาจทนไม่ได้
ทักถามตามประสา ฝนฟ้าตกกันไหม เขลางค์ครึ้มเหลือใจ หาดใหญ่ท่วมหรือยัง
ทะเลของคนไกลจักงดงามเฉกเช่นใบไม้ไหวไหมหนอจักอ่อนหวานประหนึ่งพิณขับคลอจักอบอุ่นพะเน้าพะนออย่างพองามคลื่นที่เงียบในจริงอาจทรงพลังหยุดนิ่ง-ไหวหวามอาจกระเพื่อมน้อยมากทยอยตามอาจสดับเพื่อรับความจากฟากฟ้าฟ้าอีกฟากฝั่งฝันแววดาวพราวพรรณพร่างกระจ่างหล้าแววเดือนเลือนแล้ว-หยาดน้ำตาแววฝนฉ่ำฟ้า ข้าฯเ
1)บางเวลา ยเคยรู้สึกไหมว่าช่างเหนื่อยอ่อนกับการดิ้นรนค้นหาความอาทรในโลกซึ่งรุ่มร้อนแสนลำเค็ญเคยรู้สึกไหมว่าช่างเหนื่อยนักกับการดิ้นรนค้นหารักอันหนักเข็ญในซอกหลืบคืบวิถีที่เยียบเย็นในลึกเร้นแคบแท้เห็นแก่ตัวเคยรู้สึกบ้างใช่ไหม ยว่าเหนื่อยอ่อนถอนใจเช่นใครทั่วเมื่อบางเวลายิ่งค้นหายิ่
ลูกคนดีที่ไหนไม่รักแม่ไม่ประจักษ์รักแท้แม่ยิ่งใหญ่แม่เป็นยักษ์รักเจ้าชายร้ายหรือไรลูกจึงทำกับกับแม่ได้ร้ายทวีดูกระไรใจคอทั้งพ่อลูกไม่พันผูกวิสัยชายช่างหน่ายหนีเสียดายนักนับเวลากว่าสิบปีกับภักดีที่แม่มั่นไม่ผันแปรน้อยนักหรือรักแม่นี้มีให้ลูกผิดหรือถูกทำอุบายทำร้ายแม่ให้แม่ร้างห่างไกลไม่เห
โอบกอดข้าเถิดขุนเขาวัยฝันวันเยาว์แห่งข้าทึบเทาเนานานผ่านมาลาวันคืนลับล่วงแล้วเหมือนว่าลืมเลือนเพื่อนสนิทลืมทิศทางท่องคล่องแคล่วไม้ไล่เขาเขินเนินแนวทางแถวเพื่อนยาคณานับหากข้าลาท่านวันเก่านานเนาจากไกลไม่กลับวันวารผ่านแล้วเลยลับนานนับเนิ่นนานผ่านพ้นเป็นคนของเมืองเรืองรองเที่ยวท่องทางฝัน
ดอกไม้แดงดอกไม้เหลืองในเมืองหลวงไม่มีปวงภมรหมายได้ตอมไต่ยังเชิดชูกลีบละออไว้รอใครท้าแดดลมบ่มใบเป็นไม้เมืองฝันวันหวานผ่านเวลาหน้าฝนฝันยังยืนยันหยัดยงคงสีเหลืองยังแดงชาดชูเชื้อระเรื่อเรืองเป็นไม้มั่นมลังเมลืองมิ่งเมืองฟ้าวันนี้จึงซึ้งน้ำใจใจดอกไม้งามเด่นได้โดยตระการทั้งหาญกล้าเป็นมิ่งเมือง
เจ้าใบไม้เอย..เจ้าไม่ละเลยหน้าที่ละลิ่วปลิวเกลื่อนปฐพีกลับที่เกิดเจ้าเก่าก่อนมารวมโลกธาตุทั้งมวลเป็นส่วนแมกไม้ใบหนากว่าลมหายใจชราก็ผลิตเพาะกล้าแห่งพันธุ์วันลิ่วปลิวคว้างอย่างวันนี้ก่อนเขียวขจีสีสันมอบคืนผืนอกตะวันและผืนดินอันอุ่นอวลอุดมปลิดปละละต้นร่างอย่างสงบซบอกดินผู้สร้างอย่างเหมาะสม
ขณะหนึ่งฉันยืนตรงพื้นกว้างขอบข้างทางท้องถนนคนขวักไขว่รถราวิ่งมวลฝุ่นคลุ้งก็ฟุ้งไกลทอดตาไปเบื้องหน้า พร่าพริบพริบขณะหนึ่งจึงรู้สึกลึกลึกว่าท่ามเวลาเคลื่อนไหวใจย่างหยิบก่อเกิดเป็นจินตนาการอันนานลิบจากนับสิบภาพทรงจำจำเนียรกาลขณะหนึ่งเราเอ๋ยเคยเป็นเด็กตัวเล็กเล็กซื่อใสใจอ่อนหวานร่าเริงยิ้มแย