เพื่อซับน้ำตาจันทร์
ผ้าไหนหนอจะซับ
ดวงเนตรขลับระยับสุก
ตาเธอที่เอ่อรุก
นั้นน้ำตาที่บ่าออ
มือนี้ที่ปาดป้าย
คือมือชายสีมอมอ
กรำงานกรำทุกข์พอ
ก็กร้านอยู่ก็เห็นกัน
เห็นว่าน้ำตาเธอ
นั่นแหละเออน้ำตาจันทร์
หยาดค้างอยู่เงียบงัน
ณ หัวใจใบหญ้าเขียว
รอแผดของแดดแรก
จะชำแรกเป็นลำเรียว
ผ่านพงอันทึบเทียว
ลงยอดหญ้าอันล้าโรย
เพื่อซับน้ำตาจันทร์
และกอดกันอยู่โอดโอย
ลมชายที่บายโบย
ก็จะพลิ้วผัดผิวมา
เห็นกันก็ยามนี้
น้ำตามีก็มือมา
ปาดทิ้งแล้วน้ำตา
และกอดเธอสะอื้นแทน...
๒๖ สิงหาคม ๒๕๔๗
Relate topics













