คนขี้ลืม
คุณคะคุณลืมอะไรรึเปล่า เหมือนเหมือนสองเรา ก่อนเคยได้รักกันมา
ลืมกันได้ลง ลืมกระทั่งสายตา ที่ปรารถนา ดวงตาแห่งความหวังดี
คุณขาคุณลืมผู้หญิงคนหนึ่ง ละม้ายคล้ายคลึง คนซึ่งคุณรักนานปี
คุณลืมความหลัง เหมือนคุณไม่เคยมี ผ่านมาบัดนี้ ลับลาจากไปหลายนาน
(แยก) คอยหายพ้นไปนับเดือนนับปี เป็นตายร้ายดี กี่พอศอพ้นผ่าน
ท้องฟ้าเปลี่ยนสีแล้วกี่ฤดูกาล ดอกไม้ตูมบาน ตูมบานบานแล้วโรยรา
คุณขาคุณมันคนขี้ลืม ฉันเหงาเศร้าซึม รอคอยนานนับปีมา ลืมคำพร่ำ
วอน ลืมกระทั่งสัญญา น้ำคำร่ำลา ไม่มีร่ำลาสักคำ
๔ ตุลย์ ๒๕๔๙