M-e-e P-e-d

ผมจำไม่ได้ว่าเป็นปีไหน แต่น่าจะอยู่ในราว 8 ปีก่อนที่ผมได้ชมภาพยนตร์อิตาลีของ โรแบโต้ แบนินี่ ชื่อเรื่อง Life is beautiful การได้กลับมาชมภาพยนตร์เรื่องนี้อีกครั้งทางวีซีดีในอีก 8 ปีถัดมา ทำให้ผมสามารถเข้าใจความหมายของคำว่า ยวุฒิภาวะย ได้อย่างดีเมื่อหลายปีผ่าน ในหลายเรื่องราว ผมรู้แล้วว่าเวลาจะสอน

ชีวิตคนเราไม่เหมือนกัน ต่อให้พยายามขนาดไหนก็ไม่มีใครเหมือนใคร อุณหภูมิในร่างกายที่เป็นปรกติของเราอาจเท่ากันที่ 37 องศาเซลเซียส แต่เราต่างรู้สึกร้อนหนาวต่อสภาวะแวดล้อมเดียวกัน-ไม่เท่ากัน ทำไมหรือ?นั่นสิ ทำไมหรือ?ผมเคยถามตัวเองว่าเราเกิดมาทำไม แต่ก็มักจะคิดเปรียบเทียบตัวเองเอากับบุคคลที่ยิ่งใหญ่ เ

สองปีก่อนมีกลุ่มวรรณกรรมเล็กๆกลุ่มหนึ่งเกิดขึ้นโดยความมุ่งหมายเพื่อฝึกคนที่อยากเป็นนักเขียนให้ได้เป็นนักเขียนวัตถุประสงค์ก็ง่ายๆแค่นี้แล้วคนในกลุ่มก็มีอยู่ไม่กี่คนแต่สิ่งที่ใครผู้หนึ่งสร้างไว้ให้กับกลุ่มนี้เป็นเรื่องที่ผมรู้สึกทึ่งโดยเฉพาะในเรื

มีคนเคยถามผมว่าเดินทางไปไหนไกลๆ คนเดียวไม่กลัวหรือ ? เมื่อถามกลับไปว่ากลัวอะไร...ยก็กลัวคนไงย ผมจำได้ว่าตัวเองเพียงแต่ยิ้ม และไม่เคยตอบคำถามนี้เลยไม่กี่วันก่อน ตอนที่ผมตัดสินใจเดินทางสู่เชียงใหม่ ในภาวะที่อากาศกรุงเทพฯก็นับว่าหนาวแล้ว ผมเพิ่งรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังไม่สบาย ขณะที่รถไฟกำลังประกาศ

ภาพยนตร์เรื่องสุดท้ายที่ผมได้ชมก่อนเดินทางมาอยู่เชียงใหม่ชื่อเรื่อง I AM DAVID ซึ่งเข้าฉายเฉพาะที่ APEX ลิโด้ โรงเดียวเท่านั้น ทว่า-สำหรับผมแล้วยืนยันกับตัวเองได้ว่านี่คือภาพยนตร์ดีที่สุดในชีวิตที่เคยดูมา น่าเสียดายที่ต้องเดินทางขึ้นเชียงใหม่เย็นนั้น ผมจึงมิได้รู้รายละเอียดอื่นๆ นอกจากเรื่องราวในจอท

เหรียญสิบเหรียญหนึ่งหมุนติ้วอยู่ก้นกล่องไวโอลินของวณิพกเฒ่าชาวตะวันตก ผมผู้โยนมันลงไป ครุ่นมองเหรียญนั้นจนมันนิ่งสงบ ขณะวณิพกเฒ่ายังบรรเลงเพลงซ้ำๆ ซากๆ ของเขาต่อใกล้ค่ำ อีกครู่-ฝั่งพม่าที่ตั้งอยู่คนละฟากของน้ำสายก็จะมืดสนิท แลเห็นเพียงเงาสว่างจากเครื่องปั่นไฟในบ่อนกาสิโน จนดึกดื่น ไทยโง่หลายรายที่

อันที่จริงผมจัดตัวเองไว้เป็นพวกร่วมสมัย แต่คงเพราะเกิดในพื้นที่ซึ่งเรียกกันว่าพื้นที่สีแดง ในห้วงเวลาที่คอมมิวนิสต์ถูกทำให้เป็นปีศาจร้าย ดังนั้นการพัฒนาในโครงสร้างพื้นฐานต่างๆ จึงเกิดขึ้นล่าช้า จำได้ว่าหลังปี 2534 โน่นแหละ บ้านของผมจึงมีโอกาสได้ใช้น้ำประปาตอนที่ยังไม่มีน้ำประปานั้น บ่อน้ำและคลองเป

สัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นสัปดาห์แห่งการท่องเที่ยวโดยแท้ น้องชายคนเล็กรับปริญญา แม่จึงให้ของขวัญโดยการพาเขาขึ้นไปเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งนับเป็นครั้งแรกสำหรับทุกคนที่เดินทางมาด้วย ยกเว้นผม แต่อย่างไรก็ตาม มันอบอุ่นกว่าเที่ยวกับใครอื่นอยู่ดี โดยเฉพาะว่าตอนนี้..เป็นหน้าหนาวสองปีที่ผ่านมา พอถึงหน้าหนาว

คุยเรื่องการเมืองแล้วมันเคียด ขอเปลี่ยนบรรยากาศสักนิด...........................บ้านเราน้ำเค็ม คราน้ำเต็มสุดจะอ้างว้างโธ่น้องไม่น่าเลยนาง เค็มทุกอย่างกระทั่งหัวใจสิงห์หนุ่มทะเล ให้ว้าเหว่ เจ้ารู้บ้างไหมแสงสีเมืองกรุงยั่วใจ พาเจ้าไกลทำให้พี่หมองกลิ่นคาวของปลา มันช่างน่ารังเกียจผู้คนหยา

ไม่มีใครเห็นใครใสพิสุทธิ์ในยุคที่มนุษย์ต่างไขว่คว้าไม่มีใครไหนพร้อมยอมลดลาต่างบีฑาเข่นโบยโดยกำลังไม่มีใครเห็นใครด้วยใจดอกในยุคที่การกลับกลอกนั้นเกินหยั่งไม่มีใครไหนพร้อมจะยอมฟังอย่างจริงจังจริงใจในลำเค็ญจึงแลทรามมิพ้นทรามประหนึ่งความดียากจะฝากเห็นชอบธรรมใดไหนสร้างท