M-e-e P-e-d

เพื่อนร้าน ๒

โอมิตรภาพ.-

เอิบอาบหล้าโลกจนโชกชุ่ม

มิตรเอยงามแท้ทุกแง่มุม

อายอวลนวลนุ่มทุกมุมมอง

ข้าวหน้าเป็ดขายดี-บะหมี่ด้วย

เอื้ออวยช่วยกันร้านทั้งสอง

ข้าวสวย  เป็ดย่าง  ผักดอง

เกาเหลาน่องอกปีกตีนคอ

ลูกค้ามากินข้าวเม็ดขาวสวย

เอาด้วยไหมเกาเหลา-เธอกล่าวต่อ

นั่นแหละมิตรภาพที่ทาบทอ

อันล้นหลั่งถั่งออของพ่อค้า

เราคือพ่อค้าขายอาหาร

ตื่นทำงานนั่นนี่แต่ตีห้า

ต่างส่งเสียงทักทายจากชายคา

ผ่านฝาผนังกั้นหว่างบ้านเรา

มิมีใดกั้นกางระหว่างมิตร

ฝาปูนผนังอิฐก็ดายเปล่า

จะหนาทึบลึกลับอับเงา

กลิ่นเถ้าเขม่าควันยังผ่านไป

หอมไหม?-กลิ่นเครื่องเทศของเป็ดตุ๋น

ฉันคุ้นกลิ่นเป็ดย่างของสหายใหม่

โอกลิ่นมิตรภาพอันอาบไอ

หอมใดไหนเล่าจะเท่านี้

เราคือพ่อค้าขายอาหาร

เบิกบานตื่นมาทำหน้าที่

และในฐานะมนุษย์-สุดยินดี

เรามีมิตรภาพอันซาบซึ้ง

เบิกบานเบิกบาน

หมี่หอมกับข้าวหวานสักจานหนึ่ง

ก็อิ่มแล้วรสมิตรสนิทตรึง

สำหรับโลกที่ซึ่งต้องพึ่งพา


๒๕๓๙

**เพื่อนร้านทั้ง ๑ และ ๒  สื่อไปยัง ไม้หนึ่ง ก.กุนที  กวีข้าวหน้าเป็ด ที่เริ่มมีงานตีพิมพ์เคียงคู่กัน  และเริ่มสร้างชื่อมาพร้อมกัน