Contents
9 : 50 น. วันจันทร์ที่ 6 ตุลาคม 2546ผมปลดแม๊กกาซีนออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยัดอันใหม่เข้าช่องบรรจุกระสุนกระชากคันรั้งลูกเลื่อนปุ๊.....ปุ๊...........ปุ๊.......ปุ๊...หัวกระสุนกระแทกเข้าที่ช่องอก ผมเซถอยหลัง ยก M.16 A2 ขึ้นประทับบ่า..." ปัง..ปัง...ปัง...................ปัง...ปัง...ปัง........ปัง.
ผลของการเคลื่อนตัวของมวลอากาศ ที่ไหลผ่านไปอย่างรวดเร็วแรงต้านจากผ้าร่มที่ถูกขึงโดยก้านไม้ไผ่เล็ก ๆ สีสรรสวยสะดุดตาทำให้โครงสร้างที่อยู่ในรูปแบบโครงทรัชส์ ( TRUSS ) ที่กอร์ปขึ้นเป็นรูปสามเหลี่ยมเล็ก ๆ โยกไหวตัวเองต้านกระแสการเคลื่อนตัวของมวลอากาศ อยู่บนฟากฟ้าจริง ๆ มันควรปลิวไปตามแรงกดอากาศ
ณ จุดหนึ่งในเอกภพอันอจินตัยที่ซึ่งห้วงเกลียวคลื่นแห่งอัตตาวนเวียนวนดุจเลี้ยวกงล้อฉันพยายามก้าวกระโดดเพื่อหลุดโพ้นจากตัวตนจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดจากร่างหนึ่งไปยังอีกร่างจากมิติหนึ่งไปยังอีกมิติจากห้วงหนึ่งไปยังอีกห้วงจากกาลหนึ่งไปยังอีกกาลแต่หาได้พบสิ่งใดไมพบเพียง...จุดสุดท้ายแห่ง อสงไขย
ฉันเขียนเพื่อตะโกนเพื่อชีวิตเธอเขียนเพื่อตะโกนเพื่อชีวิตแล้วใครจะเงียบเสียงกู่ก้องระหว่างเรา? ฮาบีบะห์ มุฮัมมัดดีย์กวีณีอาหรับชาวแอลจีเรีย
โอ สรรพสิ่งช่างห่างไกลลิบและยาวนาน.ฉันศรัทธาต่อดาวดวงนั้นพันพันปีที่ได้แตกดับ,กระนั้นฉันยังคงเห็นแสง.ฉันศรัทธา,ในเรือลำนั้นเคลื่อนฝ่าผ่านรัตติกาลบางสิ่งที่น่ากลัวกล่าวกันไว้.ในหอนาฬิกาตี...มันตีที่ตรงไหน?...ฉันอยากจะก้าวเดินออกจากจิตใจของฉันภายใต้ฟ้ากว้าง.ฉันอยากจะสวดวิงวอน.หนึ่งจาก
สี่ปีจากนี้คือนาทีที่ดอกไม้ใกล้จะผลิรอเธอเติมไฟฝันอันเริ่มริด้วยสติของศรัทธาปัญญาชนรอเธอท้าแสงแดดอันแผดกล้ารอเธออาจหาญฝ่าพายุฝนเก็บหยาดเหงื่อทุกหยดอย่างอดทนยืนหยัดด้วยตัวตนจนมั่นใจรอเธอเรียนรู้ชีวิตจากชีวิตเนรมิตคืนวันเคยฝันใฝ่ค่อยค่อยเติมเชื้อฟืนสู่เปลวไฟเธอต้องใช้ความมานะพยายามรอเธอ
หลงทางมาแถวนี้เห็นมีหมี่ชิมสักทีดีมั้ย หมี่ใครหว่าอวลไออุ่นลอยกรุ่นยวนอุรามีเนื้อเป็ดโรยหน้ายิ่งตาลายหมี่ชามนี้หากมิมีเจ้าของอยากขอลองพอรับดับกระหายคงเห็นใจคนเดินทางใกล้วางวายแค่อยากคลายความหิว กิ่วท้องโอยยย..
เธอบอกว่า ฟ้ามืดแล้ว แต่ไม่เห็นดาวผมกำลังมองสายน้ำที่ไหลจากปลายสายยาง ลงสู่ต้นม่านบาหลีมันเป็นต้นไม้ที่แปลก ลักษณะมันเหมือนต้นตำลึงไม่มีผิด ใช่ .. มันเป็นไม้เลื้อยมันเกาะเกี่ยวตัวไปตามเชือกผ้าฝ้าย ที่ผมขึง มันพัวพันเส้ยใย ร้อยรัดก้านกิ่งสูงขึ้นไป .. สูงขึ้นไปแต่กลับยืนหยัดไม่ได้ ด้วยตัว
เมดิเตอร์เรเนียนโดยกำเนิดมารดาของเราอาบน้ำแก่เราในน้ำดอกส้มบานปวงต้นมะกอกและบรรดาต้นซีดาร์หยัดยืนเพื่อให้ร่มเงาแก่เราเรามาอเมริกาที่ซึ่งพวกเขาเรียกแผ่นดินเราว่า ตะวันออกความหมายแตกต่างหลากหลาย/ความมืด/ความสกปรกในไม่ช้าเราก็คงจะลืมยายของเราหวีผมเหมือนเราเราอยากให้ผมเราสีบลอนด์ ดวงตาและผิวขา
ฉันปิดวิทยุเมื่อดูทีวีฉันปิดทีวีเมื่ออ่านหนังสือฉันปิดหนังสือเมื่อเข้านอนแต่ฉันปิดมันไม่ไหวเมื่อเธอเดินจากไป....ใครก็ได้ปิดเสียงร้องไห้ในหัวใจฉันเถิด