M-e-e P-e-d

ขอพักเพียงครู่ได้ไหมเดินทางมาไกลแดดร้อนฝน-หนาว รอนร้าวคนจรอยากนอนหลบร่มชายคาคืนนี้จะเป็นเพื่อนชมดาวเก็บน้ำค้างหยดพราวยามอุษาหากแม้นเธอนั้นอยากนิทราขออาสากล่อมเพลงให้ฟังแล้ว..พรุ่งนี้ฉันจะไปต่อยกเป้ ขึ้นคอ ขึ้นหลังข้าวของหลายถุงรุงรังใจยังหวังมุ่งสู่ฝันของวันวานระหว่างทางต่อไปข้างหน้า

1สายลมเดือนมีนาคมพัดเกรียวเรียวหญ้าลมพัดสะบัดใบยางร่วงฤดูว่าวมาเยือนเเล้ว2นกกระดาษหลากสีสันสีเเดง เหลือง เขียวส้ม ม่วง ชมพูลอยอวดก้อนเมฆที่มีเต่สีขาวเเละสีเทาร่อนปีกเยาะเย้ยกลางท้องฟ้า3นกกระดาษหลากสีสันตัวน้อย ตัวใหญ่บินไป ลอยมา ลอยมาเเล้วบินไปลอยอยู่เหนือหลังคาบ้านลอยอยู่เหน

กลิ่นสีหอมหวานบานสะพรั่งแต่ละครั้ง แต่ละครั้ง ยังแต้มแต่งพราวหยาดน้ำฟ้ามาวาดแวงดอกไม้แห่งฤดูฝันอันเฟื่องฟุ้ง ...... แข่งกันผลิบานอยู่นานเนิ่นพริ้วลู่ลมเพลินล้อไพรทุ่งพร้อมรับเปลวแดดที่แผดจรุงสายแสงโปรยปรุงเลื่อมรุ้งรวง ...... พลิกผืนแดนกระด้างอย่างใสสดกลืนรสสัมผัสที่ลัดล่วงทัดท

แว่วแว่วแก้วเสียงสำเนียงคุ้นว้าวุ่นครุ่นคว้างกลางสังหรณ์เงาโฉบไหวไหวใจรอนรอนขนย้อนตั้งชันสันหลังเย็น .... เสียงครวญสะอื้นในคืนเปลี่ยวกรำเคี่ยวบีบคั้นหวั่นทุกข์เข็ญเชื่อสัญชาตญาณของคนเป็นเสาะประเด็นรุกคืบเร่งสืบค้น .... ย่ำเท้าอีกอึดกลางมืดมิดหลงทิศผิดทางช่างมัวหม่นทางคดเคี้ยวลึ

ทีใหน ณ ที่หนึ่งที่ซี่งเท้าก้าวย่ำไปเท้าทุกทิศเเรมใกลต่างหลั่งใหลใจวาดหวังหยาดเหงื่อเเซมใบหน้าหยาดน้ำตาที่เคยหลั่งณ วันนี้เเห้งกรังถูกทับถมด้วยความจนที่ใหม่ ณ ที่นี่ที่ซึ่งมีผีเเละคนสลับร่างวกวนทั้งคนผีต่างหลอกกันความเจ็บเหน็บซ้ำเติมฝันย้อยเยิ้มราดเมืองฝันโลกมืดตอนกลาง

1ในวันที่ฟ้าหม่นหลั่งฝนหล่นเป็นสายลานบ้านเรือกสวนไร่นามีม่านฝนคลุมเม็ดฝนหล่นแตะดอกไม้ใบหญ้าสั่นระริกทั้งราวป่าดังว่ามัน พร้อมใจโบกมือนับล้าน ณ ลานจตุรัสแห่งพงไพรเพื่อขอบคุณผู้หลั่งฝนผืนดินชุ่มชื้นคืนความเขียวขจีฝูงนกนางแอ่นบินว่อนร่อนปีกล้อเล่นกับสายฝนพรำ2 ลานบ้านกลายเป็นสวนสนุกในบัดดลเด็กๆมอ

1 ขนำข้างลำห้วย รื่นระรวยลมเย็นฉ่ำ ขนำยามคืนค่ำมีลำนำแห่งคำกลอน2กรีดนิ้วลงบนสายขับเพลงคลายความง่วงนอนหิ่งห้อยพเนจร

หยัดรากยืนชูกิ่งก้านตระหง่านฟ้า เป็นทิวเเถวสุดตาดั่งป่าใหญ่ฝนเเดดหล่อเลี้ยงรากสุดใบ ผลิยอดสั่นใหวในคืนวันต้นเริ่มใหญ่ใบเริ่มเเก่เเผ่คลุมห่มผ่านชีวิตเพาะบ่มทีละขั้นผิวเปลือกอ่อนภายในซ่อนสิ่งใดกัน &nb

... แม้นแปลกที่แปลกทางใช่ต่างฟ้าจุดหมายหน้าท้าทายสู่ปลายฝันนกฝูงหนึ่งเริงใจเหนือเช้าวันปลายปีกหลั่นกระพือซ้อนพริ้วอ่อนโยน ... ... นกเอย ... เจ้าเริงร่าบนฟ้าใสเงาโฉบใต้ดวงตะวันนั้นผาดโผนประสบการณ์ผ่านโลกดูโชกโชนระยะทางไกลโพ้นพิสูจน์ใจ ... ... หากมุมแปลกแยกที่วิถีนั้นนกช่างฝันหลงมา

... บางมืดมัวครอบคลุมในมุมอับโดยระดับแสงหนึ่งซึ่งผ่านล่วงค่อยรุกไล่ไขขับความลับลวงจุดประกายฉายช่วงขึ้นทันใด ..... ล่วงเลือนราง..พร่างพรายคลับคล้ายว่าชั่วขณะดวงตา..พรับ..จ้า..ไหวเป็นจุดเริ่มรู้สึกประสานใจสอดคล้องในเวลาพริบตาเดียว ...... ลึกฉายฉานม่านสีที่พวยพุ่งกว้างเจิดจรุงทอดไกล