M-e-e P-e-d

พรุ่งนี้ของหมาขี้เรื้อน


พบหมาข้างถนนบนบาทวิถี

ใต้ฟ้าสีดำโศก-โลกสีเศร้า

ประกายตาหมาขรึม-ซึมเซา

ลมดึกพัดแผ่วเบา-เราสบตา

มึงก็ชีวิต-กูก็ชีวิต

มึงขี้เรื้อน-กูเกลื้อนหิดมิผิดหมา

ต่างแสวงซอกหลืบสักคืบวา

ขดตัวรอเวลารุ่งตาวัน

พรุ่งนี้ยังไม่มานะหมาเรื้อน

คืนนี้กูขอเยือนเป็นเพื่อนฝัน

สนทนาประสาทุกข์ที่รุกกระชั้น

ใต้ชายคาสวรรค์ที่สรรค้น

พรุ่งนี้ที่จะมานะหมาเรื้อน

แดดจะเอื้อนเพลงแสงแต่งถนน

ปลุกดอกไม้กรุ่นหอมกล่อมกมล

ให้มึงกูจรดลผจญทาง

มึงและกูจะเป็นมิตรร่วมชีวิตเศร้า

เถิดยิ้มเย้าคำถากจากปากถาง

ทระนงแห่งเท้าทุกก้าววาง

เหยียบย่างย่ำเย้ยคนเอ่ยไย

คืนดาวดื่นดึกดำงำวิถี

ขยับที่ให้บ้าง-พอว่างไหม?

หนาวลมห่มขี้เรื้อนหรือเลือนไอ

หนาวใจห่มเกลื้อนหรือเลือนร้าว

พรุ่งนี้จะมีมา-หรือว่าไม่

ลมหนาวจะกราวไอ-หรือไม่หนาว

เพียงกะพริบระยับพรายประกายดาว

ความตายอาจคายคาวจากดาวพราย

กว่าจะถึงพรุ่งนี้ที่จะมา

หากไม่ฝันถึงวันหน้าหรือกล้าหมาย

เพียงพรุ่งนี้มาถึงสักครึ่งคล้าย

ก็อาจรอความตายเช่นงายนี้

ทักหมาข้างถนนเพื่อค้นหา

หมาตอบกลับมา-ไอ้ห่านี่

จะค้นหาอะไร-กูไม่มี

กูเพียงหมากิน!-ก็แค่นั้น...

อาทิตย์ ข่าวพิเศษ