Contents
ฤา เจ้าเป็นเพียงเถ้าธุลี( ๑ )......เปลวสีหม่นลอยวนขึ้นบนฟ้าเคล้าระคนปนเปกับเมฆาว่ากันว่าจะได้ไปดาวดึงส์ทิ้งไว้เพียงซากความหลังเมื่อครั้งเก่าทั้งสุขโศก ทุกข์เศร้า แลซาบซึ้งภาพก่อนแต่หนหลังยังตราตรึงเหมือนว่าพึ่งผ่านไปไม่กี่วันท่ามกลางเสียงระงมในศาลาจบฉากมายาที่เคยรังสรรค์น้ำตาแห่งคว
นิยายภาพอินไซด์นางนาคพระโขนง
ผลงานของ พงษ์พัฒน์ เพชรรัตน์
การ์ตูนแก๊กหน้าเดียวจบ!!
แปลจาก"รุกฆาต"ของธุลีดิน
๏ เขียวใบหญ้าครึ้มเข้มเต็มลานเขียวหญ้าใบเรียวเกี่ยวกระหวัดขนัดย่านยื่นหย่อมโยงเยื้องทอดตลอดลานดูมิปานทะเลหญ้าสุดตาแล๏ นุ่มใบยาวยวนชมเคยล้มเล่นราวว่าเป็นเปลญวนชวนนอนแผ่มองปุยเมฆเรื่อยปอยลอยเป็นแพสูงฟ้าครามยามแลแค่มือคว้า๏ ภาพพร่าเลือนเลื่อนรับพยับเมฆเลื่อมริ้วเฉกฉากละคอนอาวรณ์หาหลากชีวิ
หาดทรายขาวราวมณีที่เคยรื่น .............นภาขื่นร่ำไห้คล้ายยุคเข็ญแม่ทะเลซัดกระหน่ำทำลำเค็ญ..........คลื่นกระเซ็นหลั่งรี่เป็นสีแดง ------------------------------------------------ดังฟ้าเปรี้ยงเสียงสนั่นสั่นประสาท........สะเก็ดคาดบาดใจให้แสลงผู้เฒ่าเห็นลมกินถึงสิ้นแรง...............เจ้าขาแหว่งแขนข
ตอนเช้าหกโมงครึ่ง..สงครามเริ่มต้น"จ๊ะเอ๋ ตื่นรึยัง ไปลูก..ไปฉี่กันเนาะ""ยังไม่ปวด ขอนอนอีกนิดนึง" บางวันก็"มาเล่นกันก่อน นะแม่นะ""สายแล้วนะครับ เดี๋ยวแม่ต้องไปหาอะไรให้หนูกินอีก"เริ่มออกอาการ หน้างอ ฮึดฮัด เมื่อไม่ได้ดังใจต้องงัดตำราพิชัยวิธีการหลอกล่อมาใช้ได้ผลมั่ง ไม่ได้มั่
๏ อาคารไม้คล้ายมองแล้วร้องทักเจ้าหลานรักจากบ้านไปนานหนอเป็นอย่างไรไหงมาน้ำตาคลอโดนใครล้อหรือไรดูไม่เสบยฉันแปลกใจร้องออกไป "เอ๊ะ!ยังไง?จำผมได้เชียวหรือพันพรื่อเหวยเด็กนักเรียนเวียนวัยไม่น้อยเลยเวลาเอยก็ล่วงลิบหลายสิบปี""จำได้ทุกคนล่ะ" อาคารว่า"ในเวลาโลกเปลี่ยนเหมือนเวียนหนีในทรงจำคำนานแ