M-e-e P-e-d

29 ส.ค 48บนรถทัวร์มุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ ผมถือถุงคันเบ็ด และกระเป๋าเดินทางใบขนาดกลางๆ เดินหาที่นั่งแถวกลางๆ วันธรรมดา Free Seat นั่งตรงไหนก็ได้ที่ว่าง!ผมเล็งได้ที่นั่งใกล้ๆหญิงสาวผู้น่ารักคนหนึ่ง .. (ไม่ได้งั้นงี้นะ บังเอิญผมว่ามันน่าจะดีสุดแล้วที่นั่งตรงนี้) ระเกะระกะด้วยคันเบ็ดวางพาดบนที่นั

เย็นวันศุกร์ที่ 26 ส.ค 48"เฮ้ยไปไหนนะไอ้น้อง" ผมถามน้องที่ทำงานเมื่อเห็นเขากำลังจะออกจากที่ทำงาน"พันธุ์ทิพย์ครับพี่ ฝากซื้ออะไรมั้ยครับ""นิตยสาร แจ๊ซซีน ฉบับ 3 มาฉบับนะ" ผมบอกน้อง ทั้งๆที่แน่ใจว่าเขาอาจจะไม่รู้จักนิตยสารเล่มนี้ แต่ผมไม่ได้อำนะ ผมฝากซื้อจริงๆ (ปกติอำกันบ่อย.. เช่น ให้ไปบอก สาวที่

เจ้าหญิง ของ บินหลา สันกาลาคีรี เป็น วรรณกรรมเยาวชน อย่างมิต้องสงสัย ผมไม่เคยอ่านงานของ บินหลามาก่อน แต่มาอ่านเรื่องนี้แล้วเชื่อสนิทใจเลยว่า ชายคนนี้เป็นนักเล่านิทานตัวยงจริงๆทอดเสียงต่ำสูง ในจังหวะพอเหมาะ เว้นวรรค แบ่งลมหายใจ.. เอาไปอ่านให้ลูกให้หลานฟัง รับรองว่าติดใจกันเป็นแถวที่ม้านั่ง.. ผมอ่

พี่หมี่ขา งานเสร็จยังอ่ะคะ ไม่ได้ทวงนะ แต่ถามเฉยๆ ด้วยความเคารพ... ตอนนี้ปกก็เสร็จ เนื้อหาด้วย เหลือแต่ใบกิตติมศักดิ์นี้แหละค่ะ..... แล้วหนังสือเสร็จเมื่อไหร่ ให้พี่หมี่อ่านคนแรกเรยยยยยย

ผมไม่เคยถามตัวเองเลยว่าความรักจำเป็นแค่ไหนสำหรับวัยหนุ่ม รู้เพียงแต่ว่าเมื่ออยู่ในสถานการณ์ใกล้เคียงที่ความรักสามารถจะเกิดและดำเนินต่อไปได้ ผมไม่เคยปฏิเสธมันให้รักเดินทาง ใครสักคนเคยบอกไว้อย่างนั้นเวลาในเชียงใหม่ที่ผมมาอยู่นับรวมกันได้สองเดือนกว่าแล้ว แต่ทุกอย่างก็ยังคงใหม่อยู่มาก ขนาดมหาวิทยา

ยังเจ็บยังจำไม่เคยจะลืมกี่เหล้ารดดื่มก็ไม่ลืมช้ำฝากรักฝังไว้ใต้ต้นระกำฉ่ำเหล้าเช้าค่ำกอหนามยิ่งคมหวนคิดความหลังภาพยังชัดชัดทุกห้วงกำหนัดเคยร่วมเสพสมหลับตาครั้งใดให้เกิดอารมณ์ทิ้งรอยจ่อมจมจินตนาการอดีตนั้นสั้นเหมือนฝันแต่ปัจจุบันสุดทรมานแสนนานปลอบใจตัวเองด้วยคำว่าประสบการณ์ยังไม่อาจทานกับค

*บทกวีชิ้นนี้เป็นเทคนิคการเขียนบทกวีที่คราวไปอบรมการเขียนกวีนิพนธ์ที่สมาคมฝรั่งเศสเมื่อเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์ 2004 เป็นเทคนิคเขียนคำให้เป็นภาพ โดยผู้เขียนต้องมีคำสองคำ ดังเช่นในรูปนั้น มีสองคำ 1.ดอกไม้ 2.แจกัน โดยให้ผู้เขียนเลือกคำใดคำหนึ่งเป็นตัวเขียน ส่วนอีกคำให้เป็นรูป ในเมืองไทยเห็นจ

หมู่บ้านเมฆาเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่อยู่บนยอดเขาสูงในตำนาน คนที่จะเดินทางไปถึงหมู่บ้านนี้ได้จะต้องปีนเขาที่สูงเกือบจะที่สุดในโลกขึ้นไป โดยก่อนที่จะขึ้นไปถึงหมู่บ้าน จะมีกลุ่มเมฆขาวฟ่องโอบล้อมส่วนที่เป็นยอดเขา ซึ่งเป็นที่ตั้งของหมู่บ้านเอาไว้ และมีคำบอกต่อๆ กันว่ามีภูตผีคอยอารักขาไม่ให้ใครขึ้นไปได้ที่

1ปัตตานีเป็นเมืองที่มีแม่น้ำไหลผ่ากลาง หลายปีมาแล้ว ที่เมืองนี้เริ่มบูมเรื่องการลงทุนสร้างบ้านให้นกอยู่ หลังจากมีบ้านหลังหนึ่งที่นกนางแอ่นเข้าไปอยู่ จนเจ้าของบ้านต้องยกบ้านหลังนั้นให้พวกมัน หนำซ้ำเจ้าของบ้านยังใจป้ำ ต่อเติมบ้านขึ้นไปอีกชั้น แต่ก็นั่นแหละ ตอนนี้พวกเขาก็รวยไม่รู้เรื่องจากรังนกนอกจา

อยากฟังซ้ำ คำที่เธอบอกรัก รักฉันมากเพียงไหน ...กระซิบที่หู กระเทือนถึงใจ ยังจำไว้หรือเปล่า เปล่าจ้า ไม่ได้มาร้องเพลงคือว่า พี่หมี่จ๋า จำตอนที่เราจีบกันในเอ็มใหม่ ๆ ได้มั้ยจ๊ะแหะ ๆ (พี่ช่วยกันนางเล็ก ๆ ของพี่ออกไปที ยังไม่อยากตบตีกับใคร) เอานะ... หญิงเล่าว่าไปเที่ยวเขาค้อ เพชรบูรณ์