ฮะเฮ้ยฮะเฮ้ย!!
แบนแรก
ดื่มเถิดสหายข้า-สุรามี
วันเวลานาทีมิมีค่า
คืนนี้ดาวพราวดวงแม้ร่วงลา
ยังจะปรากฏดาวมากพราวดวง
เราจะดื่มเพื่อลืมสรรพสิ่ง
และจะดิ่งด่ำดื่มให้ลืมง่วง
ดาวจะลาฟ้าจะเลือนเดือนดับดวง
เราจะบวงบำทุกข์ด้วยสุรา
หนึ่งแก้วนี้มอบแด่ความแพ้พ่าย
อีกแก้วดับความอับอายเหอะสหายข้า
แก้วนี้-ความสมเพชเวทนา
แก้วนี้กล้าดีกรี-แด่ชีวิต
ฟังเถิดเพลงลำนำแห่งค่ำคืน
เสียงสะอื้นขื่นระทมที่ขมสนิท
หลั่งน้ำตาพร้อมหลั่งน้ำอมฤต
เพื่อจะปิดเพลงทุกข์บทสุดท้าย!!
แบนที่สอง
โอเพื่อนผู้ร่วมทุกข์ทุกขณะ
รินและดื่มอีกสิวะไอ้สหาย
โลกเหวยโลกจะไหม้มอดจะวอดวาย
จะดูดายจะยิ้มเยาะหัวเราะเย้ย
รินมาอีกไอ้สหายอึ๊ก-กูม่ายยยยยมาวววววว
ดีกรีผ่าวเผาเลือดใกล้เดือดเหวย
โอ้ยิ้มมึงอบอุ่นกูคุ้นเคย
ฮะเฮ้ยฮะเฮ้ยทุกข์โว้ย-กูโหยท้า!!
ทุกข์ใดในโลกนี้อนิจจัง
เหอะกูพังพับพ่ายใช่หมายว่า
จะเป็นดาวพราวดวงที่ร่วงลา
แล้วมิกล้าปรากฏกายขึ้นพรายดวง
ดวงดาวพราวดวงแห่งห้วงหาว
แม้หนึ่งร่วงดวงร้าวยังพราวสรวง
ดารดาษดื่นตาระดาดวง
ระดะห้วงพราวเย้ยฮะเฮ้ยดิน!!
แบนที่สาม
ดื่มเถอะสหายข้า-สุรามี
วันเวลานาทีมิมีสิ้น
เท่าน้ำอำพันจะหลั่งริน
เท่าที่ลิ้นมึงกูจะรู้รส
เมาแม่งให้ลืมทุกข์แห่งชีวิต
เหล้ากรมสรรพสามิตมิมีหมด
ทุกข์กระแทกกระทั้นจนรันทด
กูจะเมาเปลื้องปลดประชดมัน
ดื่มโว้ยสหายกู-สุรามี
วันพรุ่งรุ่งรวีแจ้งสีสัน
ทุกข์ที่โหมโถมทับนับอนันต์
กูจะอ้วกรดประชันแล้วหยันประชด!!
จุดประกาย อาทิตย์ที่ ๑๑ มิถุนายน ๒๕๓๘