ถนนสายละม้ายสงเคราะห์ :: ๒.) มีคนเดินผ่านมา
ถนนสายละม้ายสงเคราะห์มีคนเดินผ่านมา๑).เพลงที่อยู่ในใจเริ่มไหลหลั่งยิ่งภวังค์ดำดิ่งก็ยิ่งรี่อึงคนึงอยู่ในความไม่มีอึงมี่อันไร้เสียงใดดังแต่เสียงเพลงของคนใครคนหนึ่งอื้ออึงเสียงเปล่งเป็นเพลงหลั่งผ่านโน้ตแห่งดวงตาที่ล้ากรังข้าพเจ้ารับฟังมิตั้งใจบนใบหน้าเฉยเรียบและเงียบเศร้าผ่านค
ถนนสายละม้ายสงเคราะห์ :: ๑.) บ้านเลขที่ ๔๑/๓
ถนนสายละม้ายสงเคราะห์บ้านเลขที่ ๔๑/๓๑).เป็นบ้านไม้ตรงข้ามบ้านข้าพเจ้าเหมือนจะร้างว่างเปล่าดูเหงาเงื่องสงบเงียบนิ่งท่ามเสียงเมืองกระเบื้องแดงแดดเผามุงหลังคาปิดไฟมืดมิดสนิทมืดแง้มพืดประตูเหล็กเพียงโผล่หน้าบังแดดบังคนด้วยบังตาซิ้มชราบังตนอยู่คนเดียวถนนสายละม้ายสงเคราะห์&บ่ายที่
นิพพานใหม่
นิพพานใหม่๑).เร็วเข้ารถใหญ่จะไปแล้วรถแก้วโครงทองจะท่องฝันแสงไฟรถจ้ากว่าตาวันที่นั่น-โลกกลมแดนพรมไร้นิมนต์พระมาลัยเถิดไปด้วยโปรดช่วยสัตว์อื่นอีกหมื่นแสนว่าโอ้โพธิสัตว์ช่างขาดแคลนจึงแน่นสัตว์เมืองจนเนืองรถกดแตรเถิดสารถี-กดทีเถิดเราจะชวนกันไปเกิดเสียให้หมดลาแล้วโลกปัจจุบันใบรันท
น้ำมือใคร?
น้ำมือใคร?เกิดจากความยากแค้นอันแข้นข้นเคี่ยวจนเหลวหลอมงอมสุกจึงชีวิตยับแหลกที่แบกทุกข์มิต้องปลุกระดมก็โถมมาสลอนตาดำดำหน้าทำเนียบออเลียบเหล็กแผงแกร่งหนาหินอ่อนงามล้ำมันตำตาใหญ่โตโอฬาร์อาคารสบายกันดีหรือท่านผู้แทน?เนืองแน่นจริงหนอพวกท่านทำเนียบแออัดยัดทะนานรั้วร้านขึงกรอบขอบชิ
น้องสาวของเรา
น้องสาวของเรา น้องสาว......กี่ปีแล้วเดือนดาวมิได้เห็นอยู่ในห้องหืนอบต้องหลบเร้นอับเหม็นกลิ่นกามกลิ่นความตายรอยเฆี่ยนพร้อยร่างจนพร่างแผลรอยแส้พร่างพร้อยทั้งรอยหวายความขมขื่นทุกข์ท้นทุรนทุรายระบายมาเถิดด้วยน้ำตาเมื่อฟ้าเปิดประตูซ่องนรกไอ้ลามกจกเปรตหรือจะกล้า?สันดานสัตว์ส่ำต่ำช้
เธอกับฉัน
เธอกับฉันไม่มีหรอกวันเวลามาให้ชื่นมีแต่วันและคืนที่ขื่นขมไม่มีหรอกความหวังในสังคมหากยังเกลื่อนอาจมถมอาเจียนไม่ต้องหาเทพเทวามาอารักษ์มีแต่ยักษ์ครึ่งกระสือกระหือกระเหี้ยนไม่ต้องหาหรอกแสงแม้แรงเทียนเมื่อมืดเมฆเบียดเบียนยังบดบังจะเหลียวหาน้ำใจไม่ต้องหาคว่ำแผ่นดินพลิกฟ้าก็อย่าหวังใ
ทัพโลกรักษ์
ทัพโลกรักษ์..................................................สัคเคเทวดามาชุมนุมย.นรกานต์เปิดขุมประชุมยมกูอัญเชิญไตรภูมิเทวะเพียงสักครู่ให้ละนางสนมทั้งองค์อินทร์ยนารายณ์ยพระพายยพรหมจงสุริยะเร่งระดมพลพรรคเหวยเถิดมาโลกชั้นสามัญทั้งนาคยครุฑยคนธรรพ์ ประชันศักดิ์มัจฉานุย
จดหมายรักจากนวล
จดหมายรักจากนวลยยยยยยยยยยยยยเขียนจดหมายสักใบใส่ดาษขาวเขียนเองอ่านเองเป็นเพลงยาวเขียนถึงบ่าวผมสร้านอยู่บ้านไกลยว่านกเขาขันคูอยู่ข้างทางไปขันกู่คูครางอยู่ข้างไหนมาเงียบงำคำยินเหมือนสิ้นใจมาเงียบในเสียงบินเหมือนสิ้นลมว่าเจ้าบ่าวผมซื่อยมือนวลมาเรรวนคำหวานให้พานขมจูบน
ความสุขชั่วปริ๊ด!
ความสุขชั่วปริ๊ด!มืดครึ้มขรึมคลุ้มเข้าคลุมครองฟ้าหมองดินครวญอยู่หวนโหยพระสยามเทวาธิราชร่ำและพร่ำโอยเหวยโหวยอกเมืองก็ระเคืองพลันกึ่งพระพุทธกาลมาก็มินานปีเพียงสี่สิบหกที่ศกผันก็ล้วนแล้วไพร่บ่าวแหละเท่านั้นอกสั่นขวัญหายแล้วนายเฮยมันทุกข์ยากปากหมองไปทั่วหน้าอนิจจาทุกข์ยิ่งเสียจริงเห
ขอแสดงความยินดี นายหมี่เป็ด
ขอแสดงความยินดี นายหมี่เป็ดเพื่อนผม......เขาอยากให้ผมอ่านบทกวีของเขาเขาพยายามอี-เมล์มาให้ผมผมเลยทำเว็บให้เขาเสียเลย.