Contents
ควันบาง ๆ ลอยละล่องจากก้อนถ่านมันเข้าตา เข้าจมูก ..ผมแสบตา .. ผมหายใจไม่ออกผมน่าจะเดินจากไป .. แต่ผมไม่ผมหรี่ตาข้างนึง ลืมตาข้างนึงใช่ .. มันเป็นวิธีที่ชาญฉลาด ในการรักษาสภาวะการมองเห็นไว้เพราะเมื่อคุณแสบตาข้างที่ลืมอยู่จนสุดกลั้นคุณก็หรี่ตาข้างนั้น .. แล้วเปิดตาอีกข้างปล่อยให้ควันรม
ทุกเที่ยงวัน ในช่วงเวลาพักกลางวันของนักเรียน ผมมักจะเห็นยายมี นางเป็นหญิงชราตัวซูบผอม ใส่ผ้าถุงเก่าๆ และเสื้อคอกระเช้าสีดำอมเทานั่นก็ซีดเปื้อนน้ำหมากเป็นจุดด่างดำ อายุของนางคงอยู่ในวัย 73 ปี แต่ยังกระฉับกระเฉงหิ้วถุงดำใบใหญ่ค้นถังขยะถังแล้วถังเล่า เพื่อเลือกเอาขวดหรือพลาสติกแม้กระทั่งกระดาษที่
ผมหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ หน้าปกหนังสือมีกรอบเป็นรูปดอกไม้หลากสีใจกลางของกรอบ เป็นภาพชายผู้หนึ่งซึ่งนัยย์ตาฉายแววโศกซึ้งภายใต้เครื่องแบบวินเซอร์และคำโปรยที่ดุดันประโยคนั้น" ข้าได้ติดตามมาหลายพันชาติแล้ว และก็ยังจะตามไปอีกโดยไม่มีที่สิ้นสุด ". . . . ." ZISKA " ประพันธ์โดย มารี คอเรลลิ แปลแล
ถ้าเรามีศรัทธา
ศรัทธาในการมีชีวิต
ศรัทธาจะส่องทางให้เราก้าวเดิน
. . . การรู้ความลับบางอย่าง ก็เหมือนถือระเบิดไว้ลูกหนึ่ง . . .ผมจำไม่ได้หรอก ว่าใครเป็นคนพูดประโยคนี้แต่ผมมักจะเก็บประโยคนี้มาเตือนใจตัวเองเสมอคนเรามีสิทธโดยชอบธรรม ที่จะพิทักษ์ความลับของตนแต่บางหน การเก็บงำความลับบางอย่างไว้ในใจเหมือนการอัดลมเข้าไปในลูกโป่งที่อยู่ในช่องอกอัดเข้าไป ... อ
ข่าวการจากไปของพ่อเพื่อนสนิทของผมคนหนึ่งก่อให้เกิดกระแสความคิดหลายอย่างในห้วงสำนึกของผมตลอดหลายชั่วโมงของเช้าวันนี้ความจริงแล้ว ผมก็พอทราบข่าวการใช้ชีวิตเข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลของพ่อตุ๊ยมาหลายหน ตุ๊ยเป็นเจ้าของร้านขายต้นไม้ที่ผมเข้ามาเซ้งต่อกิจการด้วยเหตุผลที่ว่า ตุ๊ยต้องไปดูแลร้านขายต้นไม้
ผู้แปลกหน้าบนบาทวิถีนครแห่งความตายซากตำนานปกรณัมบุราณกาลแห่งยุคสมัยปรักหักพังความคิดทวนย้อนรอยประวัติศาสตร์ดึกดำบรรพ์รอยร้าวบนศิลาบ่งถึงความรุ่งเรืองของมหาอาณาจักรซึ่งเคยรุ่งโรจน์เป็นปลายทางที่บรรจบของถนนทุกสายกระนั้น ฉันยังมิอาจคาดเดาอนาคตของตนและโลกได้
When the stars say goodbyeto the sky,I see birds flap their wingsand fly.Some stand byon a telegraph pole.My daybreak is earlywhen the sky seems unclear, full of fog...I start the day with a cup of black coffee,Two slices of bread with strawberry jam,And an orange, acid free,Then recit
ผมกำลังพยายามนับ .. ความผิดพลาดความผิดพลาดทั้งหลายทั้งปวงในชีวิตของผมใช่ .. ผมจดมันเอาไว้ ผมจดมันเอาไว้ทุกครั้งผมจดมันเอาไว้ เพื่อจะได้กลับมานับจำนวนมันใหม่ทุกครั้งที่ผมกลับมานับมันใหม่ ตัวเลขมันมักจะมากขึ้นกว่าครั้งที่แล้วและครั้งก่อนโน้นมันมากขึ้นเรื่อย ๆ ..ผมไม่เคยจดความถูกต้องในชีว
๑หยาดหยดตกพร่ำโรยสายเป็นธารดุจม่านหมอกเขาเดินฝ่าละอองฝนโปรยปรายในเสื้อคลุมยาวของทหารเยอรมันปากคาบบุหรี่มาร์โบโรในท่าของกามูส์๒รถเมล์คันแรกแล่นพุ่งมาแต่ไกลวิ่งตัดหน้าเขาไป 10 เมตรจอดป้าย 10 วินาทีแล้วจากไปทิ้งให้เขาเดียวดายณ ป้ายรถเมล์๓ระหว่างรอเขานึกถึงตัวละครตัวหนึ่งของเฮมิ่งเวย์