Topic List
ฤดูฝนที่แสนธรรมดา๑).ฉับพลัน-โลกก็มืดด้วยพืดเมฆฟ้าเสกสร้างสีดำคลี่สยายเป็นพวยไล่เสือกเป็นเทือกรายก่อนจะกลายเป็นแผ่นที่แน่นน้ำลมหัวฝนกรูกราวมาหนาวชื้นโลกก็ชื่นตื่นเต้นที่เย็นฉ่ำเขียวใบไม้โห่รับขยับรำแล้งกรำเกรียมกร้านนับนานเดือนจึงฟ้าแลบแวบวาบปละปลาบแปลบแต่ละแลบแปลบเป็นหนึ่งเส้นเ
ดอกฝัน๐หมอกโอบไอไม้ดอกทุกซอกกลีบดอกไม้จีบกลีบแย้มจนแก้มฉ่ำฝนลิ่วพลิ้วพรายมารายพรำเชิญเถิดเจ้าไปฟ้อนรำไปกรำเย็นให้เย็นกรำยำเยงกลัวเกรงเจ้าหนาวและเหงาเจ้าเอ๋ยจงเคยเห็นไปชื่นฉ่ำชมดอกไม้-ไปเพื่อเป็นคนซึ่งเค้นตนเต็มจนเข้มตนไปรู้จักดอกไม้และไหมหมอกไปฟังเพลงพร่ำบอกจากดอกฝนให้ดอกฝันเต็
การก้าวย่าง๐ทุกจังหวะก้าวย่างของชีวิตอาจก้าวผิดย่างพลาดเกินคาดหยั่งเท่าที่ก้าวแต่ละย่างอย่างจริงจังเธอกำลังนำชีวิตสู่ทิศใดเธอต้อยตามความฝันอันบรรเจิดหรือเตลิดเข้าดงพงหนามไหน่เธอหวังเพียงเวียงวังที่ยังไกลหรือลึกสุดป่าไพรถึงใจกลางเธอก้าวตามทิศทางแห่งดาวเหนือหรือตามทางรกเรื้อเมื่อรุ
เธอผู้พายเรือในคืนเปลี่ยว๑).๐เธอพายเรือวาดน้ำ-เรือลำน้อยลำเรือลอยตกตื่นเมื่อคลื่นถั่งเสียงฝีพายขับเพลงอยู่เวงวังเธอกำลังจ้ำทวนน้ำทวนลมฝ่าคลื่นเกลียวเกรียวกรูฤดูคลื่นโหมครืนครืนโครมจะโถมล่มท้องเรือวูบเอียงวาบจนกราบจมเธอระดมแรงสู้เพื่อกู้เรือยังอีกไกลปลายทางและฝั่งฟากเธอยังต้องเห
เมล็ดพันธุ์ของแผ่นดิน๐จากเมล็ดพันธุ์พืชเมล็ดหนึ่งแทงรากลึกยึดตรึงแผ่นดินใหญ่จากต้นกล้าตาแตกปุ่มผลิพุ่มใบเป็นไม้ใหม่เขียวเข้มได้เต็มตนผ่านแรงลมขย่มต้น-ฝนเซาะรากผ่านแดดแล้งดินแห้งผาก-ฟ้าขาดฝนเติบโตอย่างทรหด-อดทนจนเป็นไม้เต็มต้นหนึ่งต้นไม้เรียนรู้การทรงต้นบนดินสากเรียนรู้การเหยียดร
กวีหนึ่งผู้สร้างโลกนฤมิต๑).๐จากฉันคือดวงใจอาลัยเธอผู้งามคำล้ำเลอเสมอเสนาะท่วงทำนองของคำพรำละเมาะฝนกวีหลั่งและเลาะเซาะและซัดละเมาะชื่นระรื่นหญ้าระย้าห้อยทุกฝนฝอยวอยลมพรมระบัดหยาดน้ำใสสร้างไม้เขียว-ธารเลี้ยวลัดหนึ่งคำคัดเป็นกวี-คือชีวิตหมื่นคำจึงสร้างป่าอาณาจักรมหานทีแสนวรรค-เธอ
พี่ชาย-เพลงบลูส์แห่งตรู่เช้า๑).๐อย่าทอดอาลัยพี่ชาย-ไม่เอาโลกจะเศร้ากว่าที่ควรเป็นอยู่เศร้าพอแล้วโลกของเราเศร้าพอดูเพลงบลูส์แห่งตรู่เช้าพี่เศร้านักอย่าขี้แยมากกว่านี้-พี่ชายยิ่งฟูมฟายขื่นขม-ยิ่งตรมหนักเปิดหน้าต่างให้แดดฉายได้ทายทักกรอบรูปหัก-แผ่นเสียงแตก-ใจแหลกร้าวไปดูสิมะลิหน้าบ้
คนดีของโลก๐มิใช่หรอกมิใช่การพ่ายแพ้มันเพียงแค่แผลพิษความผิดหวังเหว่ว้าในอารมณ์โหมประดังใช่เธอเพียงลำพังในโลกนี้มิใช่หรอกมิใช่ความพ่ายแพ้เธอเพียงแค่เหนื่อยล้าในหน้าที่หยุดพักเหนื่อยเสียก่อนเถิดคนดีมาอุ่นไอไมตรีนาทีรักร้องไห้เถิดถ้าหากอยากร้องไห้เสียใจเถิดหากเสียใจนั้นหน่วงหนักห
รุ้งของเธอ๐เธอเคยฝันถึงสายรุ้งบ้างไหมหนอ?รุ้งที่เธอถักทอยามเธอหลับหลับโดยชีวิตจริงเธอพ่ายพับเหนื่อยล้าเกินรู้รับความสวยงามโลกนี้มิมีรุ้งสำหรับเธอโลกจริงล้วนพบเจอแต่คำถามโค้งรุ้งที่ไหนให้ไต่ตามเมื่อโมงยามความทุกข์เฝ้ารุกรุมหลับด้วยความอ่อนเพลียหรือเสียใจหลังจากทางสายไกลเธอเดินดุ่มโอบกอดตน
แม่ทุ่งด้วยเพราะเอ็งงามแท้เป็นแม่ทุ่งเป็นขวัญคุ้งคูเคี้ยวกูเชียวหนอในแผ่นดินระแหงที่แร้งรอจะจิกซากลงคอคนต่อไปตีนเอ็งแปแผ่แบนย่ำแดนด้าวไปปลูกข้าวหว่านวาดไปคราดไถมือเอ็งหนาฝ่าเบอะและเปรอะไคลก็มือนี้หรือมิใช่ที่ใช้งานกลางลมแล้งแรงแดดก็แผดแรงพรายแดดคว้างกลางแปลงทุกแหล่งย่านเหมือนจ