M-e-e P-e-d

กล่อมหอกวี

๑).

จรดจิตกวีไปชุมนุม

เหนือลุ่มแม่กลองทั้งสองฝั่ง

สะกดจิตเสร็จสรรพเพื่อรับฟัง

แม่กลองหลั่งคำพรเป็นกลอนมา

๒).

ศรีศรีศุภฤกษ์-มหามงคล

ไผ่หนึ่งต้นหยัดพื้นยืนสง่า

สีปล้องตะละปล้องดั่งทองทา

ตัดเป็นบ้องกัญชาก็น่าชม

นี่เป็นไผ่เหยียดยอดขึ้นกอดเมฆ

ลมวิเวกเดือนยี่มาคลี่ห่ม

หนาวก็เสียดใบคายอันรายคม

ให้ระงมใบร้าวว่าหนาวแท้

เสียดาย  “ศรคีรี”  อายุสั้น

มิงั้นเป็นวานช่วยงานแน่

ให้  “มนต์รักแม่กลอง”  ดังก้องแคว

เซ็งแซ่โห่ร้องต่างกลองยาว

มาละวามาละเหวยลูกเขยกวี

บายศรีเป็ดสับรับเจ้าบ่าว

เสียงปังตอเข่นเขียงเป็นเสียงกราว

ต่างซาวด์กล่อมหออัมพวา

(เอ้าโห่---------------ฮิ้ว……..

ใครมีหมั่นโถวมาแลกขาหมู

ใครมีเต้าหู้มาแลกเต้าเจี้ยว

ใครมีไผ่เขียวมาแลกใบชา  ตะละลา

หุย…………………..ฮา

โห่…………………..ฮิ้ว)

๓).

ยินดีปรีดากับกวี

พิธีภิรมย์นี้สมหน้า

ดอกรักบานสะพรั่งพรึบหลังคา

ฟากฝาเพดานให้ทานทน

ให้ชื่นฉ่ำราวแช่น้ำแม่กลอง

ลมแตะแดดต้องอย่าหมองหม่น

ใบมะพร้าวกราวหึ่งอยู่อึงอล

ให้ต่างพระพุทธมนต์เจริญพร

ศรีศรีศุภฤกษ์-มหามงคล

ไผ่หนึ่งต้นหน่อยหนอแตกหน่ออ่อน

แม่กลองขึ้นเต็มฝั่งเพื่อหลั่งกลอน

กล่อมหมอนกล่อมฟูก—กล่อมลูกบาง!





มติชนสุดสัปดาห์

แด่-พิธีมงคลสมรสของ ไม้หนึ่ง ก.กุนที  สหกวีผู้มิเคยฉุดลงในทางต่ำ