Contents
เสือ-เก้าอี้ไม้กลางลานทราย แดดอุ่นๆพอให้สบายตัว เกลียวคลื่นสีครามตัดขอบฟ้าสีน้ำเงิน มองขึ้น-ลง ประหนึ่งหมุนรอบตัวเอง ลมทะเลบางเบาพอให้หายคิดถึง ...รอบบ้านทั้งสี่ทิศ;นักเขียนหนุ่มผู้ไม่มีวันตาย ยังคงหายใจอยู่เคียงข้าง เข้าใจและเห็นใจในทุกสามัญรู้สึกคงมีเพียงเขาเท่านั้นที่รับรู้ว่าลมหา
รถไฟออกจากสถานียังมีวัน-เวลากลับแต่คนที่อยู่บนรถไฟนิซิ...ไม่รู้เลยว่าการกลับมาจะมาถึงเมื่อไหร่การมองในแง่ร้ายทำให้เรารักได้อย่างสนิทใจอย่างที่ว่าแต่การมองไม่เห็นแง่ร้ายที่มีก็ทำให้เรารักได้อย่างไม่ต้องระแวงขอบคุณสำหรับช่วงเวลาดี ๆที่มีให้ขอบคุณทุกกำล้งใจที่มีให้ในวันดี ๆปล.เธอ
เธอบอกว่าชาติก่อนเธอเกิดเป็นปลาโลมาฉันขำ..ฉันไม่เคยได้ยินใครมาบอกว่าชาติก่อนเคยเกิดเป็นปลาโลมาเคยแต่ได้ยินว่าชาติก่อนเขาเกิดเป็นผู้ชาย ผู้หญิง เป็นขอทาน เป็นคนร่ำรวยเป็นนักบุญ เป็นอะไรต่อมิอะไรแต่ไม่มีใครสักคนที่บอกว่าเคยเกิดเป็นปลาโลมาแต่เธอยืนยันว่าเธอเคยเกิดเป็นปลาโลมาเราจับมือกันเ
"ถ้าวันจากลายังมาไม่ถึง คงไม่รู้หรอกว่าวันเวลาที่ผ่านมามีค่าแค่ไหน"ในวันที่เราต้องจากลาเพื่อนสนิทส่งข้อความนี้มาให้ฉัน..วันนี้เรามีความสุขกับคนที่เรารักแต่ความเหงาก็ยังคงอยู่เรากินไปคุยกันไปหยอกล้อกันไปเหมือนสนุกสนานกลบเกลื่อนความเศร้าที่เกิดจากเยื่อใยของความรักรถไฟด้วยแล้วความรู้สึกประ
รับสมัครโครงการอบรมเสริมสร้างศักยภาพผู้ประกอบการธุรกิจสินค้าและบริการเพื่อชนมุสลิมวันเสาร์และอาทิตย์ที่ 19-27 พฤษภาคม 2550ณ ห้องประชุม 1 และห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ 2 คณะวิศวกรรมศาสตร์ สอบถามรายะเอียดเพิ่มเติมที่คุณ จารุภา บูรณวัฒน์โทรศัพท์ 074-287410 โทรสาร 074-287412ศูนย์บ่มเพาะวิสาหกิจอาค
วัดพัทธสีมาจัดสร้างครับแหะๆ วัดบ้านแม่ผมเองทู้นี้แค่เอารูปมาฝากเท่านั้นครับเพราะมีน้องบอร์ดอื่นอยากรู้รายละเอียดครับ
คือ บอกใคร.. ไม่มีใครดีใจ (พ่อกะแม่)น้อยใจนะเว้ย!!~ทะเลาะกันอยู่ได้ทั้งวัน ..เบื่อเว้ยยย..จะตอดเวลาทำงานแลกยีนส์ ให้แม่มาเขียนบีกะหวด!!~เอิ๊กๆๆๆเมามายดีกว่ากรู
วันฝนโปรย ๒๒ ตุลาคม ปีระกานี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมานั่งมองความหลากหลายของมุมเมือง ตรงหน้าฉันมีสวนหย่อมเล็กๆ มองขึ้นไปก็เป็นเพียงหลังคาทางลาดของธนาคารพาณิชย์กลางใจเมืองแห่งหนึ่ง จริงๆแล้วฉันควรนั่งเก้าอี้ภายในห้องเรียนทันสมัย ไม่ใช่ม้าหินอ่อนริมบาทวิถีแห่งนี้ไม่แปลกเลย หากฉันจะโยนระเบียบชีว
แดดยามสายร้อยแรงแผดเผา ลมวูบใหญ่เคลื่อนผ่านไป กระดาษนับร้อยปลิวว่อนดารดาษเหนือศีรษะของผู้อยู่เบื้องล่างเสียงผรุสวาทดังก้องกระทบโสตประสาทของผู้คนหมู่มากที่ยังคงทรงร่าง ณ ผืนดินร้อนระอุแห่งนั้นยพวกเธอ มีสมองไว้เพื่ออะไร?..กั้นรูหูทั้งสองข้างเรอะ? บอกให้เงียบ..ให้ตั้งใจฟัง ปิดปากแป้บเดียว มันจะตาย
โลกกลมๆลอยละลิ่วแล้วหยุดกึกอยู่ตรงหน้า จากทรงกลมสีเทาทะมึน ค่อยๆจางหายกลับกลายเป็นประกายเปล่งเงาระยิบระยับในโลกใบเดิม,นั่น มันค่อยๆเคลื่อนตัวรอบความคิดที่ว่างเปล่าของฉัน กิ่งก้าน,รากระย้าทิ่มแทงเหนือผิวโลกตรงเบื้องหน้าฉัน ดอกใบนับร้อยคลี่คลุมผืนโลก,นั่น ... ฉันพยายามทำความเข้าใจกับภาพฝันที่ปรากฏฝั