M-e-e P-e-d

๏ ธาตุรวมธาตุเกิดตามธรรมชาติเติมแต้มวาดต่อรอยร้อยพันสายแตกพงศ์พันธุ์หลากเผ่าหลายเหล่ากลายสืบวงศ์สายว่านเครือเอื้อแก่กันร่วมดินน้ำลมไฟรวมในร่างแผกผิดบ้างต่างวงศ์ต่อพงศ์ผันต่างรูปร่างต่างพวกต่างผิวพรรณเป็นส่ำสัตว์สารพันปันปนเป็นก้อนหินดินทรายเป็นสายน้ำเป็นฟ้างามเมฆไหวเป็นไม้ต้นเป็นผืนภูพ

จะว่าขี้อวดขี้เห่อก็ว่าไปเถอะครับ เพราะผมตื่นเต้นจริงๆที่ได้ไปต่างประเทศ เกิดมาชาตินี้แม้แต่ฝันก็ยังไม่เคย นอกจากไม่รู้จะสื่อสารกับเขายังไง ด้วยตนเองไม่ใส่ใจเรียนมาแต่เด็ก ก็ยังมีเรื่องจนปัญญาจะไปด้วยนี่แหละ เมื่อสักเดือนก่อน เพื่อนชื่อเจี๊ยบ เป็นนักดนตรีวงกอและ และเป็นครู กศน. อยู่ที่รัตภูมิ ได้มาเ

How gentle is the rainThat falls softly on the meadowBirds high up in the treesSerenade the clouds with their melodyหยาดละมุน โปรยปรายจากปลายฟ้าโรยรดกลีบบุปผาเป็นคำหวานเสียงวิหคเปรียบระฆังกังสดาลเคล้าเมฆาคอยขับขานกล่อมสากลOh! See there beyond the hillsThe bright colors of the rainbowSome

การรอคอยของเด็กๆพ่อขาพ่อนั่นใครจุดไฟเผา ให้ทุกย่านบ้านเราคลุ้มเงาหม่นให้ทางเท้าเปื้อนสีเทาเถ้าถ่านปน ให้เลือดท้นทางเท้ารวดร้าวใจแม่ขาแม่นั่นทหารบ้านเมืองนี้มีหน้าที่สำคัญ อย่างนั้นไหมคือหน้าที่กำราบปราบคนไทยคือหน้าที่เหนี่ยวไกยิงใส่กันหนูเคยเ

เขาบอกว่าประชาชนทนกดขี่ถูกย่ำยีมาแต่ไหนแต่ไรโน่นถูกดูหมิ่นถิ่นแคลนเหม็นสาบโคลนราวกระโถนประวัติศาตร์!,อนาถใจเขาบอกว่า"เลือดเนื้อเพื่อมวลชน"ต้องยอมทนเพื่อประชาอย่าเฉไฉอุดมการณ์บานทั่วห้องหัวใจศรัทธาในมวลมหาประชาชนฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่งฉันจึงซวนเซสับสนฉันหวังให้อะไรแก่ผู้คนสุดท้ายตนทนทุกข์

รถเข็นสีฟ้าคันนั้นจอดอยู่ข้างสวนอาหารร่มครึ้มที่พลุกพล่านผู้คนบนรถมีแผงไข่ไก่สด นมข้นหวาน น้ำตาลและเนยแป้งที่ปั้นเป็นก้อนกลมๆสงบนิ่งอยู่ในโหลแก้วรถคันนี้มูราเซฟลงทุนต่อให้อัชราฟหลานชายผู้เดินทางติดตามมาเมืองไทยภายหลังจากที่ตนเองมาอยู่ได้18ปีแล้ว..."บัง!ขายยังไงน่ะโรตี อันละเท่าไหร่?""ใส่ไข่เ

1

๏ นั่งเขียนขีด.....คุ้ยคำพร่ำปากปน.......บ่นบ้างร่างผอมดำ........กรำแกร่งกางกระดาษอ้าง..เอ่ยถ้อย ฯ๏ ร้อยอักขระ....เรื่อยเรียงเพียงเขียนคำ...แขวนข้าง-ฝาบ้านเคียง.....คนผ่านก้มหน้าร่าง.......ร้อยคำ ฯ๏ ข้างถนน...หนทางกางเก้าอี้......นั่งหย่องกระดาษวาง..ไว้หน้าว่าคำว่อง......เขียนไว ฯ๏

1

มนุษย์เปลี่ยนแปลงสรรพสิ่งด้วยอำนาจใหญ่ยิ่งแห่งตัณหาเอาชนะอยากได้ไขว่คว้าโลกอยู่ใต้อหังการ์มวลมนุษย์ จับจองแผ่นฟื้นผืนดินกว้างขุดเจาะล้ำลึกกลางมหาสมุทรระเบิดเขา...รุกป่างามจนทรามทรุดฟ้าสูงสุดปิดกั้นด้วยม่านพิษ เมื่อเปลี่ยนแปลงเกินนิยามความสมดุลย์ดิน..น้ำ..ฟ้า..ว้าวุ่นวิปริตโศกนาฎกรรมเลว