M-e-e P-e-d

ชีวิตตายซาก

๐      กลับจากการเดินทาง

พาร่างเซโซโผซบอก

สะอื้นเสียงพร่าสั่น-งันงก

ในโลกอันรกเรื้อแผลเรื้อรัง

มาพร้อมกับดวงตาแสนเศร้า

หยาดน้ำตาคลอเบ้าพร้อมจะหลั่ง

เหงื่อสาปคราบเกลือเกรอะเสื้อกรัง

มาอย่างคนสิ้นหวัง-พ่ายแพ้

ซุกหัวใจป่วยไข้ไว้ในย่าม

บรรจุความเหงาเงียบมาเพียบแปล้

บากหน้าลากร่างโดนรังแก

อันทุกข์ท้อแท้อ่อนแอรวนเร

เหมือนธนูนับแสนแล่นเข้าอก

บทเพลงแห่งนรกมากล่อมเห่

เดินดุ่มสุ่มเสี่ยงจนซวนเซ

ว้าเหว่ระเหเร่ร่อนกลับมา

ลึกร่องแผลเป็นริ้วราวสิ่วตอก

บ่งบอกเส้นทางเดินเผชิญหน้า

ดวงใจอันทุกข์โศกในโชคชะตา

คือคำตอบจากขอบฟ้าเบื้องหน้าโน้น

เก็บความรู้สึกเคยร้อนร่าน

งำอาการผงาดเคยผาดโผน

ดับความหวังคลั่งปะทุเคยคุโชน

ลืมดินแดนไกลโพ้นเส้นขอบฟ้า

เหลืออยู่เพียงลมหายใจ

ที่แผ่วเบาหวาดไหวหวั่นผวา

ชีวิตตายซากลากร่างมา

ไม่กล้าจะสบตาแม้ใครใคร

ก้มหน้ามาอย่างเงียบเงียบ

ร่างกายเย็นเฉียบหัวใจป่วยไข้

ซบอกอันอบอุ่นสืดกรุ่นไอ

เพื่อซุกหน้าร้องไห้ได้เต็มตา

ขอเพียงอ้อมกอดอันอบอุ่น

โอบกอดอย่างเคยคุ้นรู้คุณค่า

หวังแค่เพียงผู้หนึ่งได้พึ่งพา

สิ้นสุดการแสวงหากันเสียที…


แนวหน้าสุดสัปดาห์  ๒๕๓๒