. . ค น ช อ บ เ ขี ย น . .

by มัชฌิมา @22 ม.ค.49 16.45 ( IP : 58...67 ) | Tags : กระดานข่าว

.

.


ถึงแม้ฉันจะเป็นคนขี้ลืม... แต่ก็มีหลายสิ่งเกี่ยวกับชีวิตตัวเองที่ฉันแน่ใจว่าจำได้แม่นยำมาก จำได้ว่า.....ฉันไม่เคยชอบเรียนหนังสือเอาซะเลย ฉันไม่เคยรู้สึกสนุกกับการเรียน
แต่ฉันสนุกมากกับชีวิตที่โรงเรียน ฉันไม่เคยชอบชั่วโมงวิชาภาษาไทย
แต่ฉันสนุกมากกับการท่องอาขยาน เพราะฉันจะได้แอบทำเสียงประหลาดๆ

ฉันไม่เคยชอบเรียนวิชาประวัติศาสตร์ โดยเฉพาะตอนสอบ . . เพราะฉันขี้ลืม
ตอบไม่ได้ว่าพระเจ้าตากยกทัพไปตีเมืองจันทบูรณ์ขึ้นกี่ค่ำเดือนอะไร แต่ฉันสนุกมากกับการอ่าน การดูสารคดีและละครอิงประวัติศาสตร์ และฉันยังรู้ด้วยว่าทำไมกรุงศรีอยุธยาจึงแตก
ทำไมพระเจ้าตากต้องยกทัพไปจันทบูรณ์

ฉันไม่ชอบจดอะไรๆ ตามคำบอกหรือลอกจากกระดานดำ แต่ฉันสนุกมากกับการแอบวาดอะไรๆ บนกระดานดำตอนคุณครูไม่อยู่

ฉันชอบอ่านหนังสือแทบทุกประเภท ยกเว้นหนังสือเรียน ฉันไม่ชอบอ่านอะไรๆ และเขียนอะไรๆ เพื่อคะแนน
หรือเพื่อหวังรางวัล ฉันไม่ชอบวาดถ้าหากจะต้องวาดให้เหมือนตัวอย่างเป๊ะ
และไม่ชอบวาดเพื่อประกวด

ฉันไม่ชอบทำการบ้าน . . ฉันไม่ชอบทำการบ้านที่สุด มีการบ้านสองอย่างเท่านั้นที่ฉันชอบทำ การบ้านวิชาวาดเขียน กับการบ้านชั่วโมงกิจกรรม การบ้านชั่วโมงกิจกรรมสนุกจะตาย ฉันละช๊อบชอบ

ได้เขียนป้ายติดบอร์ดนิทรรศการ

ได้เขียนเรียงความ ที่ไม่ต้องกังวลว่าจะได้กี่คะแนน

ได้คิดคำขวัญประจำวันเด็ก วันไหว้ครู วันสำคัญต่างๆ

ได้ทำอะไรๆ ตั้งหลายอย่างที่สนุกๆ

. .

เ มื่ อ คิ ด ม า ถึ ง ต ร ง นี้ . . .

แล้วย้อนกลับไปอ่านจากบรรทัดบนอีกรอบ ทำให้ฉันพบว่า... ความเป็นคนชอบเขียนชอบอ่านของฉันมีมาตั้งนานแล้วนี่นา ความสนุกหลายๆเรื่องของฉันล้วนมีการเขียนการวาดการอ่านรวมอยู่ ทุกวันนี้ความสนุกในชีวิตของฉันก็ยังคงเป็นการเขียนการวาด การอ่าน


เมื่อฉันเขียน ฉันวาด ฉันอ่าน .... ฉันมีความสุข

เป็นความสุขที่เกิดจากการได้ทำในสิ่งที่ชอบ


. . เพราะฉะนั้น จึงอาจพูดได้ว่า . .


การที่ฉันเขียนทุกวัน หมายถึง ฉันมีความสุขทุกวัน


.


.

Comment #1
Posted @23 ม.ค.49 13.24 ip : 202...212

เป็นนักเขียนได้.. แต่ต้องเป้นนักเรียนก่อน

อาจารย์ท่านหนึ่งแทงใจเรามา..

อาจด้วยเพราะความปรารถนาดี

อาจเพราะเห็นเป็นแค่คำธรรมดา





เจ็บ.. เพราะสำหรับเรา  --- มันไม่ธรรมดา


แล้วจะทำให้รู้ว่า นักเรียนก็เขียนหนังสือได้

Comment #2
สิริโสภณ (Not Member)
Posted @23 ม.ค.49 14.53 ip : 202...212

ขณะเรียนที่มหาวิทยาลัย  ข้าพเจ้าไม่เข้าห้องเรียน  แต่เข้าห้องสมุดแทน ข้าพเจ้าทนแรงบีบบังคับด้วยคะแนนได้ดีเสมอ ต่างกับตอนที่ข้าพเจ้าไปออกค่าย  ข้าพเจ้าทนให้บอร์ดสมาชิกผู้ประสงค์จะไปเข้าค่ายว่างเปล่าไม่ได้  ชื่อข้าพเจ้าจึงต้องไปปรากฏอยู่แถวๆนั้น ในบรรทัดแรกเสมอ  ข้าพเจ้ามีความสุขอยู่บนไม้โครงหลังคาอาคาร  ข้าพเจ้าเรียนการมุงหลังคาได้ดี กระทั่งเมื่อปีที่ข้าพเจ้าต้องรับผิดชอบการออกค่าย  ข้าพเจ้าก็สร้างอาคารทั้งหลังได้  แต่อย่าถามถึงเกรดเลยนะ  ไม่ต้องเป็นห่วง  มันค่อนข้างกระท่อนกระแท่น
..., บัดนี้  ข้าพเจ้ากำลังตรวจงานนักเรียนอยู่
..., หรือพวกเขากำลังสอนบทเรียนบางบทให้ข้าพเจ้า

Comment #3
Posted @24 ม.ค.49 20.45 ip : 203...111

นี่แหละมัชเอ้ย  นักเขียนมันต้องมีที่มายังงี้เลยล่ะ  ไอ้อะไรๆที่ที่กระทรวงศึกษาบอกน่ะ  อย่าไปสนใจมันเลย  ห่วยแตกทั้งเพ  เอาอะไรมาให้เรียนไม่รุ  เนอะ

ภาระหนักจึงอยู่ที่คนเป็นครู  ครูที่มีวิญญาณครูเต็มเปี่ยม  ไม่ใช่ไอ้ครูที่กั๊กในเวลาเรียนแล้วกระดิกนิ้วเก็บเงินในการสอนพิเศษ

ชอบที่อาจารย์โสภณตอบอย่างแรงเลยล่ะ

แสดงความคิดเห็น

« 1430
หากท่านไม่ได้เป็นสมาชิก ท่านจำเป็นต้องป้อนตัวอักษรของ Anti-spam word ในช่องข้างบนให้ถูกต้อง
The content of this field is kept private and will not be shown publicly. This mail use for contact via email when someone want to contact you.
Bold Italic Underline Left Center Right Ordered List Bulleted List Horizontal Rule Page break Hyperlink Text Color :) Quote
คำแนะนำ เว็บไซท์นี้สามารถเขียนข้อความในรูปแบบ มาร์คดาวน์ - Markdown Syntax:
  • วิธีการขึ้นบรรทัดใหม่โดยไม่เว้นช่องว่างระหว่างบรรทัด ให้เคาะเว้นวรรค (Space bar) ที่ท้ายบรรทัดจำนวนหนึ่งครั้ง
  • วิธีการขึ้นย่อหน้าใหม่ซึ่งจะมีการเว้นช่องว่างห่างจากบรรทัดด้านบนเล็กน้อย ให้เคาะ Enter จำนวน 2 ครั้ง

งานเขียนของข้าพเจ้า

personมุมสมาชิก

Last 10 Member Post

Web Statistics : online 0 member(s) of 49 user(s)

User count is 2421183 person(s) and 10105617 hit(s) since 8 พ.ย. 2567 , Total 550 member(s).