M-e-e P-e-d

และรางวัลซีไรต์ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต

ผมยังมีประเด็นสุดท้าย เรื่องการเล่นพรรคเล่นพวก
แต่ขอตัวไปจัดการงานบ้านให้เรียบร้อยก่อนนะครับ

พี่วรภ พี่กานติ หรือวิสุทธิ์อยากจะชี้แจงตอนนี้
หรือหลังจากผมจบประเด็นในแถลงการณ์ เชิญนะครับ

  คุณพี่ปลงที่รัก  ขอแทรกแทนพี่วรภ หน่อยเถอะ เผอิญเป็นคนหนึ่งที่ได้รับแถลงการณ์นี้เช่นกัน

1) ที่ว่า ถึงทีี่ี่สุดหากแต่ละปีเราได้กรรมการที่ไม่มีคุณภาพจริง ๆ
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่กรรมการเองล้วน ๆ (อย่างที่พี่พยายามพุ่งปลายหอกเข้าใส่เป็นราย ๆ)
หรือหากพี่พินิจหรือพี่พิเชฐจะไม่มีคุณภาพ ไม่ได้รับการยอมรับจริงตามแถลงการณ์
มันก้ไม่ได้เป็นความผิดหรือบกพร่องของกรรมการทั้งสองเพียงลำพัง
พี่ย่อมรู้ว่าเมื่อปัญหา (ทุกข์) ไม่ได้เกิดขึ้นลอยๆ แต่ย่อมมีสาเหตุ (สมุทัย)
มาจากไหนก็ต้องไปไล่แก้ตรงนั้น 
    โถ่ พี่  ผมอ่านแถลงการณ์ที่เขาส่งมาทีแรก ก็ตีความออกแล้วว่า การที่เขาจะชี้ว่าต้นไม้นี้ไม่ดี เขาก็ต้องดูที่ผลที่มันผลิตมาอะสิ  พอเค้าชี้ให้เห็นว่า ผลไม้นะมันเน่า และเน่าอย่างไรมีหนอนซอนกี่ตัว เขาก็จะได้ไปปรับปรุงต้นไม้มันซะใหม่ เพื่อ ปีหน้าจะได้ไม่ผลิผลเน่าอีก เป้าไม่ได้อยู่ผลไม้หรอกเพ่  เพราะผลไม้มันเน่าอยู่แล้ว แล้วจะไปเอาอะไรกะมันละ  เป้านะอยู่ที่ต้น มันอยู่ที่ต้น อยู่ที่เหตุนั้นแหละ ลองอ่านแล้ว "ตีความข้อเขียนที่แฝงอยู่ใหม่นะคุณพี่ปลง"

2) ซึ่งข้อความดังกล่าวผมถือว่าเป็นการเลือกใช้ข้อมูลเพื่อดิสเครดิตตัวบุคคลเป็นการเฉพาะ
ไม่ว่าจะจงใจหรือไม่ก็ตามคนร่างแถลงการณ์ คงลืมไปว่าครั้งหนึ่ง บทกวี "กูคือคอลัมนิสต์" ของ พินิจ นิลรัตน์ (ในนาม นิด ระโนด)
เคยได้รับยกย่องจากสมาคมภาษาและหนังสือแห่งประเทศไทย     ....นอกจากเป็นคอลัมนิสต์แล้ว ครั้งหนึ่ง(เมื่อไม่นานนี้เอง-พี่คงยังไม่ลืม) พี่พินิจเคยเป็นบรรณาธิการคัดสรรเรื่องสั้นและบทกวี ที่นสพ.ฐานสัปดาหวิจารณ์ และ หนังสือพิมพ์สยาม   งึมๆ ขอบคุณที่เฉลยคุณสมบัติกรรมการท่านนี้มาให้เสร็จสรรพเลย  ผมว่านะถ้าทำเพียงแค่นี้แล้วได้รับแต่งตั้งเป็นกรรมการระดับอาเชี่ยนเช่นนี้ สยามประเทศนี้คงมีกรรมการระดับนี้เดินชนกันเกลื่อน เมืองแล้วอะ 

3)  กรรมการทั้งสองคนคงไม่ได้เสนอตัวเองเข้าไปเป็นกรรมการซีไรต์
แต่เป็นเพราะได้รับการคัดเลือกและมอบหมายจากสมาคมนักเขียนฯ หรือสมาคมภาษาให้เข้าไปทำหน้าที่ดังกล่าว   เออๆ พี่ปลงคับ การไม่ได้เสนอตัวเอง ไม่ใช่ไม่อยากเป็นนี้ครับ    ถ้าไม่อยากเป็นแล้วทำไมไม่ถอนตัวละ อืมม ก็ถ้าไม่ถอนตัวก็ต้องยอมรับการตรวจสอบจากสาธารณะอะครับ

4) โกฮงเทรนเนอร์ยอดแชมป์โลกอย่างเขาทราย เขาก็ไม่เคยชกมวย กรรมการให้คะแนนนักมวยไม่น้อยก็ไม่เคยชกมวย

ประเด็นคือความสามารถในการจำแนกแยกแยะได้ต่างหากว่าออกหมัดอย่างใดจะเข้าเป้า และเข้าตากรรมการ
อ่า  พี่ปลงครับ เค้าไม่ได้บอกว่าให้กรรมการเขียนกวีนิพนธ์นี้ครับ(ถ้ามีก็ดี)  การเป็นกรรมการไม่ต้องเขียนกวีเป็น แต่ให้ เข้าถึง นะครับ การจะรู้ว่าเข้าถึงไม่เข้าถึง ก็ต้องมีงาน วิจารณ์กวีนิพนธ์เผยแพร่เป็นลายลักษณ์ สิครับ  พี่ยกให้ผมดูสักชิ้นสิครับจะขอบคุณยิ่ง

5)  เช่นเดียวกัน ผมคิดว่าคุณสมบัติของกรรมการซีไรต์คือความสามารถในการจำแนก "งานที่ดี" ออกจาก "งานที่ดีน้อยกว่า" หรือกระทั่ง"งานดาด ๆ"ซึ่งย่อมเลี่ยงไม่พ้นมาตรฐาน รสนิยม และอคติ (ชอบไม่ชอบงานประเภทนั้นๆ) ส่วนตัว
อ่า อืมมมม ตอนแรกผมนึกว่าพี่ระดับเซียนวรรณกรรมวิจารณ์อะ  แต่คงลืมจริยธรรมของนักวิจารณ์/นักวิชาการที่ว่า  การเป็นนักวิจารณ์วรรณกรรม หรือนักวิชาการที่คัดงานวรรณกรรมนั้น ต้องไม่เอาอคติส่วนตัวมาเป็นอันขาด!  เพราะการวิจารณ์ต้องขึ้นอยู่กับตัวงานเท่านั้น  ดังนั้นหากใครวิจารณ์โดยใช้อคติส่วนตัว ก็จงหลุดวงโคจรนักวิชาการไปเสียเถอะครับ อย่านำความรู้สึกชอบไม่ชอบส่วนตัวมาเป็นบาปเลยแก่เยาวชนเลย

6) ผมคิดว่าพี่พินิจได้ทำหน้าที่นั้นแล้วตามสมควร พี่จะไม่ยอมยกให้เป็นความดีความชอบของพี่พินิจบ้างเลยหรือครับ
หรือจะใจจืดใจดำยกให้เฉพาะกรรมการคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้เอ่ยชื่อถึง

ผมก็คิดว่าได้ทำหน้าที่แล้วตามควรเช่นกันครับพี่

เดี๋ยวผมยังมีประเด็นสุดท้าย เรื่องการเล่นพรรคเล่นพวก
แต่ขอตัวไปจัดการงานบ้านให้เรียบร้อยก่อนนะครับ

พี่วรภ พี่กานติ หรือวิสุทธิ์อยากจะชี้แจงตอนนี้
หรือหลังจากผมจบประเด็นในแถลงการณ์เชิญนะครับ

มีประเด็นสุดท้ายอีกเหรอ... งึม ผมไม่ใช่ พี่กานติ  ไม่ใช่ พี่วรภ หรือวิสุทธิ์
ขอร่วมแจมด้วยคนสิ  ได้มั้ยละ รออยู่อะ  แต่เดี๋ยวกิ้กนัดไปเที่ยวกันอะ  รอเรากลับจากผับก่อนได้มั้ยอะแล้วจะมาคุยให้ฟัง เรื่องเล่นพรรคเล่นพวกนี้  โอ๊ยยย ..ใครบ้างไม่มีพวก เนอะ

คุณจร...

ตั้งแต่ต้นจนถึงบัดนี้ ผมมุ่งที่จะพูดถึงแถลงการณ์ที่ผมได้รับ
โดยสื่อสารไปถึงพี่กานติ พี่วรภ และวิสุทธิ์ เพื่อนของผม ขออภัยหากดูเหมือนไม่ค่อยให้ความสนใจกับคุณหรือคนอื่น ๆ มากนัก คุณลงทุนร่ายมาซะยาวเป็นขบวนรถไฟสายใต้ เก็บทุกเม็ดเหมือนกันนะ อิอิ

บัดนี้ ผมยังให้น้ำหนักคุณเป็นคนนอกวงอยู่ แต่ไม่ได้รังเกียจเดียจฉันท์ที่จะเข้าร่วมวง
เพราะนี่ถือเป็นพื้นที่เปิด

เพียงแต่สงสัยว่าในเมื่อคุณบอกว่าได้รับแถลงการณ์ด้วยเหมือนกัน
แทนที่คุณจะบอกว่าคุณเห็นด้วยกับแถลงการณ์อย่างไร
คุณเลือกที่จะโต้แย้งทันควันในประเด็นต่าง...แต่ไม่ใช่ปัญหา ผมจะพยายามสนองคุณเท่าที่จะเป็นไปได้ ผมเพียงตั้งข้อสังเกต...

รอให้ผมจบประเด็นสุดท้ายของแถลงการณ์ก่อนนะ ใจเย็น ๆ

สำหรับเรื่องการเล่นพรรคเล่นพวก
ผมคิดว่านี่เป็นประเด็นที่ "ชวนเชื่อ" ได้มากที่สุดประเด็นหนึ่ง
เพราะรูปการณ์ภายนอก "เหมือนจะ" เป็นเช่นนั้น

แต่การระบุว่า "การเป็นกรรมการของบุคคลทั้งสองทำให้งานของสมาชิกกลุ่มหน้ารามด้วยกันเข้ารอบมาถึง 4 เล่ม คิดเป็น 50 % ของทั้งหมด" น่าจะคลาดเคลื่อนจากข้อเท็จจริงไปเล็กน้อยนะครับ

แถลงการณ์เลือกจะหยิบข้อมูลที่มิสเตอร์คิวซี ระบุว่า กุดจี่ พรชัย แสนยะมูล เป็นหนึ่งในกวีหน้ารามด้วย
อาจเพื่อต้องการเพิ่มน้ำหนักของข้อกล่าวหา  ทั้งที่ข้อเท็จจริงไม่ได้เป็นดังนั้น
ซึ่งผมคิดว่าพี่วรภอาจไม่ทราบ แต่ผมเชื่อว่าพี่กานติกับวิสุทธิ์น่าจะรู้ดี...

แต่เอาเถอะไม่ว่าจะเข้า 3 หรือ 4 เล่ม ถึง 50 % หรือไม่ถึง 50 % ประเด็นไม่อยู่ตรงนั้น ประเด็นสำคัญก็คืองานที่เข้ามา แม้ว่าจะเล่มเดียวก็เถอะ
มาจากการเล่นพรรคเล่นพวก "จริง" หรือเปล่า ต่างหาก

ผมคิดว่ามันไม่น่าจะมีการเล่นพรรคเล่นพวกอะไรหรอกครับ คิดกันไปเอง เพราะถ้าเล่นพวกจริง พี่กานติ พี่วรภ วิสุทธิ์ พี่พิทักษ์...ครูไก่ รมณา โรชา ฯลฯ เหล่านี้ก็ต้องพากันเข้ารอบทั้งหมด เพราะถือเป็นพวกของพี่พินิจ พี่พิเชฐ เหมือน ๆ กัน

โดยเฉพาะพี่พิทักษ์กับวิสุทธิ์ก็เคยอยู่หน้าราม เคยเดินตามหลังพี่พินิจมาเหมือนกัน (ว่าไปแล้วพี่พินิจสนิทกับวิสุทธิ์มากกว่าอังคารที่เข้ารอบมาด้วยซ้ำ)

พี่กานติ กับพี่วรภ หรือครูไก่ ก็เคยเวียนมาเวียนไปละแวกหน้าราม เคยมานอนค้างบ้านกรรมการคนโน้นคนนี้อยู่ด้วยกันทั้งหมด... เคยอนุเคราะห์เกื้อกูลกันอยู่นับครั้งไม่ถ้วน
พูดได้ว่าเคยกินข้าวหม้อเดียวกันมาแล้วด้วยซ้ำ วงการกวี โดยเฉพาะรุ่นใหม่ๆ มันกว้างมากนักหรือครับ

เรามีสิทธิ์ที่จะไม่นับใครเป็นพวกอีกหรือครับ ? ...

เราพูดถึงกวีตายแล้วกันอยู่ใช่ไหมครับ
เราพูดถึงคนรุ่นใหม่ไม่อ่านบทกวีกันอยู่ใช่ไหมครับ แล้วเราจะหันหน้ากันคนละทาง สร้างดาวกันคนละดวง ช่วงชิงไปสู่สวรรค์กันทำไมล่ะครับ

ผมคิดว่ากลุ่มก้อนต่าง ๆ ทางวรรณกรรมทั้งหมด เรามี เราแยก เราจำแนกเพื่อจำได้หมายรู้ และความจำเป็นเรื่องพื้นที่ แต่ไม่ใช่ไปยึดมั่นถือมั่นเป็นพวกเขาพวกเรา จนกระทั่งเผลอลืมเป้าหมายแท้จริงของการสร้างสรรค์งานศิลปะ หรือเผลอทึกทักวิจารณญาณที่บริสุทธิ์ของกรรมการให้เป็นไปอย่างที่เราคิดว่าน่าจะเป็น...

อย่างไรก็ตามพี่พินิจกับพี่พิเชฐจะเล่นพวก ผลักดัน(ลากถูลู่ถูกัง) งานของกวีหน้ารามเข้ามาท่าไหนอย่างไร ผมคิดว่าไม่ใช่เรื่องที่ควรดาดเดาเองตามรูปการณ์ แต่กรณีนี้มีพยานบุคคล คือกรรมการที่เหลืออีก 5 ท่าน เป็นผู้ให้ข้อมูลได้

ขอให้สื่อมวลชนลองไปซักไซ้ไล่เลียงกรรมการที่เหลือ หรือใครที่สนิทกับกรรมการที่เหลือ (เห็นไหมไม่พ้นเรื่องพวกอีก)
ลองไปแคะไค้ดูทีเถิดว่าพี่พินิจกับพี่พิเชฐ ทำหน้าที่เอียงกระเท่เร่ไม่ดีไม่งามอย่างไรบ้างในที่ประชุม หรือว่าไม่เลย การสนิทกับกวีบางคนเป็นการส่วนตัว ทำให้กวีคนนั้นเสียโอกาสในการสนับสนุนในที่ประชุมด้วยซ้ำ
เพราะเกร็งและเกรงกับการที่จะถุกมองจากกรรมการคนอื่น ๆ ว่าตัวเองกำลังจะเอา "พวก" เข้ามา

พี่อาจคิดว่าลำบากขนาดนั้น ทำไมถึงต้องเป็น ไหงไม่ลาออก หรือปฏิเสธตั้งแต่แรก ผมเชื่อว่าภายใต้สถานการณ์เหล่านั้นเราแยกแยะได้ เราสามารถทำในสิ่งที่เรานับถือตัวเองได้ (เหมือนที่พี่เลือกออกแถลงการณ์ โดยยืนยันว่ายังนับถือตัวเองได้ ไม่ละอายเพราะถือว่าบริสุทธิ์ใจ โปร่งใสพอ)

เพื่อนกวีบางคนของผม (ซึ่งสนิทมากๆ) และผมนับถือในฝีมือมาตลอด บางครั้งผมยังกล้าบอกเขาเลยว่า ชิ้นนี้ไม่ดี (ว่ะ)

หลักเดียวกัน ถ้าผมต้องไปนั่งเป็นกรรมการ และต้องอ่านบทกวีรวมเล่มของเพื่อนสักเล่ม
ถ้า "ไม่ดี" ผมก็ต้องบอกว่า "ไม่ค่อยดี" ถ้าอ่านแล้วดี แล้วรู้สึกชอบ ผมก็ต้องรำพึงว่า เออ...เล่มนี้ชอบว่ะ ดีกว่าเล่มที่แล้วของมันตั้งเยอะ
และถ้าจะต้องไปพูดกับเพื่อนคนนั้นต่อ หากเขารู้ว่าผมเป็นกรรมการซีไรต์(แต่ส่วนใหญ่จะไม่รู้จนวันประกาศผล) ผมจะบอกเขาว่า แต่งานเอ็งจะดีพอกับการเข้ารอบหรือไม่ มันต้องประเมินเชิงเปรียบเทียบกับเล่มอื่น ๆ ด้วยว่ะ และก็จะต้องฟังทัศนะหรือรสนิยมกรรมการคนอื่น ๆ ด้วย กูไม่ได้ตัดสินคนเดียวนะโว้ย... มึงอย่าคาดหวังว่ากูจะช่วยอะไรมึงได้ กูต้องเป็นกลาง ๆ เวลาเขาพูดถึงมึงกูแทบจะงดออกเสียง แต่ยังไงกูก็ไม่แสดงสปิริตลาออก เพราะคนที่เสียประโยชน์คือมึง (ที่เป็นเพื่อนกู) ไม่ใช่ใครที่ไหน ถ้ากูลาออกกรรมการอีก 4 คนก็ต้องลาออกด้วยดิวะ เพราะคนส่งมาเกือบ 100 คน จะไม่ให้กรรมการแต่ละคนรู้จักกวีสักคนสองคนบ้างเลยรึ เอ็งว่าวงการนี้มันกว้างนักหรือวะ...

ทำนองนี้...

(ที่ร่ายมาทั้งหมดผมคิดถึงอีกทางที่เป็นไปได้ และไม่ได้ส่อว่าผมโยนหินถามทางจะเป็นกรรมการซีไรต์กับเขาด้วยนะครับ

ผมยังไม่มีหนังสือสักเล่ม ไม่เคยมีบทวิจารณ์กวีนิพนธ์เผยแพร่เลยสักชิ้น และไม่เคยคิดจะเป็น...ผมแค่ยกตัวอย่างให้พี่ฟังเท่านั้น)


ผมคิดว่านี่คือแนวทางที่แม้จะเป็นพวก แต่ไม่เล่นพรรคเล่นพวก และเป็นไปได้ในโลกแห่งความเป็นจริง

เพียงแต่อาจตรงข้ามกับความคิดความเชื่อของพวกพี่ ๆ ที่มีต่อกรรมการซีไรต์ปีนี้เท่านั้น

ทั้งหมดนี้เป็นอันจบความคิดความรู้สึกที่ผมมีต่อแถลงการณ์ดังกล่าว และเป็นสิ่งที่ผมต้องการบอกให้พี่วรภ พี่กานติและวิสุทธิ์ทราบ ซึ่งมันไม่ได้เป็นเพียงจดหมายน้อยที่เขียนด้วยลายมือผมตามที่ตั้งใจเสียแล้ว


ถึงตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องของหมู่เราแค่ไม่กี่คนแล้วล่ะครับ แต่เป็นเรื่องของประชาคมวรรณกรรมทั้งประเทศกำลังจับตามอง

ส่วนเขาจะพิจารณาความเห็นของพี่ ความเห็นของผม หรือความเห็นของคนอื่น ๆประการใด
ก็สุดแล้วแต่จะพิจารณาตามมาตรฐาน รสนิยม และอคติของตน ๆ

ท้ายนี้
หากที่ผ่านมาผมพูดตรง พูดแรงหรือหนักไปบ้าง ผมต้องขอโทษ
และขอพี่วรภ พี่กานติ และวิสุทธิ์ ได้โปรดให้อภัยน้อง ๆ และเพื่อนอย่างผม
ผมคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันคงอยู่ในประเด็นตามแถลงการณ์
และพี่คงเปิดกว้างที่จะให้ผมเห็นต่างออกไป

โดยที่ยังคงนับถือเป็นพี่น้องร่วมวงวรรณได้อยู่


ด้วยรักและนับถือ

ไอ้ปลง

แด๋นเข้ามา  แด๋นรู้สึกว่า  งง ครับ คือเท่าที่รู้มา ปีนี้ซีไรต์น่ะ ค่อนข้างมีเสียงท้วงเยอะเหมือนกัน แต่แด๋นคงจะพูด จะคิด จะแสดงความคิดเห็นอะไรๆ ได้ไม่มากหรอกครับ เอาเป็นว่า  แด๋นจะรอดูคำตอบของปัญหานี้นะครับ ว่าสุดท้ายผลที่ออกมาคืออะไรกันแน่ แต่ตอนนี้ แด๋นก็ยังไม่เข้าใจหรอกครับว่า  จะมีซีไรต์ประดับปกหนังสือเพื่อสื่อนัยยะอะไร - คุณค่าของงาน หรือ สัญลักษณ์ของความนิยม

6) แต่คุณพยายามละเลยประเด็นเหล่านั้น แล้วมาคาดเดาเอาเองว่า มี 2 แล้วก็ต้องมี 3 (แน่ๆ) ซึ่งแสดงว่า "หลายครั้ง" (เพราะมันมากกว่า 2 แล้วนะ) ---- ไอ้พี่ปลงที่รัก  คนทำแฮตทริกมีเยอะไปครับ คืนนี้ลุ้นแมนยูนะ อาจมีแฮตทริกอีก    คนอะไร รู้ลึกเรื่องนิยายปีที่แล้ว ปีนี้ก็ยังมาเชี่ยวชาญตัดสินกวีนิพนธ์อีก เฮอๆ  คนเขียนเรื่องสั้นปีหน้าเตรียมตัว  งึมๆ---

7)  ไหน ๆ เล่นกับการคาดเดาแล้ว ผมอยากให้คุณคิดต่อจาการคาดเดาของผมสักหน่อยว่า หากผลการตัดสินปีนี้ งานของพี่กานติ และพี่วรภ เข้ารอบ แทนที่งานกุดจี่และอุเทน หรืองานศิริวรเล่มใดเล่มหนึ่ง คุณจรคิดว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป... จะออกมารูปนี้หรือไม่...หรือจะออกรูปอื่น

----จะไปรู้เรอะพี่  บางทีพระเจ้าจอร์จอาจจะรู้ก็ได้ .ไปถามทั่นจิ ผมม๊ะรู้จริงๆ  จะไปคาดเดาทำไมกับสิ่งที่ไม่เกิด เสียสมอง--

8)  ถ้าหากคุณยอมตอบคำถามข้อนี้ ผมจะยอมแลกเปลี่ยนกับคุณสักพัก โดยเฉพาะการที่คุณแย้งประเด็นต่าง ๆ ของผมไว้ในความเห็นที่ 26

---  เป็นพระคุณอย่างสูงที่ พี่ไอ้ปลง (เรียกไปเรียกมา ชักงง ไอ้  กะพี่ นี้ประสมกันได้มั้ยอะ) จะลดตัวลงมาคุยกะผม... แต่ก่อนจะตอบผมพี่ช่วยกลับไปพิจารณษ คห. 26 ของผมก่อนนะครับ.... อรุณสวัส ครับ ไอ้คุณพี่ปลง

อ้อ
ต้องบอกว่ามาทบทวนหนังสือของ Lyotard กันใหม่ดีกว่า ลงชื่อ ไอ้เปรวนะไม่ใช่ไอ้ปรว

คุณจรครับ-

ผมได้ขอร้องแล้วว่ากรุณาอย่าใช้ถ้อยคำเสียดสีเหน็บแนม

กรุณประพฤติปฏิบัติตามคำขอร้องของผมได้ไหม?


ผมได้บอกแล้วว่าขอให้แสดงความเห็นกันด้วยเหตุและผล เพราะมันเป็นประเด็นร้อนและเปราะบาง


ถ้าทำไม่ได้ กรุณาอยู่นิ่งๆข้างนอกนะครับ

รวมไปถึงคนอื่นด้วย ถ้าคิดจะป่วนกระทู้นี้ กรุณาคิดให้หนัก คิดให้ดี

ขอบคุณครับ