M-e-e P-e-d

มองย้อนกลับไปตั้งแต่เริ่มต้นหัดเขียนเรื่องสั้นที่หลุดโลกบอร์ด ..เรื่อยมาจนถึงตอนนี้ผมก็ยังเห็นว่างานเขียนของผมมันยังไม่เข้าท่านักหรอก ในความคิดของตัวเองระยะเวลาเพียงแค่ 3-4 ปี มันก็สร้างได้เพียงต้นไม้ต้นเล็ก ๆคงต้องให้เวลามันอีกนานกว่าที่มันจะกลายเป็นต้นซุงหลาย ๆ คนก็บอกว่า รวมเล่มได้แล้ว ร

ไฟคือไฟแผดไหม้ลุกโชนเร่าร้อนพอทน..ลวกผิวไหม้พองแผล?เรียกมันว่าแผลไฟโถมลามเลียหรือปรารถนาได้มาเอง ?

มัน ว่างๆ


มันเหงาๆ

มันเบาๆ

ข้างในใจ...

มันอ่อนๆ

มันไหวๆ

ไม่มั่นใจ

ใครอีกคน !!!

ยามดึกคนนัยน์ตาสีหมึกเขานึกฝันอยากใฝ่หาสักคราดวงตาวันที่กอดรัดกับจันทร์อันอำไพ มองเศร้าคนที่ในใจเขลาเจ้าเห็นไหมสองมือเขาคนนี้มีอะไรที่กอบด้วยหัวใจมีไหมเธอ ฉันมาอาจเพราะความอ่อนล้าและเลินเล่อดึกแล้วจึงใจละไมละเมอหรือเพราะเพ้อใช่ไหมจึงได้มา เ

เอาเรื่องใหม่มาฝากด้วยแหละ แต่มันดูโรคจิตๆไงมะรู้นะฮะหวังว่าน้าหมี่คงสบายดีนะ แล้ววิ่งขึ้นเขาไปรึเปล่าที่เขาเตือนสึนามิอ่ะ[\hr]ซากหากเพียงคุณสามารถเห็นหน้าเต้ คุณก็คงทราบได้ว่าเขากำลังอึดอัดคับข้องใจอย่างหนัก เต้อาจเป็นชายหนุ่มนักกีฬาที่มีฝีเท้ารวดเร็วไม่แพ้ใคร แต่เต้ไม่อาจวิ่ง

ไม่กี่วินาทีก่อนหน้า .. ลมหายใจสุดท้ายได้จากไปสะเทือนสะทกสะท้าน..แปลบปลาบ..ถึงสรีสระ... ... "ใจ" กลับหาได้รู้สึกวิปลาศเช่น "กาย" ไม่ ... ...ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉันแต่..ฉันก็อิ่มและอบอุ่นใจว่าฉันยังคงมีคนที่ฉันรัก...................................เพียงเพราะอีกหนึ่งความรู้สึก ความปรารถน

....อยากด้นผจญภัยท่องเที่ยวไปในโลกกว้างผีเสื้อเจ้าปีกบางต้องแรมร้างห่างมาไกล....บินร่อนเพียงลำพังด้วยความหวังที่ฟ้าใสเคยยินจากใครใครรุ้งตัวใหญ่ที่ปลายทาง....คิดถึงทั้งพ่อแม่คงชะแง้ตอนฟ้าสางรอลูกไม่จบจางส่งข่าวบ้างเป็นอย่างไร....เฝ้านับวันกลับบ้านอีกไม่นานกาลผ่านไปเปรมปรีด์เปี่ยมหัวใ

ตอนนี้ที่ญว.กำลังมีชมรมวรรณศิลป์แล้ว .. ดีใจอ่ะสมาชิกสัก 20 คนได้มั้ง ไม่เป็นไร..แต่กะจะมีโครงการแบบที่ม.วลัยลักษณ์ที่เค้าทำเช่นวันที่ 6 กันยายนนี้ เป็นงานครบรอบ 60 ปี จัดประกวด กลอนสด ด้วย... ไม่รู้เหมือนกันว่าบอกทำไม .. แต่เสียงจากข้างใน .. หัวใจ มันเรียกร้องอยากจะขอคำแนะนำบ้างว่า การจัดชมร

เอ๊ย....!! โทรศัพท์...ครับ...สายอะไรเหรอครับ...สาย 108 มั้ง..?? มึงก็ดูดิว่ะ...ว่าปุ่มไหนมีแสง.....รุ่นพี่ผมพูดพร้อมสายหน้าอย่างเบื่อหน่าย...เหมือนรำครานที่มีรุ่นน้องอย่างผมผมทำเป็นไม่เห็น...เห็นไปแล้วก็ไม่รู้จะทำอะไรได้.....ได้มากสุดก็แกล้งทำยิ้ม..แหะ แหะ....แล้วเอามือเกาหัว....(อืมมมมมม....สาย

.." วันแห่งอนาคต "เป็นหัวข้อที่ฉันมักจะคุยกับเพื่อนๆ บ่อยๆ..บั้นปลายชีวิตหวังไว้อย่างไร อยากมีชีวิตอย่างไร..หลายคนหัวเราะ..." ยังไม่แก่โว้ย ยังไม่คิด "ห ล า ย ค น นิ่ ง คิ ด บ า ง ค น . . .ดูเหมือนพอใจที่จะมองปฏิทินชีวิตของตัวเองตรงวันที่ของวันนี้เท่านั้นนาทีนี้ชีวิตมีความส