Topic List
ฟ้าใหม่ในตัวเธอ ขมขื่นสะอื้นไห้ไปตามลมแล้วเชยชมเศร้าหมองกับท้องฟ้ายังยิ้มเยาะเย้ยหยันวันเวลายังไขว่คว้าความว่างกับบางคน ลมผ่านรานผิวริ้วแผลปรวนแปรหมอกฝันเมฆฝนลุ่มลึกล้วนเร้นร้อนรนเพื่อทนพ้นทุกข์คุกคาม เก็บซ่อนก้อนเศร้าเหงาเงียบราบเรียบไร้รอยถ้อยถามลมทุกข์รุกโถมโครมครามฝ่าข้ามฟ้าขมห
ความดีเจ้าช่างมีหลายหลากมากความหมายเป็นอสรพิษปลิดชีพผู้งมงายฆ่ากันตายยังจะหมายเพื่อความดี เป็นอาวุธฉุดคร่าผู้ล่มหลงเป็นดั่งกรงงดงามนามศักดิ์ศรีเป็นสุนัขรับใช้ความใคร่มีเป็นแสงสีล่อแมงเม่าให้เข้าไป เจ้าความดีเจ้าช่างมีค่าควรคนหลงใหลตีหน้าซื่อมือถือสากปากตะไกรเพื่อรับใช้อุดมการณ์ล้างผลา
ในวาระ ดิฉัน ใกล้วันตรุษจงเจริญ อย่าได้หยุด ความก้าวหน้าขายหมี่เป็ด เขียนหนังสือ จนลือชาีชื่อเสียงขจร ไปทั่่วหล้า น่าชื่นชมโอกาสนี้ ชาววงศ์วาน ตาย่านบอร์ดเลยแวะมา พร่ำพรอด เพื่อสุขสมอวยพร น้าหมี่ คนหน้าคมศึกไหมครับ!! พวกกระผม จะเฝ้ารอสองกอ ในนาม ตาย่านบอร์ด http://www.tayan008.com
ปากคำปุถุชน อนิจจัง ทุกขัง อนัตตากาลเวลาแปรเปลี่ยนสรรพสิ่งเห็นมายาจึงจะเห็นความเป็นจริงยากเย็นยิ่งกว่าจะแจ้งประจักษ์ใจ ปุถุชนคนที่ยัง"ไม่บรรลุ"ย่อมลุ่มหลงวัตถุเป็นการใหญ่เห็นเปลือกหนาสำคัญกว่าเป็นเนื้อในย่อมหลงใหลและนึกเห็นว่า"เป็นจริง" คนหาเช้ากินค่ำคนทำงานข้าวหนึ่งจานกว่าถึงปากยังย
ผู้ดับดาวกวี มหาสมุทรแห่งรักในจักรวาลไหลผ่านดาวกวีสีเศร้าหม่นพลันโชนแสงแจ้งจรัสในบัดดลส่องมณฑลมหาอาณาจักรกวี เศษธุลีเอกภพศพดวงดาวมาผ่องพราวโชติชัดรัศมีเกิดเป็นธาตุทิพยในปฐพีทอวิถีอารยธรรมประจำตน ศิลปะดนตรีคีตกานท์ล้วนส่งผ่านงานชีวิตที่คิดค้นอุดมการณ์หน่อเนื้อเชื้อบรรพชนเลือดเข้มข้น
ประวัติศาสตร์ ฉบับ"นิยาย" ประวัติศาสตร์วาดนิยามความเป็นชาติถาโถมสาดซัดใส่ในสำนึกขุดหน่อเนื้อเชื้อย่า-ปู่ให้รู้สึกให้ระลึกอยู่เสมอเธอคือใคร ประวัติศาสตร์วาดภาพพจน์งดงามยิ่งประดับไว้บนหิ้งอย่างยิ่งใหญ่แพ้-ชนะเป็นพระเอกทุกทีไปเขียน"นิยาย"เล่มใหม่ให้อ่านกัน มีอดีตที่ร่วมกันเท่านั้นหรือต่
*เราร้องไห้เงียบงันเราอาจจะปะทะสายลมหนาวที่โดดเดี่ยวเปลี่ยวร้าวเกินก้าวผ่านยะเยือกนั้นสั่นคว้างกลางห้วงกาลจึงใบไม้ร่วงรานก่อนการโรยรา เธอล่ะ?ปะทะสายลมเหงาแห่งเราไหม?หรือสะบั้นสั่นไหวในผืนผ้าหรือโอบกอดแต่โมงยามความเย็นชาหรือจมอยู่ใต้ภูผาปราการชิงชัง ดูเธอสิ!ทิฐิผลิเนื้อหน่อเหมือนชอบพอใ
แหละเมื่อนั้นกวีได้ตายแล้ววาทกรรมน้ำเน่าถูกเล่าใหม่โดยสายตาผู้หลงใหลในงานเขียนกองกระดาษขาด-เปื้อนเสมือนบทเรียนซึ่งผลัดเปลี่ยนเวียนผ่านอ่านกันไป เขาปัดฝุ่นหนาเตอะที่เปรอะฝันเศษกระดาษเหล่านั้นพลันเกิดใหม่ค่อยค่อยคลี่ทีละแผ่นอย่างใส่ใจค่อยค่อยลอยล่องในจินตนาการ ทะลุมิติเวลาอนาคตไปปรากฏ ณ
ม่านสีทึมเทาในเงาสวนหลังบ้านกลิ่นลมแม่น้ำโบราณระโหยระหวนขับบทเพลงนัยเศร้าเอื้อนเอ่ยคร่ำครวญใต้เมฆหม่นเงาล้วนทาบทึมเทาและ -เหนือสะพานทางเหล็กทะมึนตะไคร่เกาะหนึ่งหญิงสาวเดินเลาะ - แววตาเหงาร่มสีมืดฝนสีน้ำองศาเงาสะท้อนน้ำตารินเศร้า - หรือเข้าใจ(ฉัน - ผ่านดอกต้อยติ่งเคยบานหน้าบ้านสวยวันนี้
เครื่องแบบถูกพับวาง ณ กลางหิ้งเหลือรูปทิ้งเอาไว้ให้ต่างหน้ากระถางธูปเทียนคู่จุดบูชาแด่วิญญาณ..ผู้กล้า..ที่จากไป เพลงชาติดังจากลำโพงแปดโมงเช้าเนื้อหายังเหมือนเก่าร่วมสมัยประเทศไทย..เลือดเนื้อ..ชาติเชื้อไทยรวมกันไว้มิยอมให้ใครย่ำยี หนังสือพิมพ์เรียงรายปรายตาอ่านเห็นข่าวสารพาดห