บางหน้ากระดาษ
สุดแต่ปลายปากกาจะพาไป
ตวัดสาดใส่ทั้งไคล้-สี
เท็จจริงเพียงใด-มีไม่มี
อารมณ์ปรี่รี่ราดกระดาษตน
จึงกระดาษบางใบก็ไร้ค่า
ต่ำช้าเกินฉีกมาเช็ดก้น
หมึกพิมพ์ซกมกสกปรกปน
ขยะแขยงพองขนเกินทนตา
ถ้อยคำสำนวนแห่งมวลหมึก
รู้สึกได้ถึงความต่ำค่า
เห็นแต่การสำรากผ่านปากกา
ที่ไหลบ่าสะท้อนตะกอนใจ
เป็นกองขี้หมาในไร่ส้ม
เป็นลมที่ผายจากสายไส้
เป็นหมึกพิมพ์ดอกทอง-เป็นหนองใน
เป็นไปตามอารมณ์ที่ขุ่นมัว
จึงกระดาษบางแผ่นก็แสนต่ำ
จรรยาศีลธรรมช้ำรั่ว
บอกถึงริดสีดวงในทรวงตัว
เป็นบัวทอดสายอยู่ใต้เลน
เน่าอยู่ในเนื้อใจจึงไหลบ่า
ขี้หมาหรือจะหอม?-มันย่อมเหม็น
สวะถ้อยถ่อยคำโอ้กรรมเวร
แคระเกร็นความคิด-อนิจจา
สุดแต่อารมณ์ใดจะไสมือ
จึงสื่อลึกล้ำถึงน้ำหน้า
บางกระดาษหมึกดำที่ตำตา
จึงบางคราเช็ดเท้าก็เน่าตีน!