Contents
คือว่าผมอยากเลี้ยงเป็ดครับ เป็ดที่ร้อง ก๊าบ ก๊าบ นั่นแหละจริงๆ แล้วมันก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรถ้าเผอิญเมื่อคืนวานผมจะไม่ปากคันไปเล่าให้คนใกล้ตัวฟังประมาณว่าที่รัก หากต่อไปอยู่ด้วยกัน ขอเลี้ยงเป็ดสักตัวนะเลี้ยงแบบเลี้ยงหมา เลี้ยงแมว ไม่ใช่เลี้ยงไว้กินไข่ หรือเอาไว้ต้มพะโล้เท่านั้นแหละ บ้านแตกเลย
อย่าฟังกวีในกาแฟของเขาเช้านี้มีน้ำตาอย่าฟังฉันโปรดอย่าฟังในกาแฟของฉันเช้านี้มีหยดเลือด*แดงเดือดกลั่นมาจากดวงใจที่ปวดร้าวอย่าตำหนิฉันเลย เพื่อนเอ๋ยเพราะฉันมิอาจกลืนสิ่งใดได้นอกจากเจือผสมด้วยหยดเลือดและหยาดน้ำตาโอ้...มาตุภูมิของเรานับแต่วันที่พวกเขาเปิดแผลออกเพื่อเบิกม่านให้รุ่งอรุณแก่ท
music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=2153จินตนาการสิว่าไร้สรวงสวรรค์มันง่ายมากถ้าเธอพยายามจินตนาการสิว่าไร้นรกโลกันต์เบื้องล่างเราเบื้องบนเหนือเราคือท้องฟ้าเท่านั้นจินตนาการสิว่าผู้คนทั้งมวลอยู่เพื่อวันนี้...จินตนาการสิว่าไร้อาณาเขตประเทศมันไม่ยากดอกที่จะทำไม่มีอะไรที่จะต้องฆ่าหร
ความล้มเหลวของมนุษยชาติในการแก้ปัญหาด้วยสันติวิถีหาใช่ความผิดของสันติภาพไม่สันติภาพยังคงสถิตย์อยู่ ณ ที่นั้นสถานที่ซึ่งความรุนแรงมิได้เป็นคำตอบในการคลายปมปัญหาความขัดแย้งกันมนุษย์มักสรรหาเหตุผลเสมอเพื่อรองรับการกระทำสร้างเป็นตรรกะสลับซับซ้อนด้วยวิธีคิดอันแยบยลแม้ว่าสิ่งที่ได้กระทำลงไปจะชอ
เผอิญวันนี้ มีคนมาเปิดฝาจุดดำบางจุดในความทรงจำสมัยยังเด็กคิดไปแล้วก็รู้สึกมีความสุข คิดไปแล้วก็หนาวหัวใจที่ไม่มีทางที่จะย้อนกลับไปได้อีกแล้วคุณเคยเห็นขนมบุหรี่ตราแมวดำ มั๊ย?? เอาละนะ Sixs จะเล่าอะไรให้คุณฟัง..ไอ้ขนมบุหรี่ตราแมวฯ เนี่ยสมัยเด็ก แอบไปวิ่งเล่นกับเด็กแถวบ้านพักนายสถานีรถไฟ(แห
เมื่อคืนผมนอนไม่หลับทั้งที่กรอกเหล้าลงกระเพาะไปเกือบขวด ตาผมยังแข็งยังกะเอาไม้ถ่างอยู่ดีผมตัดสินใจเดินหยิบกุญแจไปสตาท์รถ เอาละผมจะตะเวนราตรีหลังจากเลิกนิสัยนี่ไปนานหลายปีชั่วอึดใจ เสียงรถยนต์ของผมดังกระหึ่มตามบัญชาในเวลาดึกสงัดแบบนี้ (เที่ยงคืนพอดีเป๊ะ) ในหมู่บ้านที่ผมอาศัยอยู่จะเงียบจริงๆ
กูคงไม่บวชเป็นพระดอกไอ้หอกมึงไม่เห็นหรือไรกิเลสตัณหาสารพัดจัญไรบานตะไทในจิตกูคิดคำนึงกูไม่ได้สวดธรรมะแก่มึงเพียงตะลึงในความงามวิจิตรซึ้งเมาชีวิตแล้วพิศเพ่งดูคนึงวัฒนธรรมไทยตรึงสถิตย์คู่ฟ้าอมรแต่กูได้ยลได้ยินถึงครรลองทิศทางมองศาสตร์ศิลปอักษรไม่เรเนอซองส์กาลเรืองรองก็คลาสสิคยุคทองฝรั่งตาน
"การแต่งกาพย์กลอนที่เคร่งครัดในแบบบังคับนำกฏเกณฑ์ทางรูปแบบตายตัวมาบีบบังคับความหมายและอารมณ์ที่ศิลปินสร้างขึ้นนั้นเป็นเรื่องของกวีรุ่นหลัง,ที่ได้ถือกำเนิดขึ้นท่ามกลางยุคสมัยที่ระบบศักดินาเจ้าแบบเจ้าแผนพัฒนาถึงขีดสูงสุดแล้ว,เป็นต้นมา ; &nb
เมื่อระฆังดังเหง่งหง่างบอกเวลาเลิกเรียนของทุกวัน นักเรียนจากทุกระดับชั้นมาเข้าแถวกันที่หน้าเสาธง แบ่งแยกไปตามสายทางที่จะกลับบ้าน หัวแถวจะถือธงสีแดงมีเลขหมายติดเพื่อนำพวกเพื่อน,พี่ ที่เดินตามหลังไปสู่ประตูบ้านอย่างปลอดภัย จ้อยเด็กผู้ชายวัย 14 ร่างแคระแกร็นบ้านของเขาอยู่ไกลจากโรงเรียน 12 ก
คนเราเกิดมาล้วนต้องเดินก้าวแรก...แม้อาจไม่มั่นคงนักหกล้มคลุกคลานเปื้อนฝุ่นดินแต่นั่น! คือบทเรียนที่ไม่ต้องเรียนการรู้จักล้มบ้างเป็นสิ่งที่ดีเพราะเมื่อวันหนึ่งมาถึงอันเป็นวาระที่ต้องล้มพังพาบล้มไม่เป็นท่าหรือล้มอย่างมีท่าก็อยู่ที่ว่าเราจะยังคงจดจำ...บทเรียนแรกได้หรือเปล่าเท่านั้น.....