สิ้นเสียงกรับ
สิ้นเสียงกรับ
เสียงนายหนังหลังจอว่าออรัก
มือก็ชักปากรูปแต่หัวค่ำ
เสียงใสใสเรียงร้อยเป็นถ้อยคำ
นบฤาษีพิธีกรรมโดยสำรวม
เสียงกรับก็กรับกรับโดยฉับไว
กรับไม้นั้นกระทบเพื่อนบร่วม
ปี่ทับก็ขยับจังหวะรวม
จนเสียงท่วมทั่วลานในงานวัด
นายหนังยังพากย์หนังอยู่อย่างเดิม
แม้ดึกเริ่มเย็นเยียบเงียบสงัด
ยิ่งเย็นเยียบเงียบนิ่งเสียงยิ่งชัด
ราวว่าเสียงนั้นขัดด้วยกระดาษทราย
พอคนเฮเสียงดังฮาหนังพากย์
ก็รู้ว่าหน้าฉากคนมากหลาย
แต่ละรูปเชิดชักที่ยักย้าย
ฉลุลายงามงดจนชดช้อย
เสียงโหม่งอึงมี่ให้ปี่รับ
มือทับขยับไล่ก็ใช่ย่อย
ดาวบางดวงลอยเลื่อนและเดือนคล้อย
เจ้ากรับไม้ใจลอยจะคล้อยตาม
มิคลอรับทับปี่ดนตรีส่ง
กรับยังคงเคาะสุ่มอยู่งุ่มง่าม
นายหนังนั่งขบเขี้ยวเคี้ยวกราม
พยายามนับหนึ่งให้ถึงร้อย
สิ้นเสียงกรับนายหนังหันหลังขวับ
หันควับเจ้ากรับไม้ก็หายจ้อย
ไปนั่งพิงต้นไม้อยู่ใจลอย
มองเดือนคล้อยแล้วฝันถึงอัลเทอร์ฯ.
อาทิตย์ข่าวพิเศษ ๒๔๓๐ พฤษภาคม ๒๕๓๙
//เป็นช่วงปีที่ดนตรีร็อคแนวอัลเทอร์เนถีฟกำลังเริ่มได้รับความนิยม