การกลับมาของฉัน
การกลับมาของฉัน
๐ กอดฉันไว้เถิดกอดให้แน่น
ฟังเถิดคำคับแค้นอันแข้นข้น
ฉันกลับจากเส้นทางสายวกวน
รู้รับเพียงสับสนทุกหนทาง
ฉันกล้าเดินฝ่าฝนด้นฝ่าแดด
ผิวย่อมแปดเปื้อนทุกข์เข็ญมิเว้นว่าง
ภาพทุกภาพผ่านตาล้วนฝ้าฟาง
มิรับรู้ระยะทางวันเวลา
หนาวเหน็บเจ็บไข้ในชีวิต
ซ้ำหลงทิศทางแพร่งแสวงหา
ฤดูลมโหมกรูมิรู้รา
พัดพาชีวิตคว้างยิ่งห่างไกล
ฉันมาจากเส้นทางอันร้างรก
ชีวิตฉันสกปรกหรือไฉน
ฉันเดินผ่านหุบเหวผ่านเปลวไฟ
ดั่งผ่านนรกหมกไหม้หรือไรกัน
กอดให้แน่นอีกนิดเถิดที่รัก
ให้ฉันพักความปวดร้าวคลายหนาวสั่น
ร่างที่พร้อยรอยแผลและเลือดนั้น
คือผู้แพ้ผู้หวั่นผู้ฝันร้าย
เพียงเธอซับเลือดพร้อยรอยแผลพร่าง
ชำระล้างความหมองหม่นของคนพ่าย
ฉัน-ผู้เพิ่งเดินทางผ่านความตาย
มิอาจหมายสิ่งใดมากกว่านี้&
กรุงเทพธุรกิจภาคใต้ ๒๕๓๗