M-e-e P-e-d

ตรงนี้เคยเป็นป่าดิบมาก่อน

ทึบทึมรกชัฏและซับซ้อน

ไม้ขอนล้มพื้นยังชื้นรา

ที่ลำแสงสาดส่องมิต้องพื้น

ยายฟื้นเรื่องเก่าแล้วเล่าว่า

ไอ้เสือมันลากใครจากไหนมา

มันก็เชือดคอฆ่าหมกป่านี้

ยายชี้ไปที่โล่งที่ตรงหน้า

คร่าวคร่าวว่าต้นเฮี้ยนตะเคียนผี

เสียงหวีดร้องคลั่งบ้าประดามี

แหวกมืดแห่งราตรีถึงชุมชน

มีคืนหนึ่งที่จันทรคราส

มิดมืดอุบาทว์ไปทุกหน

ฝูงเปรตทั้งหมดปรากฏตน

รอรับเศษกุศลเศษผลบุญ

เดือนร้อนหลวงพ่อเพชรแผ่เมตตา

ฝูงเปรตสาธุครบกันอบอุ่น

หนึ่งเปรตหมอบเงยหน้าเคยคุ้น

นัยน์ตาขุ่นเหมือนเมื่อไอ้เสือร้าย!

ยายยนหมากปรายตาไปขวามือ

มองตามคือร้านช่องมีของขาย

เป็นพื้นที่เกลื่อนล้นศพคนตาย

ฝังภายใต้บ้านของร้านชำ

คือเปลวป่าช้าอันน่ากลัว

แล้วยายหวัวกลั้วขื่นอย่างกลืนกล้ำ

ป้อนหมากใส่ปากทีละคำ

ทอดตาลงต่ำมองตามทาง

ทุ่งงายแน่นขนัดบ้านจัดสรร

เรียงติดกันถี่ถี่ไร้ที่ว่าง

ป่าช้าถูกรังวัดเข้าจัดวาง

เป็นไม่กี่ยาวกว้างตารางเมตร!

เปลวคือป่าช้า ยนหมายถึงตะบันใช้ในความหมายของการตะบันหมาก  และเครื่องมือที่ใช้ตะบันหมากเรียกว่า “ยน” เช่นกัน