M-e-e P-e-d

รอยเคียว -

รอยเรียวบาดมือแต่มื้อก่อน

ปริแยกเส้นฆาตจนขาดตอน

รอยกร่อนกัดลึกถึงผลึกใจ

รอยเคียวรอยเดียวสร้างเรียวบาก

รอยฝากรสขมอันตรมไหม้

กูกำมือแน่นเนื้อในเมื่อใด

ก็เจ็บในใจเนื้อกูเมื่อนั้น

คมเคียวเพียงคมเดียวของเคียวคม

รสขมคมฝาดเกินคาดฝัน

รินเลือดไหลโกรกลงโชกพลัน

มือกูสั่นริกริกระริกนาน

มือกูสู้งานจนด้านหนา

แดดนาเผาเหี้ยมผิวเกรียมกร้าน

ดินระแหงแง่งคมแทบล้มคลาน

บาดเหวอะเบอะบานนับนานปี

กูจับกำด้ามเคียวเพื่อเกี่ยวข้าว

เหงื่อคาวเค็มไคลกูไหลรี่

เพียงเผลอกะพริบตาชั่วนาที

มือที่กูกำก็ฉ่ำเคียว

ในกลางแดดแผดเปรี้ยงของเที่ยงวัน

นกฟั่นเฟือนอกหรือนกเปลี่ยว

ทะยานผินบินหกแล้วผกเลี้ยว

ก่อนปีกเรียวพือผกมาตกตาย

ตายตกลงตรงหน้า-นิจจากู

วันลมลู่ข้าวเอนระเนนส่าย

เป็นหนึ่งนกในโลกที่โชคร้าย

หรือลางหายนะ-มิอาจรู้

เมื่อคราวเคียวคมคมนั่นข่มมือ

กูยังถือเคียวคร่ำยังกำอยู่

กำทั้งทั้งหยาดดวงนั้นร่วงพรู

ลมอู้พรูพรำพัดน้ำตา

รอยเคียวแม้รอยเดียวก็เรียวบาก

ให้รู้ว่าทุกข์ยากนั้นนักหนา

ให้ปลงหรือชีวิต-อนิจจา

ชีวิตกูมีค่ายิ่งกว่านี้

เกินกว่าจะก้มแลแต่แผลเป็น

ทุกข์เข็ญเสียจนจะป่นปี้

ดูเถอะความทุกข์ยากอันมากมี

จากมือที่เคียวคร่ำได้กรำงาน

รอยเรียว -

รอยเคียวบาดเชือดชิมเลือดหวาน

เส้นฆาตปริแยกจนแหลกราน

ร้าวรานทั้งชีวิต-เถอะคิดดู!