M-e-e P-e-d

สหกวีของข้าพเจ้า

๑).

จึงข้าพเจ้า-

น้อมเกล้ารับคำและจำจด

เยาว์วัยใช่เหตุผลให้เป็นคนพยศ

มโนธรรมงามงด-ข้าพเจ้ามี

มีเช่นเดียวกับท่านผู้ขานรับ

เช่นเดียวกับเพื่อนมนุษย์ทุกทุกที่

ข้าฯเชื่อ-มนุษย์ทุกคนเป็นคนดี

ฟังเถอะสหกวีปิยมิตร

ข้าพเจ้าเป็นมนุษย์ปุถุชีพ

มีดวงตาใช่ฝาจีบที่บีบปิด

โลกกว้าง-ตาต้องดูเพื่อรู้ทิศ

ก่อนนำพาชีวิตสู่ทิศนั้น

ท่านนำพาชีวิตสู่ทิศใด

จำเป็นไหม?ข้าฯต้องคิดสู่ทิศนั่น

ค่าแห่งการเดินทางระหว่างวัน

คือปลายทางเป็นสวรรค์หรือนรก

แม้ทิศชีวิตข้าฯพุ่งหาอวิจี

ก็ยินดีจะเกลือกร่างกลางความสกปรก

ถือดาบไปปราบพาลให้สะท้านสะทก

ไฟจะหมกหรือเหนอะเมือก-ก็เลือกแล้ว

ท่านแน่หรือ?สังคมอุดมธรรม

ต้องก่อร่างสร้างทำแต่คำแก้ว

แหละแน่หรือแวววาวแห่งดาวแพรว

คือวับแววเทวเจ้าได้เกลากลึง!

๒).

สหกวีปิยมิตร-

ชีวิตมีทิศใดเพียงทิศหนึ่ง

แหละทิศข้าฯจะต้องนรกตระหนกตะลึง

เป็นทิศซึ่งท่านอาจมิคาดคิด

ใช่ที่สุด-มนุษยชน

มีเหตุผลเสรีและมีสิทธิ

ข้าฯแม้เพียงปุถุชีพกระจิดริด

ก็รู้ว่าชีวิตใช่ทฤษฎี

ข้าฯเชื่อของข้าฯ  ท่านเชื่อของท่าน

มีก็แต่คนพาลหากจะรานรี่

นี่มิใช่สงครามชิงความดี

เราเพียงมีชีวิตแผกผิดกัน

เราเพียงมีชีวิตที่ผิดแผก

ควรความแปลกแตกต่างนั้นสร้างสรรค์

คำข้าฯขอเป็นไฟประลัยกัลป์

แผดเผาซึ่งเผ่าพันธุ์สัตว์นรก

คำท่านจะหวานหรูเพื่อบูชา

เหรียญเทวาเพชรพร้อยที่ห้อยอก

หากสังคมมิตกต่ำหรือช้ำฟก

ก็มิควรหยิบยกมาถกกัน

๓).

ซึ่งที่จริงข้าฯมิใช่คนมุทะลุ

แต่ใครหรือบรรลุอรหันต์

ทั้งข้าฯทั้งท่านแห่งกานทวรรณ

และทั้งผู้โสดาบันอนันตบุญ

ข้าฯเคารพการเลือกทิศชีวิตท่าน

ย่อมมิใช่ในสันดานคือวิญญาณสถุล

แม้ข้าฯเพียงมนุษย์น้อยต่ำต้อยสกุล

ผู้คลุกฝุ่นเสาะหาค่าชีวิต

ด้วยเราต่างต่างแตกซ้ำแปลกหน้า

ต่างเติบโตต่างที่มาต่างภารกิจ

เราต่างไม้ต่างแมกจึงแผกคิด

ถูกผิด-อยู่จุดไหน?หรือใครรู้

สหกวีปิยสหาย-

สังคมล่มล้มละลาย-เราเห็นอยู่

ข้าฯเพียงเคาะประตูอีกประตู

ตั้งกระทู้คำถามถึงสังคม

สหกวีปิยมิตร-

เมื่อข้าฯเห็นสหชีวิตวิกฤตขม

จึงทิศชีวิตข้าฯแม้ฝ่าตม

ก็เลือกแล้วที่จะข่มซึ่งฝ่าเท้า

๔),๕),๖)….ฯลฯ

จึงข้าพเจ้า-

รับฟังคำเตือนที่เพื่อนเกลา

โดยยอบกายคุกเข่าด้วยเคารพ…

อาทิตย์ข่าวพิเศษ

ครั้งที่งานชื่อ  นางแบะ  ได้ตีพิมพ์  ก็มีบทกวีจากผู้หนึ่งเขียนมาตำหนิ

ประมาณว่าดูหมิ่นศักดิ์สตรีอะไรนี่แหละ

ช่วงปีนั้นผมกำลังแรง  แรงทั้งการตอบโต้ และการไม่ยอมใครทั้งสิ้น  จึงเขียนชิ้นนี้ขึ้นมา


มาอ่านอีกทีก็ขำ  มันไร้สาระจริงๆ