M-e-e P-e-d

๏ ใช่อย่างนี้แน่มั้ง พี่มนตรี
ประชาธิปไตยที่พี่ใฝ่ฝัน
เมื่อสองสี่เจ็ดห้านั้น
ก็สร้างกันสรรมาด้วยสามานย์

ใช่อย่างนี้แน่แล้ว พี่มนตรี
เมื่อเริ่มก็มีกำลังทหาร
ยึดอำนาจพิฆาตผลเยี่ยงคนพาล
ด้วยหลักการงามเหลือเพื่อประชาชน

ยามนั้นตาสีตาสาทวดย่าเรา
วันวันเอาแต่ก้มหน้าหาพืชผล
ไม่รู้หรอกคำว่ายากดีมีจน
รู้เพียงผลทำดีจะมีกิน

แต่ไม่รู้หนังสือกันสักตัว
ภายในหัวเปล่ากลวงเรื่องหลวงสิ้น
ประชาธิปไตยอะไรไม่เคยได้ยิน
ไม่รู้กินได้ไหมประชาธิปไตยต้มยำ

ข้างฝ่ายกลุ่มคนยึดอำนาจ
พอได้ชาติก็สุมรุมขย้ำ
แย่งยัดขัดแย้งตะแบงตำ
ระแวงทำกำจัดกันจนบรรลัย

"เราให้อำนาจประชาชน
แต่ไม่ยินยอมให้คนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง"

ความนี้จึงคล้ายสาปแช่งใช่ไหม?
ผู้นำลุแก่อำนาจคราใด
นองเลือดจะไหลไปล้างโทษทัณฑ์

คงใช่อย่างนี้ล่ะ พี่มนตรี
อาจมีสงบก็เพียงเวลาคั่น
เริ่มมาอย่างไรคงต้องเป็นไปอย่างนั้น
จนชั่วกัลป์กว่าสิ้นชาติหมดรัฐไทยฯ

จ๊าบว่ะน้า !!!

บ้านไหนเมืองไหนก็แปรเปลี่ยน วัฏจักรดั่งกงเกวียนมิสับสน โลกหมุนเวียนเปลี่ยนไปดั่งใจคน ใช่แยบยลอะไรไปใครบ่งชี้ ใจเบี่ยงกายเบี่ยงเพราะเสียงเร้า ระดมเข้ารวมพลังบ้าคลั่งสี ไม่ใช่พวกเราก็พวกเขามันอัปรีย์ ใครก็ว่า...กูดี...ทั้งนั้นแล...

สุดยอดครับ ทั้งสองคนเลย (คุณพี่หมี่เป็ดและคุณธุลีดิน)