... สัมผัสละอองฝนจนพราวหยาดลมโลมผาดพริ้วระลอกปวงดอกหญ้าโลกก็พลันเฉิดฉายเพียงปรายตาราวกับว่าดอกไม้ได้เผยคำ ...... คงความหมายความเป็นและความมีคงกลิ่นสีเช้าชื่นจนคืนค่ำคงใต้ฟ้าแต้มถิ่นยึดดินดำคงชุ่มฉ่ำทุกอณูชูช่องาม ...... คงคือความแตกต่าง สร้างชีวิตตามทางทิศเป็นไปไม่เกรงขามจึงไม้
ขอพักเพียงครู่ได้ไหมเดินทางมาไกลแดดร้อนฝน-หนาว รอนร้าวคนจรอยากนอนหลบร่มชายคาคืนนี้จะเป็นเพื่อนชมดาวเก็บน้ำค้างหยดพราวยามอุษาหากแม้นเธอนั้นอยากนิทราขออาสากล่อมเพลงให้ฟังแล้ว..พรุ่งนี้ฉันจะไปต่อยกเป้ ขึ้นคอ ขึ้นหลังข้าวของหลายถุงรุงรังใจยังหวังมุ่งสู่ฝันของวันวานระหว่างทางต่อไปข้างหน้า
กลิ่นสีหอมหวานบานสะพรั่งแต่ละครั้ง แต่ละครั้ง ยังแต้มแต่งพราวหยาดน้ำฟ้ามาวาดแวงดอกไม้แห่งฤดูฝันอันเฟื่องฟุ้ง ...... แข่งกันผลิบานอยู่นานเนิ่นพริ้วลู่ลมเพลินล้อไพรทุ่งพร้อมรับเปลวแดดที่แผดจรุงสายแสงโปรยปรุงเลื่อมรุ้งรวง ...... พลิกผืนแดนกระด้างอย่างใสสดกลืนรสสัมผัสที่ลัดล่วงทัดท
แว่วแว่วแก้วเสียงสำเนียงคุ้นว้าวุ่นครุ่นคว้างกลางสังหรณ์เงาโฉบไหวไหวใจรอนรอนขนย้อนตั้งชันสันหลังเย็น .... เสียงครวญสะอื้นในคืนเปลี่ยวกรำเคี่ยวบีบคั้นหวั่นทุกข์เข็ญเชื่อสัญชาตญาณของคนเป็นเสาะประเด็นรุกคืบเร่งสืบค้น .... ย่ำเท้าอีกอึดกลางมืดมิดหลงทิศผิดทางช่างมัวหม่นทางคดเคี้ยวลึ
ทีใหน ณ ที่หนึ่งที่ซี่งเท้าก้าวย่ำไปเท้าทุกทิศเเรมใกลต่างหลั่งใหลใจวาดหวังหยาดเหงื่อเเซมใบหน้าหยาดน้ำตาที่เคยหลั่งณ วันนี้เเห้งกรังถูกทับถมด้วยความจนที่ใหม่ ณ ที่นี่ที่ซึ่งมีผีเเละคนสลับร่างวกวนทั้งคนผีต่างหลอกกันความเจ็บเหน็บซ้ำเติมฝันย้อยเยิ้มราดเมืองฝันโลกมืดตอนกลาง