สิงหาคม
สิงหาคม
ตรู่อันโหดร้าย
๑).
ไม่เชื่อเธอลองเพ่งมองดู
ดินที่ตรู่ปาดป้ายระบายสี
ดาวสุดท้ายร่วงลงเป็นผงคลี
นกที่ขานขับมารับเช้า
และกลีบขาวของแก้วที่เกลื่อนลาน
ผ่านการร่ำรมของลมเศร้า
หอมนั้นจะหวานอยู่นานเนา
นานเท่าการก่ำของน้ำตา
ของเรา-
แสงเงาตกลงมาตรงหน้า
ขณะการถ่ายเทห้วงเวลา
แดดเปลี่ยนมุมองศากับฟ้าไกล
สถิตสถานวิมานใด?
มิรู้หรอกใครหนอหมอสุรินทร์ ?แผ่นดินนี้ช่างแสนกว้างใหญ่ทั้งแปลกหน้าแปลกแยกทั้งแปลกใจเป็นไปในความธรรมดาความตายนั้นแสนเศร้าโดยแท้เหลือแต่ความทรงจำอันล้ำค่าให้เห็นเพียงแสงแพรวของแววตาบนฟ้าคืนเศร้าเพียงเท่านั้นดาวดวงใดบนฟ้าดวงตาหมอ ?มีคนรอดูดาวอยู่หนาวสั่นหอมกลิ่นธูปเทียนเถ้าเขม่าควัน
ในสนามเด็กเล่น
ในสนามเด็กเล่น๑).ไม่มีเมฆล่องบนท้องฟ้าผ่านมาแผ่วเบาคือเปล่าว่างลมพัดใบไม้มาบางบางก็คว้างคว้างเคว้งเคว้งในเพลงลมแดดแสงสุดท้ายที่ฉายฉาดทาบปาดพาดป้ายระบายห่มแล้วโลกสีทองสุกลูกกลมกลมก็ร่มเงาหม่นสนธยากระดานกระดกว่างเปล่าดูเหงางึมทึมทึมงำงำสนามหญ้าโยงกิ่งไม้นิ่งคือชิงช
พายุฤดูใหม่
พายุฤดูใหม่๑).ว่ากันว่า-คืนที่ฟ้ามืดมิดสนิทห้วงเมื่อลมม้วนหวนต่ำเป็นลำงวงมันจะเหยียดยาวยวงถึงดวงดาวเป็นพายุมาจากอีกฟากฝั่งเพียงครึ่งค่อนพลังก็พังหาวพัดเอาใบไม้พรูกันกรูกราวหอบฝุ่นมุ่นขาวคลุมด้าวแดนกลบดาวกลบเดือนให้เลือนลบตรลบฟ้าฝั่งไปทั้งแผ่นเกิดการพังพินาศจนลาดแบนล้านแสนแ
ลายกนก..
ลายกนก...ม้วนหัวลากเส้นเป็นกนกลายตกแต่งโลงทั้งซ้ายขวามีคนประสานมือนอนหลับตาดวงหน้าไร้ความรู้สึกใดการหลับอันนานยาวตราบเท่านานเพื่อสังขารผุยผง ย อสงไขยยิ่งกัปยิ่งกัลป์ยิ่งผ่านไปเหลือแต่ความเปล่าไร้ความไม่มีเราคือความต่างแตกความแปลกหน้าเกิดมาเพียงครั้งในบางที่ร่วมโลกใบเก่าเก่า ย
พลายงาม
พลายงามว่าพ่อรักแม่เจ้าสักเท่าไหนจึงเลือกให้เป็นผู้กำเนิดเจ้ามือพ่อกร้านกรำงานมานานเนากอดเยาว์ก็เกรงระคายตัวต้องมือแม่นิ่มนุ่มไร้ปุ่มปมป้อนนมชมจูบได้ลูบหัวแผ่วแผ่วเบาเบา - กลัวกลัวเนียนเนื้อเจ้ามัวเจ้าหมองรอยว่าพ่อรักแม่เจ้าถึงเท่านี้งานที่มีจึงสู้มิรู้ถอยหยาดเหงื่อเรื่อด่างจน