Topic List
...ผ้าขนหนูผืนเก่าสีคล้ำสลับฟ้าหม่น ถูกเช็ดถูไปตามผิวกายกร้านแดดที่ยังเปียกชื้น ก่อนจะวกขึ้นไปบนศรีษะซึ่งมีเส้นผมสั้นเกรียนแทบจะติดหนังหัว ชายหนุ่มแทบจำไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เขาตัดผมทรงสกินเฮด เขารู้แต่ว่าถ้ามีใครถามเรื่องที่ไม่ชอบไว้ผมบนหัว เขาจะตอบแบบตัดบทไปว่าเขาหาเหตุผลที่จะต้องมีเส้นผ
สายน้ำเย็นยะเยียบ ไหลผ่านจานกระเบื้องเคลือบสีขาวที่มีฟองขาวละเอียดของน้ำยาล้างจานฉาบไล้ไปทั่ว มันชะล้างคราบมันที่ตกค้างจากปลาทูทอดซึ่งเคยนอนเหยียดกายสบายบรื๊อ ก่อนจะโดนแรงฉีกกระชากจากปลายส้อมและคมด้านของช้อนกินข้าวสแตนเลสที่เงาวับ ตักควักเนื้อนวลขาวละมุนกรุ่นไอร้อนลงไปนอนอาบน้ำพริกกะปิมะเขือพวง
กลอนบทละคร ( 18 คำ ฯเชิดฯ )บัดนั้นเกิดโกลาหลก้องในหนองน้ำมืดเหม็นเป็นคลองน้ำครำเหี้ยใหญ่ผุดดำเริงธาราคิดถึงนางเหี้ยจับจิตแผลงฤทธิ์ว่ายดำแกล้วกล้าอวดรูปอวดแรงแผลงศักดาเริงร่านทีตีฟองก้องดังทั้งสถานวิมานเหี้ยเพรียกเมียที่รั้งร
บวมกลมหนอกระไรได้เพียงนั้นกระพุ้งแก้มเธอ ย ฉัน เมื่อสั่นไหวบดแยกบางอย่างอยู่ข้างในโรตีสายไหมและใดกันมิชิดมิคิดซ่อนช็อคบอลไร้เปลือกเราเลือกสรรฉ่ำเยิ้มชุ่มสดหมดทุกอันเราพลิกหันอย่างละเอียดละเมียดดูผลัดเวียนเปลี่ยนกันชิมลองลิ้ม ย เปิดตู้เย็นก็เห็นอยู่ลองรส ย กล่อมกลมขนมถ้วยฟู
อภินันท์แห่งกาลสะท้านหนสิเปลื้องโศกชาวชนให้สิ้นสายกระฏมพีแห่งยุคสุขสบายลืมสิ้นซึ่งความตายอันเฝ้าเตือนเชิญเถอะ ผู้ปลุกปลอบข้าวางมอบไมตรีนี้แด่เพื่อนก่อนจะสิ้นห้วงกาลอันผ่านเลือนเชิญชิมเดือนดาวรายประกายพิมพ์ทัพพีขูดขอดห้วงจักรวาลคดเดือนดาวใส่จานแจกกัน
เรื่องค่าย # จากหน้าสมุดบันทึกถึงหนึ่งร้อยสี่สิบสี่ชั่วโมงกับเมืองน่าน (และการวิ่งไล่ตามไอหมอกในวันแดดอุ่น)บางครั้งเราก็ต้องการสนทนากับแสงและเงาของตนเอง...เริ่มที่จุดเล็กๆ..อยู่กับตัวเองปราศจากคำพูดบางความคิดมหัศจรรย์กลับก่อเกิด..เมืองเล็กๆ - , งดงามใจเล็กๆ อาจก้าวผ่านสู่ความงามงดประหนึ่งว
ก้มไป เงยหน้ามา ฟ้าโคตรสวยว่ะแดงก่ำย่ำระยะ ปะทะเทา ครึ้มเงาเมฆย่องตนจนเป็นเอก กำมะเรกเกกมะเร..แปล - แปล - แปลฟ้าส่ำสอนร่อนรางเป็นทางแพมิใช่ฟ้า - ฟ้า - ฟ้าโดยแท้แต่ทอดร่างกร่างสเน่ห์ - หวั่นไหวใจจึงมอง ..หลงรักการเปลี่ยนผ่าน -เสมอเหมือนนิทานหลอกเด็กฟังกันตั้งแต่เล็กแต่ - โคตรชอบว่ะคือ
แลสายธารน้ำตามิเคยเหือดห้วงทะเลสีเลือดมิคลายคลั่งเปลี่ยววิญญาร่ำโหยโดยลำพังเร่จรฝ่าความชิงชังแห่งวันคืนเศร้าเสียงโศกสะอื้นถึงดวงดาวร่ำบ่งร้าวระทมอย่างขมขื่นกอบสายลมห่มช้ำอันกล้ำกลืนก่อนทิ้งซากฝากฟอนฟืนโดยความตายดั่งชีวิตอยู่กันคนละภพมีความเหงาเร้าสบก
ม่านแดดคลี่ห่มฟ้าบางบางม่านหมอกเริ่มจะจาง รุ่งเช้าม่านมืดหม่นเลือนลางคลายคลี่ม่านแมกไม้ยั่วเย้าเล่นล้อลมโชยดอกไม้คลี่กลีบแย้ม อบอวลหอมกรุ่นลมพัดหวล กลิ่นเจ้าหวานล้ำกลิ่นเย้ายวน ผึ
มนุษย์เราทบทวนตัวเองบ่อยแค่ไหนความสัมพันธ์ของสมการอยู่ที่การสำรากอยู่ที่การชี้หน้าเพราะสิ่งที่ปล่อยออกไปแม้สะท้อนกลับมาสู่ตัวบ่อยครั้งกลับมองไม่เห็นสหายหนึ่งบอกว่าการย้อนกลับนั้นยิ่งกว่าฤทธิ์มีดสิ้นข้าพเจ้าเห็นลี้คิมฮวงพยักหน้าข้าพเจ้าจึงย้อนกลับมามองตัวจินตนาการถึงศัตรูพิจารณาตัวเองนานม