เหมือนเทือกบรรทัดจะร้องไห้
เหมือนเทือกบรรทัดจะร้องไห้
แล้วเปลื้องก็เปลื้องแล้วซึ่งภาระ
ตามกฎไตรลักษณะสรรพสิ่ง
ชีวิตหนึ่งชีวิตนี้สั้นจริง
ใครช่วงชิงความตายได้อย่างไร?
แต่แก้วยังคงแก้วอันคงค่า
เหนือกระแสกาลเวลาที่บ่าไหล
เหมือนเทือกยังทอดเทือกเป็นเทือกไป
สูงไกลไล่หลั่นเป็นบรรทัด
จึงได้เห็นเงาจันทร์อยู่ในบึง
ทรงกลดเต็มตึงอยู่นวลจัด
นั่นมันเงาดวงตาเปลื้องชัดชัด
แจ่มจรัสอยู่ในหัวใจเรา
แล้วเปลื้องก็เปลื้องแล้วซึ่งภาระ
ปลดทุกทุกพันธะเป็นขี้เถ้า
เหลือแต่ชื่อกวีอันงามเงา
หลังเผาสังขารไปนานวัน
เหมือนเหมือนเทือกบรรทัดจะร้องไห้
ดินน้ำลมไฟก็ไหวหวั่น
สิ้นแล้วกวีหนึ่งแห่งบึงพระจันทร์
เถิดสู่สรวงสวรรค์ชั้นกวี..
แด่เปลื้อง คงแก้ว ผู้ใหญ่ใจดี
๓๐ สิงห์ ๔๘