คนขี้ลืม
คนขี้ลืม
คุณคะคุณลืมอะไรรึเปล่า เหมือนเหมือนสองเรา ก่อนเคยได้รักกันมา
ลืมกันได้ลง ลืมกระทั่งสายตา ที่ปรารถนา ดวงตาแห่งความหวังดี
คุณขาคุณลืมผู้หญิงคนหนึ่ง ละม้ายคล้ายคลึง คนซึ่งคุณรักนานปี
คุณลืมความหลัง เหมือนคุณไม่เคยมี ผ่านมาบัดนี้ ลับลาจากไปหลายนาน
(แยก) คอยหายพ้นไปนับเดือนนับปี เป็นตายร้ายดี กี่พอศอพ้นผ่าน
ท้องฟ้าเปลี่ยนสีแล้วกี่ฤดูกาล ดอกไม้ตูมบาน ตูมบานบานแล้วโรยรา
คุณขาคุณมันคนขี้ลืม ฉันเหงาเศร้าซึม รอคอยนานนับปีมา ลืมคำพร่ำ
วอน ลืมกระทั่งสัญญา น้ำคำร่ำลา ไม่มีร่ำลาสักคำ
๔ ตุลย์ ๒๕๔๙