M-e-e P-e-d

คือการบานผลินิรันดร์กาล


เบ่งบานสะพรั่งไปทั้งต้น

กลิ่นหอมกลบหนไปทุกแห่ง

แตกหน่อแตกตาราคาแพง

ดอกดวงม่วงแดงตกแต่งเติม

ฝังรากลงดินลึกเพื่อผลิดอก

พอรากเหยียดเริ่มงอกดอกก็เพิ่ม

บานดอกท่วมท้นบนต้นเดิม

ไม่ต้องมีใครเติมก็เพิ่มเอง

เดือนปีทวีคูณที่พูนพอก

นอนซมชมดอกที่บานเบ่ง

ไหวดอกดกดื่นดังครื้นเครง

หากคนฟังวังเวงและเคว้งคว้าง

เคว้งคว้างอยู่กลางฝันอันเลื่อนลอย

เมื่อดอกสิบเป็นร้อยยิ่งถอยห่าง

จะฝันคืนฝันวันก็ฝันค้าง

วังเวงอยู่เวิ้งว้างกลางฝันแล้ง

ดอกเก่าผลิบานมิทันไร

ดอกใหม่ก็ผลิก้านมาบานแข่ง

ชูช่อล้อคนซึ่งซมแรง

กวัดแกว่งกิ่งก้านไกวเรียกให้ชม

หอมหวนมวลดอกระลอกกลิ่น

รวยรินกลิ่นหอมมาห้อมห่ม

ลมระดอกละดอกระลอกลม

ลมระดมกลิ่นดอกมาหยอกเย้า

คือการบานผลินิรันดร์กาล

ดอกบานงามต้น-แต่คนเศร้า

ยิ่งนานยิ่งบานผลิมิผ่อนเพลา

เกินคาดเดาพรุ่งนี้จะกี่บาน?


อาทิตย์ข่าวพิเศษ (จำ พ.ศ. ที่ตีพิมพ์ไม่ได้ แต่น่าจะอยู่ในช่วง ๒๕๓๗-๒๕๓๘)