Topic List
บังเอิญ คุณธนา กมลอาภา (ที่รัก)ได้เป็นนิสิตคณะอักษรศาสตร์ เอกภาษาและวรรณคดีไทย จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัยเป็นที่เรียบร้อยแล้วเฮ้อเธอเคยพูดใช่มั้ยธนาธนา : เราต้องเจอกันที่อักษรฯจุฬานะปราง: เอ่อ แหะๆ....ธนา ... เธอไปยังฝั่งฝันแล้วปราง- -เฮ้อครุ จุฬามันอยู่ใกล้สามย่าน ใกล้คณะนิเทศฯ ไกลอักษร
อีก 2 เดือน สอบแอดมิสชั่นอ่านภาษาไทยจบแบบครึ่งๆกลางๆเหลือสังคมเล่มโตอีกอังกฤษอีกเลขอีก วิทย์อีกวุ่นวายยโว้ยยย!!!แมร่ง!!~เพื่อนซี้เราก้อได้โควต้าวิดยา จุฬาฯไปแล้วแล้วเราล่ะ ???"ครุศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย"ยิ่งใหญ่มากเลยใช่มั้ย !!ที่ต้องดิ้นรนกันทุกวันนี้น่ะเพื่ออะไร(วะ)ถ้าไม
มนุษย์เอ๋ย..เจ้าเลือกแล้วใช่ไหม.. สำหรับวิถีทางแห่งความหิวโหยเจ้าแน่ใจสำหรับการเผชิญหน้ากับภาวะแห่งเส้นด้ายเจ้าพร้อมกับการถูกแรงเหวี่ยงคร้ามแห่งกระแสโลกฉุดคร่าเจ้ามิหวาดหวั่นต่อการทวงคืนระหว่างยุคสมัยเจ้ามิพรั่นพรึงต่อการสูญเสียโลกผืนใหม่ที่อุบัติขึ้นเบื้องหน้าราววิถีการตูมบานของดอกไม้.. ประหน
โดยความโหยกระหายยิ่ง..ประหนึ่งรุมทึ้งซากสวะกัดกิน..หนอนเน่า..เหวอะหวะ..ความพึงใจก่อขึ้นท่ามแรงเหวี่ยงที่ฉุดคร่าฉาบไว้ด้วยสนิมแห่งความโหดร้ายมัจจุราชกาลเวลากระพือปีก ยาว ย สั้นสองแขนยืดยาวแหละ..ทิ้งตัวจมสู่กองเลือดขณะ..ดิ้นแถกเพื่อหลุดพ้นวังวนเบื้องสูงเหนือตะกอนวิญญาณกรีดร้อง..ราวแห
ฉันมิใช่สีสีแทนที่แสนหวานแท้เซซังซมซานมานานแสนฉันมิใช่พิรุณหยาดยามขาดแคลนแต่หากแม้นเธอช้ำบอบฉันปลอบเอง (วิชาดาบนั้นสนองคืนผู้ใช้ของตระกูลหมู่หยง)กินหมี่เป็ดหลังเฉลิมไทย....ย้ายหรือเจ้ง ม่ายรู้กินไอติมพี่ดำหน้ามหา .....ตายแล้วกินลูกชิ้นพี่นุ้ยหน้ามหา .....โคตรรวยไปแล้วกินข้า
บทอาขยานกล่อมลูก :ภาคประชาธิปไตยในมือเราก่อนจะนอน...บุญปลูกเจ้าลูกรักฟังพ่อเล่าเรื่องหลักหลักดูสักเรื่องใช่! นิทานเรื่องเล่าที่เปล่าเปลืองแต่เป็นความขัดเคืองของเมืองคนกาลครั้งหนึ่ง ณ กรอบระบอบใหม่ตั้งนามว่า ยประชาธิปไตยย มาแต่ต้นต้องล้มลุกคลุกคลานพิการพิกลบางครั้งครา ยประชาชนต้องชิงชัย
ครือว่า อยากเป็นแม่ดีเด่นรางวัลแผ่นเสียงทองคำชอบร้องเพลงให้ไอ้หมาน้อยฟัง แต่ปัญหาคือเพลงสมัยใหม่ก็ร้องไม่ได้เพลงลูกทุ่งเก่าก็ได้แบบกระท่อนกระแท่นอีตอนจับอาบน้ำ แม่มันก็ได้แต่แผ่นเสียงตกร่องอยู่ท่อนเดียว"จำปูนน้องเจ้าจำปี จำปีพี่เจ้าจำปาน้องนางช่างงามโสภา หลงรักจำปา จำปูน จำปี"เจ้าตัวเล็ก ก็ร
ในละครทีวีที่เราดูกันบ่อย ๆ มักมีฉากกินข้าวเสมอมีใครไม่รู้เคยแซวว่า อันนี้แสดงถึงความอุดมสมบูรณ์ของแผ่นดินไทยที่เรื่องไหน ๆ จะต้องมีฉากกินข้าว กินบ่อยอีกต่างหากต่างจากหนังฝรั่ง เรื่องทั้งเรื่อง อย่างมากพี่แกซดกาแฟแก้วเดียว!! มาคิดดูก็ เออ..จริงว่ะ!ในฉากกินข้าวของหนังไทย ก็มัก
เมื่อความลับพันปีถูกตีแผ่ว่าเป็นแค่ขี้ข้าผู้อาศัยถนนมีเทพเจ้าทุกเสาไฟกำหนดไว้ทุกทางที่ย่างเดินจงเจียมตัวเจียมตนเถิดคนยากหลงลำบากขืนชะตามานานเนิ่นตั้งความหวังตั้งหน้าหาแต่เงินล้วนกิเลสกองเกินใช่กงกรรมมีเท่านี้จงพอใจในเท่านี้สิทธิ์พึงมีอย่าเผลอไปเพ้อพร่ำอย่าได้เคืองเรื่องบุญไม่หนุนนำบาปชา
๏ขาวเอยขาว ฟองคลื่น ระลอกคลื่นกลมกลืน ผิวน้ำ ในลมหนาวละคลื่น ละคลื่น แต่ละคราวกระซิบบอก เรื่องราว ระหว่างกัน๏ระหว่าง พรายคลื่น กับคืนค่ำราตรี มืดดำ ดื่มด่ำฝันระหว่าง ผิวน้ำ พ้อรำพันกระทบทราย เสียงสั่น พรรณนา๏ระหว่างลม หวิวไหว โอบเลหวามยินเสียง เลห้าม และโหยหาขณะทราย เสียดสี ไม่สร่างซาฟ้