M-e-e P-e-d

หญ้าแพรกก็แหลกภัย

ภาวะเรือนกระจกตกกระทบ

จึงอบจึงอ้าวจนผ่าวหล้า

น้ำแข็งขั้วโลกเหนือแตกเบือมา

องศาดินน้ำเหลื่อมล้ำกัน

ดูดูวิปริตผิดประหลาด

ราหูคลาสดวงเมืองแล้วหรือนั่น?

ดินน้ำลมไฟประลัยกัลป์

จึงพร้อมใจกระทั้นกระแทกเมือง

เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวเย็นแล้วเป็นร้อน

หลักเมืองง่อนแง่นตออยู่ต่อเนื่อง

ดาวอังคารมาแรงเริ่มแดงเรือง

พระศุกร์เหงาพระเสาร์เงื่องอยู่เซื่องซึม

หวั่นหวั่นชั้นฟ้า – อุกกาบาต

จะแหวกชั้นบรรยากาศมาบึ้มบึ้ม

หมอกฝุ่นมุ่นมวยเป็นผวยครึ้ม

ทึบทึบทึมทึมอยู่เทาเทา

คนจึงเป็นภูมิแพ้ยากแก้ไข

ทั้งหวัดนกหวัดใหญ่ทั้งไข้เก่า

คนจึงป่วยเรื้อรังตัวสั่นเทา

คอตกชันเข่าทั้งเช้าเย็น

มันเป็นอาณาจักรความหวาดกลัว

มองหาเงาหัวก็ไม่เห็น

ถ้าช้างแตกโขลงก็คงเป็น

กรรมเวรของเมืองอีกเรื่องไป

คนจึงอึดอัดอยู่ขัดข้อง

หน้าซีดปากหมองอยากร้องไห้

บาปกรรมเคยสร้างแต่ปางใด

จึงเกิดในยุคมืด – ผะอืดผะอม

เพราะภาวะเรือนกระจกเป็นแน่แท้

ภูมิแพ้ไข้หนักจึงหมักหมม

น้ำท่วมไฟป่าพายุลม

ดินล่มฟ้าต่ำตามตามมา

คนจึงเหมือนเหมือนกับจะจับไข้

ร่ำร่ำจะร่ำไห้แต่ไม่กล้า

จ้องตากันปริบปริบกะพริบตา

เห็นช้างอวดงาอยู่ไรไร

ยิ่งดูยิ่งเห็นวิปริต

ดวงเมืองเหมือนถูกพิษจากคุณไสย

สงสารแต่หญ้าแพรกจะแหลกภัย

ถ้าช้างใหญ่โถมตัวพุ่งหัวชน !

๑๙ พิจิก  ๔๘