M-e-e P-e-d

ขอโทษที่เข้ามาช้าหน่อย  ระบบอินเตอร์เน็ตพี่มีปัญหา  มันหลุดถี่ๆๆๆๆๆ (พี่ใช้เครื่องCDMAของกสท.)มาก คุยต่อนะครับ - ประเด็นที่ 1 ที่น้องถามว่า นั่นแสดงถึงตัวตน ‘บางด้าน’ที่น่าชื่นชมของพี่พินิจหรือเปล่า – ส่วนตัวพี่ตอบว่า พี่ก็ชื่นชมใน ‘บางด้าน’ที่น้องไอ้ปลงว่า  และน้องยังว่าถึงวันนี้พี่เกิดคลางแคลงเสียแล้ว  ข้อนี้พี่ก็ยอมรับ ทั้งอยากเพิ่มเติมว่า พวกพี่คลางแคลงเพราะมีอีก ‘บางด้าน’ ทำให้คลางแคลง ‘บางด้าน’ ที่พวกพี่พยายามตั้งคำถามขึ้นมา พินิจอาจจะยังคงความน่าชื่นชมอยู่เช่นที่พี่เคยสัมผัส แต่ความคลางแคลงนี้เกิดเพราะพวกพี่เห็นว่า ‘ข้อมูลบ่งชี้’ บางอย่างอาจเป็น ‘เหตุปัจจัย’ ทำให้ ‘บางด้าน’ที่ควรจะคงความน่าชื่นชมดังว่าเบี่ยงเบนไป - บางทีโดยพินิจเองก็ไม่รู้ตัว ขอโทษที่พี่ยังไม่ยก ‘เหตุปัจจัย’ นั้นมาบอกเล่าตอนนี้

-ประเด็นที่ 2 ที่น้องท้วงติงว่าพินิจกับพิเชฐเป็นกรรมการ 2 และ 4 ปีนั้น พี่ยอมรับว่าเป็นความ ‘พลาด’ของแถลงการณ์ฯ เนื่องจากไม่ได้แจกแจงแยกแยะโดยละเอียด  เจตนาเดิม กรณี ‘ยาวนาน’ และ ‘ผูกขาด’ เราพยายามชี้รวมกรรมการหลายๆ ท่านซึ่งเวียนวนอยู่บนเวทีจนดูเหมือนกับว่าเมืองไทยมีคนเป็นกรรมการได้อยู่แค่นี้เอง  แต่ที่อ้าง อ.ธเนศ  พินิจ และพิเชฐก็เนื่องเพราะคำให้สัมภาษณ์ที่บ่งชี้ให้เห็นถึง ‘อัตวิสัย’ ในการกำหนดทิศทางการคัดเลือกบทกวีไว้อย่างชัดเจน (อ่านบทสัมภาษณ์ ‘หลากหลายมุมมองฯ’ในมติชน) ซึ่งพี่อยากให้น้องยกข้อความในวงเล็บ  ‘หรืออีกนัยหนึ่งคือภาพรวมของกรรมการทั้งหมด’ มากล่าวด้วย เรามองว่า กรรมการควรใจกว้าง  มองกว้าง  มองลึก  แม้หนี ‘อัตวิสัย’ ไม่พ้น แต่เมื่อรับเป็นกรรมการ(ซึ่งถือว่าเป็น ‘สถานะพิเศษ’) ก็ต้องทรงไว้ซึ่งความ ‘ยุติ - ธรรม’ ควบคุมและลดอัตวิสัยให้เหลือน้อยที่สุด  ควรพิจารณางานตามความหลากหลายของประเภทงาน มิใช่ ‘จำกัด’เฉพาะงานประเภทที่ ชอบ และ ถูกใจตัวเท่านั้น และนั่น คือสิ่งที่แคลงใจอีกประการ – การจำกัดเช่นนั้น  เป็นการตั้งธงไว้ล่วงหน้าหรือเปล่า

-ประเด็นที่ 3 น้องถามและคุณวิกมลก็ข้องใจว่า มีอะไรกันส่วนตัวหรือเปล่า (ซึ่งคำถามของน้องทำให้พี่ ‘สำนึก’ว่าเท่าที่เราคบหากันมา พี่ไม่มีอะไรทำให้น้องเชื่อถือพี่ได้เลย  หรืออีกนัยหนึ่งอาจเพราะพี่ไม่ใช่กลุ่มหน้าราม พี่จึงไม่น่าเชื่อถือ) – ตอบว่าเปล่า  ถ้ามีเรื่องส่วนตัว พี่ทะเลาะกับพินิจ พิเชฐแบบส่วนตัวไม่ดีกว่าหรือ  สะเออะโผล่หน้ามาให้น้องๆ ถล่มทำไม  กับพินิจ พิเชฐพี่ก็ยังมีความรู้สึกดีๆ ตามแบบท้องถิ่นนิยมอยู่ (แต่ถึงตอนนี้พี่ไม่แน่ใจว่าน้องทั้งสองนั้นจะรู้สึกกับพวกพี่ๆเหมือนเดิมรึเปล่า!?ก็ดูซิ ขนาดน้องๆ ที่รักและเป็นห่วงทั้งคู่ยังวุ่นวายใจเลย) แต่พวกพี่ตั้งคำถามต่อ กรรมการ ต่างหาก พี่เข้าใจว่าสิ่งที่พวกพี่ทำอยู่นี้ไม่ใช่การ ‘โวย’เช่นที่น้องๆในบอร์ดหลายๆคนติติง  พี่มองว่าการกระทำนี้มีความเป็นทางการ  มีระบบชัดเจน  มีผู้รับผิดชอบแน่นอน  มีการเปิดโอกาสให้ผู้ถูกกล่าวหาชี้แจง กระทั่งเปิดกว้างให้ทุกคนร่วมคิดเห็น (เช่นที่น้องกำลังตั้งคำถามต่อพวกพี่ไง) และเราไม่ได้ต้องการแพ้,ชนะ  เราเพียงต้องการความโปร่งใส  ความโอ่อ่าภาคภูมิ  ไร้ข้อมลทินของกรรมการ เพื่อที่เราจะได้คงมี ‘ความนับถือ’ต่อกันสืบไป ถ้ามองอีกมุม พี่ก็ว่ามัน(น่าจะ)เป็นการดีที่กรรมการจะได้ตอบข้อข้องใจของสังคมวรรณกรรมกลุ่มหนึ่งมีอีกหลายคนที่ข้องใจแต่ไม่อยากออกมาเผยโฉม  มีบางคน ‘โวยวาย’ อยู่ในบอร์ดและวงเหล้า  มีบ้างพาลเกลียดชังกรรมการ  พี่ว่าการ ‘เสนอหน้า’ของพวกพี่จะเป็นประโยชน์ต่อกรรมการในการชี้แจงมากกว่า (ก็เหมือนกับที่น้องบอกพี่ว่าการคุยกับน้องจะเป็นประโยชน์ต่อพี่ไง)

-ประเด็นที่ 4  ขอบคุณที่แนะนำว่า ‘ถ้าหวังดีกับราวัลซีไรต์จริงๆ พี่ต้องพูดรวมไปถึงภาพรวมทั้งหมดของรางวัล  แล้วพี่จะได้แนวร่วมมากกว่า’ ขอบคุณมากๆ  จริงๆแล้วจุดมุ่งของเราอยู่ตรงนั้น  แต่รายทางมันก็ต้องกระทบกับผู้เกี่ยวข้องโดยไม่อาจเลี่ยงได้ มากน้อยตามมุมที่เราเห็น  ยอมรับว่าแถลงการณ์มีจุดพร่องอยู่บ้าง ด้วยเหตุ 1. เรายังพูดไม่หมด  2. เราเร่งจะสื่อสารกับเพื่อนพ้องขณะที่เหตุการณ์ยังสดอยู่  3. เป็นเพียงแถลงการณ์เชิญชวนให้ใคร่ครวญและแสดงความคิดเห็น  4. เราระบุแล้วว่ายังใช้อ้างอิงไม่ได้เพราะจะต้องปรับต่อไปเนื่องจากเราดำลังประมวลข้อมูลที่ทำให้คลางแคลงเข้าด้วยกัน ว่าแต่ว่าเมื่อทุกอย่างลงตัว  เมื่อทุกอย่างเดินไปตามที่น้องแนะนำ  น้องไอ้ปลงจะเป็นแนวร่วมมั้ยน้อ??

-ประเด็นกรรมการไม่ได้เสนอตัวเอง  พี่จะไม่ชี้แจงอะไร  แต่วานน้องถามกรรมการบริหารสมาคมฯ ทั้งสองดูว่าแท้แล้วการคัดเลือกผ่าน ‘กระบวนการ’อย่างไร  (ตามที่ปฏิบัติจริงน่ะ) และจุดนี้จะเป็นจุดหนึ่งที่เรากำลังชี้เช่นกัน  พี่ก็หวังว่าจะถูกจุดและมีความเป็นอารยะมากขึ้น

-ต่อประเด็น คนรักใคร่ รู้จักและนับถือกัน ไม่พึงกระทำกันเช่นนี้ – ใช่  ถ้ามองในแง่ของ ‘เพื่อนพ้อง น้องพี่ พรรคพวก’ (ที่น้องบอกว่าไม่ชอบเล่นพรรคเล่นพวกนั่นแหละ) พวกพี่ก็ ‘ผิด’และ ‘น่าชัง’ เต็มๆ  แต่ที่พี่อยากถามว่าเมื่อมี ‘มูลเหตุ’ไม่ชอบมาพากล เราจะวางเฉย ปล่อยให้ขึ้นเขาลงควนตามแต่ใจกระนั้นหรือ ถ้าเป็นอย่างนั้น ในใจเราจะเหลือ ‘ความรู้สึกนับถือ’อยู่อีกหรือ? ประเด็นคุณธรรมจริยธรรมที่น้องว่าแทบไม่เกี่ยวอะไรเลยน่ะ  ในฐานะที่น้อง(ที่พี่เข้าใจว่า)เคยบวชเรียนมาแล้ว(อาจจะมากกว่าพี่ซะด้วยซ้ำ) พี่อยากถามว่าพฤติกรรมไหนของมนุษย์ที่ไม่ต้องอาศัยคุณธรรมจริยธรรมมารองรับ?!! ในกรณีกรรมการ  แค่กรณีร่วมในองค์กรมีผลประโยชน์โดยตรงกับผู้ส่งงาน(ดูในคมชัดลึก ฉบับวันอาทิตย์ที่ 10 สค 50) ยังไม่ขาดคุณธรรมและชวนให้ตั้งคำถามหรอกหรือ นั่นแหละ-มันเป็นข้อแคลงใจที่ทำให้พี่เจ็บปวดและเศร้าใจใน ความนับถือที่พี่มีให้น้องๆ เช่นกัน

-ประเด็น อ้างสิ่งที่ใหญ่และมีน้ำหนักคือเรื่องความถูกต้องชอบธรรม การรักษารางวัลซีไรต์ การปกปักรักษาวงการวรรณกรรม วงการเรียนรู้ด้านปัญญาของประเทศ ฯลฯ มาเป็นฉากบัง (ต้องขออภัยที่ผม “เลือก”เชื่อเช่นนี้.......) – เมื่อน้องเลือกเชื่อเช่นนั้น ก็จนปัญญาที่พี่จะยืนยัน (ขืนยืนยันน้องๆ ทั้งหลายก็คงหัวเราะเยาะ หมั่นไส้และสมเพชคน(เริ่ม)แก่  ไร้ตบะบารมี และเชยๆ เช่นพี่เท่านั้นแหละ)  แต่ที่พี่อยากจะถามก็คือเรากำลัง เพ่งมองกันถึงกรณีซีไรต์ใช่ไหม?!  ปีก่อนๆ โน้น น้องไอ้ปลงไม่เคยตั้งคำถามและคิดจะปกปักรักษาวงการเลยหรือ??? เรากำลังตั้งคำถามตรวจสอบภาวะของการเป็นกรรมการซีไรต์ใช่ไหม?

-ประเด็นพลีชีพ พลีชื่อพี่ๆ เพื่อนๆ สักคนสองคน.....จะเป็นเรื่องคุ้มค่าหรือ และมันมีนัยแฝงที่มุ่งทำลายทำร้ายกรรมการบางราย(มากเกินไป) จริงหรือ??!!?....การยกตัวอย่างพฤติกรรมที่สร้างความเคลือบแคลงเป็นนัยแฝงมุ่งทำร้ายทำลายหรือ – พี่ว่าถ้ากรณีที่ยกมาเป็นการกลั่นแกล้ง  มันจะทำร้ายทำลายผู้กลั่นแกล้งมากกว่า  มันจะทำให้พวกพี่เป็นพวกขี้อิจฉา  ใจแคบ  หักหลังเพื่อน  เห็นแก่ตัว ฯลฯ  โดยไม่อาจหลีกเลี่ยงไปไหนเลย  ชื่อเสียงที่แต่ละคนสั่งสมมานับสิบๆ ปีก็คงย่อยยับป่นปี้  ว่ามั้ย  น้องว่ามั้ย ตอนเราบวชเรียน เราเคยชี้แนะให้ญาติโยมเชื่อว่าธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม ไม่ใช่หรือ  ตอนนี้ ล่ะ  เรายังเชื่อเช่นนั้นไหม และพี่ว่าถ้ากรรมการประพฤติเช่นข้อคลางแคลงจริง  เขาต่างหากที่ทำร้ายและทำลายตนเอง พี่รู้  พวกพี่มีอัตราเสี่ยงสูง  แต่...น้องก็รู้ไม่ใช่หรือ...พี่เป็นคนใต้เหมือนกับน้อง...คนใต้ที่มีเลือดความตรงไปตรงมา  ชัดเจน และเป็นเลง มากพอที่จะลุกขึ้นทักถาม(ทั้งๆที่รู้ว่าเสี่ยงนักหนา) ประเด็นนี้พี่ยืนยัน(แม้คิดว่าน้องจะเลือกไม่เชื่อ)ว่า นี่ไม่ใช่การเอาน้องมาพลีชีพ  ไม่ได้ทำเพราะเกลียดชังส่วนตัว (เช่นที่น้องเสนอความเห็นลากโยงเข้าหา)อย่างแน่นอน

-ประเด็นข้อมูลคลาดเคลื่อน  ยอมรับว่าเร่งร้อนเพราะต้องการความร้อนของห้วงเวลามาเป็นตัวปลุกเร้าอีกทางหนึ่ง จึงออกแถลงการณ์โดยกล่าวรวม(ซึ่งพี่เล่าไว้ในประเด็นที่ 2แล้ว) ส่วนดิสเครดิตที่น้องว่าพี่ก็คิดว่านั่นเป็นสิ่งที่น้องเลือกเชื่อและลากโยงอีกนั่นแหละ อยู่ดีๆ พวกพี่จะลุกขึ้นมาดิสเครดิตพินิจกับพิเชฐทำไม น้องถามพินิจกับพิเชฐดูว่าพวกพี่มีเรื่องโกรธกับเขาเป็นการส่วนตัวไหม อ้อ...ประเด็นเล็กๆ ของพี่ที่เป็นข้อมูลซึ่งน้องยกมาดิสเครดิตพี่(พี่เลือกเชื่อเช่นนี้ตามที่น้องวางจังหวะสวนกลับเอาไว้) คือ 1. พี่ไม่เคยส่งงานคุณภาพ(ตามที่น้องว่า)ไปยังฐานสัปดาหวิจารณ์และชาวกรุงเลย(กานติ พี่ไม่รู้)  ถ้าจำไม่ผิดน่ะนะ  แต่ถ้าพี่จำผิด น้องจะกรุณายกชื่องานของพี่ที่ว่ามาเตือนสติพี่หน่อยได้ไหม  พี่นึกไม่ออกจริง แต่ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นข้อมูลเล็กๆ เท่านั้น.....

น้องไอ้ปลง  ยังมีประเด็นที่น้องถามอีกหลายประเด็น  แต่ตอนนี้พี่เหนื่อยแล้ว  ขอค้างไว้ก่อน แล้วจะมาต่อให้จบครั้งหน้านะครับ

อ้อ...ขอแถมนิดนึง

ประกาศถึงน้องพินิจและผู้อ่านกระทู้นี้

ตามที่พี่เคยคุยกับน้องไอ้ปลงความว่า  พินิจเสนอที่ประชุมให้ถอดพี่หน่อย คมทวนออกจากการเป็นกรรมการรางวัลเซเว่นบุ๊ค  นั้น  มีน้องคนหนึ่งได้โทรสอบถามน้องพินิจแล้ว  และได้รับการยืนยันการน้องพินิจว่า  ไม่เคยพูดเช่นนั้น  ซึ่งนั่นแสดงว่าพี่ได้รับข้อมูลบอกเล่ามาอย่างผิดๆ  และพี่บกพร่องโดยนำมาอ้างถึงอย่างพล่อยๆ ดังนั้นเมื่อน้องพินิจบอกเล่าความจริงมาเช่นนี้พี่จึงขอกราบขอโทษน้องพินิจมาด้วยความบริสุทธิ์ใจที่การกระทำของพี่ทำให้น้องเสียหาย ย้ำข้อความ  น้องพินิจไม่ได้ทำเช่นนั้น  เป็นผมใจเร็วด่วนได้ไปเอง ทั้งขอโทษผู้ที่จำต้องรับข้อมูลผิดๆไปด้วยครับ

ขอบคุณพี่หลองครับที่ออกมาพูดคุยอีกครั้ง

เพื่อจะได้ฟังความทั้งสองด้าน  และได้มองประเด็นต่างๆที่หลากหลาย


ขอบคุณไอ้ปลง ที่ได้ออกมาตั้งคำถามต่อแถลงการณ์  เพื่อความเคลือบแคลงสงสัยจะได้หมดไป


ผมคิดมา 2 วันแล้วว่าจะปิดกระทู้นี้ได้หรือยัง

ด้วยเกรงมันจะบานปลายไปกันใหญ่โต

แต่ถ้าปิด  นั่นก็อาจหมายความว่าไม่มีสนามดีเบตถกกันเรื่องนี้  หรืออาจมีก็ไม่รู้นะครับ


ผมจะเปิดกระทู้นี้ไว้จนถึงวันพรุ่งนี้ค่ำๆ  เผื่อพี่หลองกับไอ้ปลงอาจมีเรื่องอื่นใดที่อยากพูดอีก  และถ้ามีสิ่งอยากพูด  ผมก็จะเปิดทู้ไว้เรื่อยๆ จนกว่าจะเคลีย หลังจากนั้นก็จะปิดกระทู้  โดยคงไว้ซึ่งหัวข้อและคำตอบทั้งหมด  เพียงแต่ไม่สามารถเข้ามาตอบต่อตอบเพิ่มได้เท่านั้นครับ

ขอบคุณครับ

เรียน คุณวรภ คุณวิสุทธิ์ และคุณกานติ เมื่อเราหาที่พึ่งลำบาก ลองเรียนปรึกษาทางราชบัณฑิตยสถานดีไหม ดิฉันลองเข้าเว็บราชบัณฑิตฯ พบว่าประเทศนี้มีราชบัณฑิตด้านวรรณกรรมร้อยกรองเพียงท่านเดียวคือ คุณหญิงกุลทรัพย์ เกษแม่นกิจ รู้สึกว่า
ท่านเป็นประธานกรรมการงานประกวดหนังสือด้านกวีนิพนธ์ของสัปดาห์หนังสือแห่งชาติมายาวนาน และไม่โดนครหาเลย
งานนี้รับพระราชทานรางวัลจากสมเด็จพระเทพฯ ท่านคงเมตตาดูแลความยุติธรรมด้วย

วิธีการคัดเลือกที่ต้องปรับปรุงก่อนอื่น มีกรรมการหลายชุด เป็นไปได้ไง อย่าหลงประเด็น ช่วงนี้สื่อกำลังตีผู้ประท้วง ดูเข้าใจอะไรยากจัง แล้วมาตัดสินงานระดับวรรณกรรมของภูมิภาคได้ไง ยิ่งเข้าใจยากกว่าซะอีกนะ

ซีไรต์กำลังทำให้ประชาชนเข้าใจผิดว่าเลอเลิศ

เชื่อไหมว่า ในที่สุดก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกผู้ใหญ่เขารักษาหน้ากันเอง วงการภาษาไทยและวงการกวีนิพนธ์ซบเซาน่าอายที่สุดแห่งยุค

อย่าได้ติดยึด หรือให้คุณค่ากับรางวัลเกินไป รางวัลไหนๆมันไม่มีทางทำให้ถูกใจคนทั้งหมดไปได้ ไม่มีความดี ความจริง ความงาม ในตัวของมันหรอก เพราะหนีผลประโยชน์ไมได้ อยากจะแก้ปัญหา น่าจะมองให้พ้นกรอบของรางวัล มาช่วยกันดูภาพรวมทั้งระบบของวงการน่าจะดีกว่า มีเรื่องอื่นๆที่ควรทำอีกตั้งเยอะ

น้องวัวชนจ้ะ-

สถานภาพว่าที่อะไรนั่นก็อย่าเพิ่งคาดเดาเลย  พี่ไม่เคยเอ่ยสักแอะ  นะจ๊ะ


ก็คิดๆอยู่ ว่าจะปิดดีหรือไม่ เพียงเกรงมันจะกลายเป็นบานปลายออกไปใหญ่โต พี่น้องแตกแยกมองหน้าไม่ติด เท่านั้น  กังวลเรื่องนี้เรื่องเดียว  ทั้งที่ก็รู้ว่าให้2ฝ่ายออกมาพูด มันก็น่าจะสร้างความเข้าใจกันได้มากกว่านิ่งเงียบอมพะนำ


ก็มีคนทักและตัดพ้อต่อว่าหลายคน


งั้นยังไม่ปิดคอมเมนต์ละกัน เนาะ


ไงก็ขอความกรุณาช่วยๆกันคอมเมนต์อย่างสร้างสรรค์ ร่วมมือกัน นะ

ขอบคุณอีกครั้ง

สวัสดีครับหมี่เป็ด ด้วยความเกรงใจหมี่เป็ดอย่างยิ่ง ที่ทำให้หมี่เป็ดไม่สบายใจกับลีลาเฉพาะตัวของผม

งั้นขอแลกเปลี่ยนกับ คุณปลงเป็นข้อๆแล้วกัน
1) คุณปลงคิดว่า กรรมการที่มาตัดสินรางวัลระดับซีไรต์ ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นรางวัลที่มีผู้อ่าน "รู้จักและสนใจ" มากกว่ารางวัลอื่น (อาจเพราะมีอายุมายาวนาน) กรรมการควรมีคุณสมบัติอย่างไรบ้าง จึงจะเป็นที่ยอมรับ

2) ด้วยความรู้อันน้อยนิดของผม ผมคิดว่า กวีนิพนธ์ เรื่องสั้น และนวนิยาย มีแนวการเขียนต่างกันโดยตัวเนื้องาน  ถ้าอย่างนั้น คุณปลงคิดว่า ทฤษฎีที่ใช้วิจารณ์ งานวรรณกรรมแต่ละประเภทควรแตกต่างกันโดยวิธีวิเคราะห์หรือไม่

3) คุณปลงคิดว่ากรรมการควรปรับเปลี่ยนหมุนเวียนกันบ้างไหมในแต่ละปี เช่นคนนี้ถนัดวิจารณ์กวีนิพนธ์ ก็ไว้คัดเลือกกวีนิพนธ์ คนนี้ถนัดวิจารณ์เรื่องสั้นนี้ ก็ไว้เป็นตัวเลือกให้ไปคัดเรื่องสั้นเป็นตัน  ..ดีไหมครับ

4)  คุณปลงคิดว่า นักเขียนเมื่อเขียนงานปล่อยสู่สาธารณะก็ย่อมถูกตรวจสอบและถูกนักวิชาการวิจารณ์ซึ่งเป็นเรื่องปกติ  แล้วถ้านักวิชาการมาเป็นกรรมการตัดสินงาน ซึ่งก็เป็นตำแหน่งสาธารณะเช่นกัน  คิดว่าควรถูกตรวจสอบได้ไม่??

5)  ในการตัดสินรางวัลหนึ่ง  หากมีใครสักคนเป็นผู้เขียนคำนำหรือคำนิยมให้แก่หนังสือเล่มหนึ่ง และหนังสือนั้นก็ส่งประกวดรางวัลนี้ด้วย  แล้วเกิดมีการมาทาบทามให้ผู้ที่เขียนคำนิยมไปเป็นกรรมการตัดสิน  คุณปลงคิดว่าโดยมารยาท และโดยจริยธรรม เขาควรรับหน้าที่กรรมการนั้นหรือไม่  (แม้ว่าจะบอกว่าเข้าไปแล้วจะงดออกเสียงก็ตาม)

แค่นี้ละครับ..


---ขออธิบายเพิ่มนิดนึงว่า "ไม่มีใครขอร้องหรือมอบหมายให้ผมเข้ามาโพสต์ทั้งสิ้น"  ผมคิดเองเป็นครับ และก็เห็นด้วยกับการยกระดับวงการวรรณกรรม ตามแถลงการณ์ที่ได้รับ ครับ---

หนังสือเรื่องสั้นหรือนวนิยาย พอรับได้นะถ้ากรรมการไม่ค่อยถึงขั้น (จำใจน่ะ) แต่งานร้อยกรองนี่ยอมไม่ได้ ศาสตร์ใครศาสตร์มัน ต้องเป็นผู้ที่อยู่ในวงการงานร้อยกรองเท่านั้น ไม่ใช่แค่อ่านหนังสือออกหรือเขียนสื่อสารได้เท่านั้น คงต้องขอเป็นแนวร่วมรณรงค์ให้เห็นความสำคัญของงานร้อยกรองไทยมากกว่านี้ ไม่ได้เข้าข้างใครนะ

ขอแก้ไขนะครับ ไม่ใช้คำว่า ตอบ  ก็ได้เนอะ  ใช้คำว่า  "แบกเปลี่ยนทัศนะ" ดีกว่านะครับ.. คุณปลง และคุณวัวชนซึ่งน่าจะอ่านหนังสือมากกว่าผมเยอะเลย ก็ลองช่วยแลกเปลี่ยนทัศนะอันมีค่ากันดีกว่านะครับ

เรื่องปิดคอมเมนต์ เห็นด้วยว่าไม่จำเป็น และอย่าเพิ่งเลยครับพี่หมี่เผ็ด มันคงไม่ฮีทอะไรมากแล้วล่ะ...

รอพี่วรภเข้ามาตอบครบทุกประเด็นที่ผมวิพากษ์วิจารณ์ ตั้งคำถามและแย้งแถลงการณ์ สำหรับในส่วนชองผมคงจบนะครับ ไม่โต้แย้งหรือถกเถียงอะไรต่อไปอีก
แม้ว่าจะมีบางประเด็นจะกระตุ้นต่อมอยู่บ้างก็ตามที

แต่ก็เอาเถอะครับ...
ผมถือว่าได้นำเสนอสิ่งที่ผมคิดและรู้สึกออกไปเกือบหมดแล้ว ที่เหลือเป็นเรื่องของวิจารณญาณของทุกคนที่ได้เข้ามาอ่าน ไม่งั้นไม่จบ ไม่แล้วใจกันสักที ต่างฝ่ายต่างก็มีอะไรให้แย้งได้เรื่อยๆ ยอมรับว่าเหนื่อยเหมือนกันครับ ผมติดไปทางขี้เกียจ ไม่งั้นป่านนี้ผมอาจมีรายชื่อเข้ารอบไปด้วยคนแล้ว อิอิ

ขอรออ่านตอนต่อไปของพี่วรภดีกว่านะ...