M-e-e P-e-d

๏ กราบเรียนกลอนวันทามาเป็นสาส์นถึงน้าหมี่แลสหายร่วมเรือนชานสำนักร้านหมี่เป็ดรสเด็ดดีด้วยว่าข้าพเจ้านั่งหง่าวจิตจึงขบคิดเขียนกลอนวอนพี่พี่เล่นยี่เกกันไหมเป็นไรมีจับเรื่อง 'พระอภัยมณี' จอมปี่แตรก็หากว่าเราลองมองยักย้ายแล้วกล่าวคล้ายยียวนชวนกันแถสวมชฎากระหยับปีตี่ตาแลกล่าวกลแก้แหล่ร้องประลอ

๏ โอ้ ... ชีวิตลิขิตไว้อย่างไรหนา ???ยามชีวา รุ่งเรืองรอง ยังหมองหมางทางชีวิต ชั่วดีปน เป็นหนทางสุขทุกข์บ้าง วกเวียนวน จนสิ้นใจ .... ฯ... ๏ ยิ่งตัวตนยิ่งยิ่งใหญ่ยังหัวใจยิ่งยิ่งยงยิ่งคิดยิ่งยิ่งบ้ายิ่งนำพาให้ยิ่งหลงยิ่งคิดยิ่งผิดผันดั่งจิตนั้นถูกขังกรงยิ่งใจยิ่งไม่ปลงยิ่งลุ่มหลงในอั

๏ เสียงฝนกระหน่ำสุช(ะ)ล(ะ)สายสิทลายทะลวงบนสาดซัดสะบัดส(ะ)ง(ะ)บ(ะ)จนก(ะ)ระวนกระวายกายเมฆดำระดมสะพ(ะ)ด(ะ)เพลงจะระเบ็งระบายพรายโถมถั่งทะลักทะลุก็คล้ายก(ะ)ล(ะ)กลายทะเลพังหมู่ไม้ชะชื่นก(ะ)ร(ะ)ม(ะ)ชุ่มช(ะ)ร(ะ)อุ่มอุไรรัง-สรรค์เสกเอนก(ะ)ป(ะ)ระดังก็สะพรั่งสะพรึบพร้อยส่ำสัตว์ระเริงระง(ะ)ม(ะ)มุ่ง

เมื่อความรักเดินทางโลกนี้ถูกสรรค์สร้างด้วยสีสันท่ามไออุ่นละมุนมานผ่านแสงวันนิทราฝันจันทราผ่องราตรี ... อุปสรรคขัดขวางขอบรั้วบางกางกั้นมิขวัญหนีทุกเส้นทางย่างก้าวของชีวีให้หัวใจบ่งชี้แล้วก้าวไป... สมหวังในเราสองหมั่นประคับประคองเอาใจใส่ทั้งทุ่มเทแหนหวงด้วยห่วงใยระยะทางแสนไกลไม่ห่

บทกวีเดินทางช้า ๆจากดวงตาสู่ดวงใจสู่ความรู้สึกส่วนลีกข้างในสู่ความหวั่นไหวในอารมณ์ บทกวีเดินทางเงียบงันผ่านช่วงแห่งวันขื่นขมผ่านห้วงแห่งคืนเศร้าตรมผ่านความทุกข์ระทมมากมาย บทกวีเต้นระบำทักทายหยดน้ำหยาดสุดท้ายพร่างพราวราวรุ้งระยิบพรายก่อนเลือนหายไปกับเวลา บทกวีโอบกอ

นานมาแล้ว สัตว์ประเสริฐก่อนำกำเนิด กรรมวิสัยคุณธรรม ยังมิต่ำใจเคลื่อนครรลองวิไล มรรคาบัดล่วง ละหน่อแนวลุแล้ว สองพันกว่าพรรษาที่ประเสริฐเลิศล้ำ นานาให้เลือนลา ลับล่วงจากห้วงธรรมกลายกลับตาลปัตร บัดซบร้อนคุคลั่งถั่งพิภพ อยู่เช้าค่ำไร้สิ้นคุณความดี นอบชี้นำ

มืดแล้วไม่มีเสียงละเมอ ของ เรไรใบไม้หนาวสั่นสะท้านท่าม การมาเยือนของค่ำคืน ที่ฉ่ำฝนโปรยดวงดาวน้อยใหญ่หลบฝน ซ่อนแสงงามจากความหนาวเปียกเสียงเม็ดฝนร่วงหล่นกระทบ สังกะสี มิต่างซิมโฟนี่วงใหญ่บรรเลงเคล้าเสียงประสานจากเขียด อึ่ง กระหึ่มทุ่งละอองฝนฟุ้งกระทบ กาย ใจ รู้สึกวิ

ขอวางการ์ตูนคั่นนิ๊สนึงนะ^^"

จุดเริ่มต้นพ้นผ่านยาวนานนักอิฐก้อนแรกลงหลักปักเป็นฐานอิฐก้อนหลังต้องตั้งต่อก่อเรือนชานจึงมีบ้านย่านเหย้าเราทุกคนร้อยเอ็ดวิทยาลัย-หัวใจเรากลั่นวัยเยาว์ทบทยอยครบร้อยฝนโดยลำบากขวากหนามผ่านข้ามพ้นโดยดาลดลจิตวิญญาณ-การเติบโตแต่บางครั้งสงสัยนัก,เรานักเรียนเราพากเพียรเพียงเพรียกพร่ำคำอวดโ

ไม้ เมืองเดิม นักเขียนเลื่องชื่อจาก แสนแสบ แผลเก่า เสาไห้ เกวียนหัก และอีกหลายเรื่องมากมาย ส่วนใหญ่นิยายของไม้ เมืองเดิม จะเป็นแนวลูกทุ่ง ชิงหักหักสวาทแบบลูกผู้ชายบ้านนอก เกือบทุกเรื่องจะมีพล็อตใกล้เคียงกัน ไม่ว่าจะรักสาวคนพี่แต่ต่อมาได้กับคนน้อง รักกับสาวแล้วมีไอ้หนุ่มคนรวยหรือลูกผู้มีอิทธิพล