M-e-e P-e-d

กราบหลวงพ่อเพชร – ผ้าเจ็ดสี

ลูกมาพึ่งร่มฟ้าบารมี

จึงคลี่สีทั้งเจ็ดเพื่อเช็ดองค์

แล้วห่มจีวรสีอ่อนเหลือง

เป็นเครื่องสักการะอริยะสงฆ์

เปลวเทียนวูบวาบแล้วทาบลง

บอกปลงชีวิตอนิจจัง

มิได้มาร้องขอ – หลวงพ่อเพชร

ลูกเพียงเตร็ดเตร่ผ่านจากด้านหลัง

ยินสายลมเรี่ยระเสียงระฆัง

หง่างเหง่งเวงวังอยู่กลางลม

มาตามเสียงระฆังที่ฟังว่า

โบสถ์ร้างกลางป่าคือผ้าห่ม

เสียงสงัดชัดฉายที่พรายพรม

ลูกพนมก้มกราบจนราบดิน

มิได้มาบนบาน – หลวงพ่อเพชร

ลูกเพียงเหน็ดเหนื่อยทบมิจบสิ้น

ตะลึงความเงียบง่ายเมื่อได้ยิน

เสียงดิ้นเต้นรัวของหัวใจ

เหมือนเปลวเทียนลมวู่ให้ลู่เปลว

มันก็เหลวเละเนียนแล้วเทียนไข

จนสงบมือสองได้ป้องไฟ

ก็นิ่งในความเงียบอยู่เยียบเย็น

กราบหลวงพ่อเพชร – ผ้าเจ็ดสี

ลูกคลี่ตึงผืนอย่างตื่นเต้น

เปลวเทียนให้รู้การอยู่เป็น

เหมือนแดดเร้นสีทั้งเจ็ดไร้เฉดโทน!