Contents
ผมรักคุณนะ...จุ๊บ..จุ๊บ..คู่รัก คู่หนึ่งได้จูบกันกลางฝนถนนคนเดิน...ผู้คนรอบข้างเห็น บางคนก็มองเหลียวหลังแล้วหันไปคุยนินทาบ้างก็ทำเป็นไม่สนใจ... อาจเป็นเพราะบางคนยังไม่สามารถเปิดใจ หรือ พยายามทำความคุ้นเคยกับภาพเหล่านี้ได้.......ทั่งคู่ได้สราภาพรัก...ก่อนที่จะเดินจากกันไปคนละทาง...ผู้ชายใส่
...[ มันเหมือนพื้นดินที่เหยียบยืน หายวับไปอย่างสิ้นเชิง ]& ร่างกายดิ่งวูบลงเบื้องล่าง ความมืดทะมึนกางปีกทะยานเข้าหาอย่างรวดเร็ว ความเย็นเยียบแผ่ซ่านจากสันหลังวิ่งไปตามแนวกระดูก แทรกเข้าไปในเส้นเลือด ซึมเข้าไปถึงปลายประสาท ในการพุ่งทะยานลงเบื้องล่างอย่างไม่มีจุดจบสิ้น เหมือนการเว้นวรรคของช่วง
" เป็นแฟนกันป่าววะ ? " เพื่อน ๆ ถามผมผมผ่านผู้หญิงมาเยอะครับเยอะพอที่จะทำให็ผมรู้ว่า เธอรู้สึกยังไงถ้า คนรู้จัก คือ ศูนย์แล้ว แฟน คือ หนึ่ง.. " เรา " ไม่ใช่ทั้งสองอย่างครับหากแต่คาบเกี่ยวอยู่ครงนั้นระหว่าง หนึ่ง กับ ศูนย์ระหว่าง หนึ่ง กับ
มือน้อยเจ้าจักคว้าดาราบนฟ้ากว้างสองเท้าอันบอบบางหนทางรอเจ้าเดินวันนี้เจ้าซุกหน้าดื่มธาราจากอกอุ่นมีอ้อมแขนอันละมุนให้เจ้าหนุนและรองนอนวันหน้าเมื่อเติบใหญ่จงมุ่งไปตามใจฝันก้าวข้ามผ่านคืนวันหวังเจ้านั้นถึงเส้นชัยลองแปะรูปอีกที โอม..จงขึ้น
เธอจะคิดถึงพ่อเหมือนกันกับฉันไหม ?๑. พ่อของเธอพ่อจ๋า...กลับมาหาหนูได้ไหมสวนลองกองรกร้าง , ใบไหม้คอยพ่อเช่นกันพ่อจ๋า...นี่เดือนพฤษภาจะเปิดเทอมใหม่หนูรอให้พ่อไปส่งวันเปิดเรียน๒. พ่อของฉันพ่อจ๋า...พ่อว่าไปทำตามหน้าที่หนูชะเง้อดูทีวีไม่มีรูปพ่อเลยพ่อจ๋า...กลับมาทำตามหน้าที่ใกล้
ไม่รู้ว่าจะเป็นข่าวดี ... หรือข่าวร้ายตอนที่ผมกดวางหูโทรศัพท์ จากเพื่อนสนิทคนนึงสมัยเรียน" มีงานรีสอร์ทที่ภูเก็ต .. สนใจป่ะ "................สนสิวะ .. อยู่ในภาวะสูญญากาศทางการเงินมากว่า 2 เดือนแล้วแต่ ..เมียกำลังจะคลอด ลูกคนโตก็กำลังเรียนอนุบาล...ภูเก็ตก็แค่นี้ ไม่ได้ไปทำงานไต้หวัน เ
ใ น วั ย เ ย า ว์หลายๆคนคงเคยใฝ่ฝัน..อยากเป็นมนุษย์อวกาศได้ไปในที่ที่คนน้อยคนจะได้ไปได้รับการประกาศเกียรติคุณได้เป็นที่เลื่องลือไปถึงรุ่นลูกรุ่นหลานได้ชื่อว่า เป็นบุคคลยอดเยี่ยมน่ายกย่อง....ฉั น กำ ลั ง เ ป็ น ม
ฉันยืนมอง .. การทวงคืนของกาลสมัยมันย้อนมา .. ทิ้งร่องตีนเปล่าเปลือยไว้สะท้อนเสียงสะอึกสะอื้น .. ร่ำไห้แต่ .. ฉันยังยืนอยู่ ณ ตรงที่เดิม .. ตรงนี้พันธะของคนรุ่นเก่า..จบไปแล้วครึ่งๆกลางๆ .. ลูกผีลูกคนพันธะของคนรุ่นใหม่..ย่างกรายเข้ามาด้วยแววตาเหี้ยม..โหดร้ายพันธะของคนรุ่นปัจจุบัน .. สัมผัส
.... ผมวางมันลงข้างตัว ริมฝีปากร้อนผ่าวและนิ้วมือสั่นระริก หัวใจยังเต้นตูมตามเบียดเสียดพื้นที่ว่างในช่องอก เหงื่อไหลซึมซาบไปทั่วแผ่นหลังและย้อยหยดลงจากตีนผม ในสมองยังสับสนถึงการตัดสินใจเมื่อชั่วครู่ วินาทีที่ทอดลมหายใจในท่อนสุดท้าย เปลี่ยนเครื่องดนตรีที่เคยสร้างความดื่ม
ความตายอันแสนสุขฉันอยากยิ้มตอนใกล้ตายแต่อาจสุดแสนยากเย็นยิ่งด้วยปรารถนาอันยิ่งใหญ่ประหนึ่งเรื่องราวไร้แก่นความหวังแสนประหลาดคล้ายว่ามากเกินไขว่ความฝันใฝ่อันน่าอัศจรรย์ไม่ง่ายดายอย่างที่คิดความมีชีวิตช่างรื่นรมย์ไม่อยากครวญคร่ำร่ำร้องโลกโหดร้ายเกินกว่าที่ฉันคิดแรกวันเสียงร้องไห้แห่งทา