Contents
ประชาชนหวังร้องขอมท.หนึ่งเป็นที่พึ่งให้หายคลายสับสนจากเหตุการณ์สืบย้อนเรื่องร้อนรนสรุปผลของคดีไม่คลี่คลายดาบตำรวจชีวิตปลิดจากร่างณ ท่ามกลางฝูงชนคนมากหลายกลุ่มนักเที่ยวผู้มาเยือน..เพื่อน..ลูกชายแสนเคราะห์ร้ายสังคมโหดเขาโจษจันลูกชายท่านตกเป็นแพะ..แบ๊ะ..แบ๊ะ...บาปฆ่านายดาบ...อำมหิต...ผิดมหัน
หวัดดีค่ะ..วันจันทร์ไปส่งเจ้าตัวเล็กไปโรงเรียนใหม่เขาให้ปรับตัวก่อนเปิดเทอม พฤษภาหน้าก็สามขวบเต็ม ขึ้นอนุบาล 1 แล้วเร็วจังแฮะ เหมือนเพิ่งปุ๊ดออกมาเมื่อวานนี้เองจากเนอสเซอรี่โรงเรียนเก่า กว่าจะเลิกร้องไห้ตั้งครึ่งปี ตอนนี้มาโรงเรียนใหม่พี่แกก็ร้องอีก ดูซิว่าจะทำสถิติร้องสักกี่วัน ก
กูฝันเห็นคนบ้าซึ่งปวดปร่าในรู้สึกเจ็บช้ำย้ำส่วนลึกที่ตรองตรึกเป็นผลึกแผลกูฝันเห็นคนบ้าปรารถนาทวนประแสร์น้ำเชี่ยวลมเกรี้ยวแลมึงจักคว้าง- ทรนงกูฝันเห็นคนบ้าประจันหน้ากลางไพรดงท่ามหนึ่งอิตถีคง-แย้มรับยิ้มอันอิ่มกร้าน !
นอนแล้วนะ .. นะ .. นะฟังแล้วหัวใจด้านดะแทบหวามไหวจ้ะพี่ ตามสบายนิทราลัยจักเล่าเรื่องกล่อมให้พี่ฝันดี๑) นานแล้ว,ชายหนุ่มเด็กหญิงเดินอิงคู่จูงนิ้วลิ่วสู่ประตูรุ้งสีชายโอบหญิงอุ่นกรุ่นราตรีมองดาวริบหรี่ที่แสนไกล๒)พี่จ๋า..ดาวดวงนั้นชื่อว่าอะไรนะน้องอยากจะขอดูอยู่ใกล้ใกล้หมดจดงดงามปานตาใจป
...บนผืนผ้าพลาสติกซึ่งมีลายสีฟ้าสลับขาวผืนเก่าผืนนั้น มีสิ่งของหลายอย่างวางเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ ใยลูกบวบสีเหลืองนวลสวยสำหรับใช้ขัดผิวกายยามอาบน้ำ ขมิ้นชันทั้งอย่างเป็นหัวและชนิดที่ถูกป่นเป็นผงละเอียด ลูกขนุนขนาดเท่ากำปั้นที่ถูกเผาจนกลายเป็นก้อนถ่านสีดำสนิทสำหรับใช้ดูดซับกลิ่นในตู้เย็น เม็ดก
แด่โลกอันเกี่ยวเนื่องวนหลากราวเรื่องการเวียนว่ายแต่ต้นหนฝันสู่บั้นปลายไปถึงบทสุดท้ายกาลเวลาผ่านผันในวันค่ำโลกสูงต่ำวาดไหวในคุณค่าความขลาดเขลาดังเงาแฝงแห่งมายาจารึกรอยมรรคาฝากเรื่องราวบทสุดท้ายก่อนจะลับสิ้นหายซึ่งสารข่าวไร้คำตอบมอบใดในคราคราวแม้นร
๑เผด็จการจากไปแล้ววันนี้...และคลื่นแห่งเสรีจักโถมถั่งพลังเสียงประชาชนกู่ก่นดังฟังสิเชิญมาฟังให้แจ้งใจ"มีคนตายเพียงแค่หนึ่งคน"ในวิกฤติสับสนอันอ่อนไหวบนรอยบาปคราบน้ำตาประชาไทย...คือคำใครพลิ้วเล่นเจรจาต้องทบทวนเดี๋ยวนี่ซีแอลที่ทำล่วงไปแล้วไม่เห็นค่าชีวิตคนป่วยหนักแค่ผักปลาการขายค้าค่าล้ำ
ทันทีที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าปรากฏข้อมูลครบสมบูรณ์ฉันก็กระวีกระวาดเรียกเธอทั้งสองคนมาดู.......ฉันแทบเก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ทึกทักเอาเองว่า...เธอหน้าจะยินดีปรีดากับอักษร A ตรงหน้าที่เด่นหราเรียงกันอยู่ตรงหน้าถึง 4 ตัวด้วยแต่ไม่ใช่...ผิดถนัด !!สายตาเธอไม่ได้โฟกัสที่อักษร Aหากแต่เ
ไร้เสี้ยวจันทร์สรรค์เสกวิเวกฟ้าดวงดาราเร้นหลบสู่ภพไหนจักดื่มด่ำธรรมเสกวิเวกใจสู่หนใดเล่ามรรคาแห่งราตรีวิเวกกาลผ่านย้ำลำนำบทอันปรากฏแต่ถ้อยรอยวิถีประดับทุกข์สุขโศกอันโลกมีให้ชีวีวาดไหวในลำนำโดยคำอันแผ่วโผยระโหยล้าสิจารฟ้าแต่งชื่นให้คืนค่ำแม้นไร้แสงเดือนดาวมาพราวนำ
...มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมเคยไปโพสต์กระทู้บ่นเชิงอัดอั้น ไว้ที่บอร์ดของพี่หมี่เป็ดกวีซีไรท์ผู้เปรียบเสมือนครูในงานเขียนของผม ว่าด้วยเรื่องผมจะจัดการเยี่ยงไรกับตัวเองดีเมื่อผมเขียนเรื่องไม่ออกมันดูจะเป็นปัญหาโลกแตกสำหรับคนที่คิดจะตะเกียกตะกายไต่ทางฝันไปสู่การเป็นนักเขียน และดูจะเป็นเรื่องที่ซิมพ