๏ ครึ้มครางครืนเมฆครวญลมรวนหมุนหอมเอยกรุ่นลมกล่อมมาห้อมหอมหม่นม่านฟ้ามาดินกลิ่นพยอมชโลมล้อมพรายน้ำระบำระบายละอองโอนโยนเย้าเคล้าลมต้องเย็นลมล่องริ้วพรำก็ฉ่ำฉายเงาฝนซับเงาฟ้าลงพร่าพรายกระซิบสายกระซิกระริกรินเธอเขียนคำร่ำระบายกลางสายฝนร่วงริ้วหล่นเรียงราวไร้คราวสิ้นเขียนถ้อยคำพร่ำก่นบนผิวดิ
**เดือนดาวที่พราวพร่างดุจน้ำค้างกลาง-คืนรื้นเวหาสะอื้นหยาดหยดใสสู่ดวงตาท่วมแผ่นฟ้าอาดูร ... ถึงดวงใจ ... เงียบเหงาเฝ้าอาวรณ์เหมือนว่าใจจะขาดรอนและอ่อนไหวความมืดมนอนธกาลหวาดหวั่นไยไม่มีใครตื่นขึ้นมา ... เวลานี้ ... มีเพียงเดือนและดาวภาพน้ำค้างกลางหาวความเหงาที่น้อยใจห้วง
**ฤดูใด ... ไยเมฆหมองดังร่ำร้องเพลาเพรียกหาฝนคล้ายม่านหมอกอหังการ์คลุมฟ้าบนมืดครึ้มหม่นเคลื่อนไปไร้ทิศทาง ...คาดการณ์ ... ผ่านก้อนเมฆมุ่งวาดหวังรังเรขเสกฟ้ากว้างที่ระทมอมทุกข์ทนเคว้งคว้างรอดพ้นทางมรสุมความคลุมเครือ ...ฝนกำลัง ... จะตั้งเค้าพาใจเหงาอ้างว้างอย่างเหลือเชื่อคิดถึงค