Contents
ภายใต้ฟ้าครามแสงจันทร์กระจ่างหนทางดูยาวไกลราวกับทางช้างเผือกแต่ข้ากลับรู้สึกประหนึ่งกำลังเดินเล่นในสวนอันหลากด้วยพฤกษชาติแมกไม้แห่งความคิดครึ้มเขียวขจีผีเสื้อแห่งจินตนาการโบยบินว่อนในดวงตาแมลงปอข้าเห็นขุนเขาและโลกฉากเบื้องหลังข้าอากาศเหน็บหนาวข้าจึงได้ห่มผ้ามีหนทางข้าจึงได้จรเดินทางรอมแร
สน เป็นเด็กกำพร้าและยายเป็นคนเก็บมาเลี้ยงสนไม่รู้หรอกว่ายายอายุเท่าไหร่ รู้แต่ว่าเวลาที่ยายยกมือเหี่ยวๆ มาลูบหัวสนมาห่มผ้าให้สน สนอบอุ่นมีความสุขไม่แพ้ใครเพิงไม้มุมจากท้ายหมู่บ้าน คือศูนย์รวมของความอบอุ่น เป็นที่ซุกนอนยามอ่อนล้าเป็นชายคาไว้หลบฝน และเป็นร้านอาหารชั้น
ลมตะวันตกพัดโหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งฝูงห่านป่าร่ำร้องใต้ดวงจันทร์ยามเช้าเย็นยะเยือกใต้ดวงจันทร์ยามเช้าเย็นยะเยือกเสียงเกือกม้ากระทบกันลั่นเสียงสะอื้นไห้ของแตรเบาลงไร้ผลที่จะอวดโอ่ทางผ่านนั้นเป็นปราการเหล็กด้วยการสาวเท้าก้าวอย่างเด็ดเดี่ยวเรากำลังผ่านยอดเขาเรากำลังผ่านยอดเขาบนยอดสูงแลเห็นทิ
การปรากฏตัวของนักปราชญ์ทำให้ชาวบ้านตื่นเต้นยิ่งนัก โดยการค้นพบของยายน้อย เมื่อนางจะเข้าไปตัดเครือกล้วยน้ำว้าในสวน นางบอกต่อเพื่อนบ้านว่านางเห็นเทวดา ผู้ไม่ยึดติดในโลก ผู้หลุดจากปัจจัยสี่ ผู้อยู่เหนือมวลมนุษย์ทั้งปวง คำสรรเสริญของนางควรจะเอ่ยเฉพาะในโบสถ์เท่านั้นเพราะมันคล้ายบทสวดเข้าไปทุกที เราจะไปส
ณ ยามรัตติกาลครั้นห้วงสมุทรโอบกอดฉันไว้และดวงดาวสลัวทอประกายแสงวูบวาบระยิบระยับทาทาบฉาบลงบนฝูงระลอกเกลียวคลื่นขจรกว้างไกลฉันปลดปล่อยตัวเองอย่างอิสระเสรี หลุดโพ้นจากมวลภารกิจและประดาความรักทั้งหลายทั้งปวงแล้วยืนสงบนิ่งเงียบและหายใจอย่างแผ่วเบาพิสุทธิ์โดดเดี่ยว,โดยลำพังโอบอุ้มด้วยห้วงสมุ
อยากลองเขียนกลอนรักดูสักนิดเผื่อได้ชิดเคียงใกล้ดังใฝ่หาแต่กลับเขียนไม่ได้ดังจินตนาเอ่ยวาจาก็อึดอัดขัดเขินตัวแรกสบตาใจนั้นก็เต้นตึกเพราะมันนึกเลยไปไกลสุดขั้วทำอย่างไรหนอใจจะไม่กลัวว่าช้าชั่วบอกรักชายที่หมายปองเฮ้อ!..เกิดเป็นหญิงแท้จริงช่างลำบากจะเอ่ยปากเขาก็ว่าทำท่าสนองต้องหลบเลี่ยงเขียนก
ใช่ เรายังคงมีชีวิตอยู่ ณ ที่นี่สถานที่ซึ่งความงามลือลั่นก้องโลกมหานครยิ่งใหญ่อลังการค่าที่พักโรงแรมหนึ่งคืนของเขาประทังชีวิตเราไปหลายเดือนผมขอร้องเถิด น้องสาวผมไม่สบายผมแค่อยากได้แอสไพรินให้เธอได้ทุเลาเธอตัวร้อนจัดทั้งที่อากาศหนาวผมอ้อนวอนก็ได้ คุณอยากให้ผมทำอะไรแลกแอสไพรินสักสองเม็ดกับ
คุณเคยเสียใจกับคำพูดของตัวเองบ้างมั๊ย วันนี้ผมทำมันอีกแล้วอาจจะเพราะอารมณ์สับสน และว้าวุ่นกับเรื่องต่างๆ ที่ประดังเข้ามาจะว่าไปผมอารมณ์เสียมาตั้งแต่เย็นวันเสาร์แล้ว ไม่รู้ว่ามันเป็นวันมหาวิปโยคหรือเปล่ามีเรื่องมากวนอารมณ์ผมมันแทบทำให้กำแพงออฟฟิตพังเป็นแถบๆแน่นอนมือผมก็ป่นปี้ไปด้วย สงสา
เคยเห็นไหมผู้ที่เดินไถลไปตามถนนท่ามกลางสายลมคอของเขาพับลงดุจรวงข้าวที่หักจากลำต้นในปลายพฤษภาเท้าของเขาแทงทะลุดินในทุกย่างที่ก้าวไปร่างของเขาเหมือนต้นไม้ผุรอวันล้มสลายลงเคยเห็นไหมนัยน์ตาที่สดใสทอประกายแต่กลับเหม่อลอยหมองหม่นเศร้าเทาทั้งที่โลกทั้งใบปรากฎอยู่ในดวงตาเขาแต่ไม่เหลือแม้น้ำตาสักห
เค้าสู๊งสูง...เราเตี้ย(หมาตื่น)เค้าตัวโต๊โต....เราตัวติ๊ดเดียวเค้าตัวกล๊มกลม...เราตัวแบบบางเค้าแก๊แก่....เราเด็กมาก....แต่เราก็เกิด "ปีขาล" เหมือนกัน....เค้าชอบกินขนมเบื้องไส้เค็ม...เราชอบกินขนมเบื้องไส้หวานเค้าชอบกินปอเปี๊ยะสด....เราชอบกินปอเปี๊ยะทอดเค้าชอบดูหนัง Action....เราชอบดูหนัง Roma