ลายกนก..
ลายกนก...
ม้วนหัวลากเส้นเป็นกนก
ลายตกแต่งโลงทั้งซ้ายขวา
มีคนประสานมือนอนหลับตา
ดวงหน้าไร้ความรู้สึกใด
การหลับอันนานยาวตราบเท่านาน
เพื่อสังขารผุยผง อสงไขย
ยิ่งกัปยิ่งกัลป์ยิ่งผ่านไป
เหลือแต่ความเปล่าไร้ความไม่มี
เราคือความต่างแตกความแปลกหน้า
เกิดมาเพียงครั้งในบางที่
ร่วมโลกใบเก่าเก่า ใบเท่านี้
ผลิคลี่ร่วงโรยไปโดยกาล
วันนี้คนหนึ่งถึงจุดจบ
พรุ่งนี้ศพถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน
จากต้นจนปลายจวบวายปราณ
อวสานทุกสิ่งอย่างนิ่งงัน
เรามาเพียงชั่วครู่มาอยู่ร่วม
หลอมรวมความมีต่างสีสัน
เกื้อกูลเผื่อแผ่กันแก่กัน
สอดรับสัมพันธ์และกลมกลืน
เป็นลายกนกแตกยอดที่ทอดไป
เคลื่อนไหวช้อยชดกันสดชื่น
เกิดความงามลึกลุ่มอันชุ่มชื้น
ร่วมดื่นดกลายอีกหลายลาย
เป็นเส้นสายลายศิลป์ แผ่นดินเดียว
ฟั่นเกลียวซ้อนเส้นเร้นสาย
คือความวิจิตรอันผลิพราย
ร่วมเกิดตายในโลกใบเดียวกัน
ม้วนหัวลากเส้นเป็นกนก
กี่ศกกี่ศกก็โศกศัลย์
ลายกนกโลงที่โลกฉลุนั้น
เรียกเผ่าพันธุ์ร่วมโลก กนกพงศ์ !
แด่การจากไปนิรันดร์ของกนกพงศ์ สงสมพันธุ์