ทางเดินสู่ฝัน : รำลึกถึงวันจากไกลของกนกพงศ์ สงสมพันธุ์

by นายลูกหมี @15 ก.พ.49 15.46 ( IP : 203...18 ) | Tags : กระดานข่าว
photo  , 200x269 pixel , 13,756 bytes.

สายฝนยังคงปรอยปรายอยู่ในหุบเขาฝนโปรยไพร ยามที่ผมไปเยือนครั้งสุดท้ายเมื่อเดือนพฤษภาคม 48 เพื่อพูดคุยกันเรื่องทำหนังสือ "ราหูอมจันทร์"

บ้านหลังนั้นได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก จากที่เคยเงียบเหงา อ้างว้าง กลับกลายเป็นบ้านที่มีอณูของความรักแฝงกายแทรกเร้นอยู่ทั่วทุกมุมห้อง รอบบ้านที่เคยรกเรื้อด้วยพงหญ้า ถูกทดแทนด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ ผลิดอกเบ่งบานอวดสีสันกันสะพรั่ง

ความรักมักสวยงามเสมอ!

หุบเขาฝนโปรยไพร ยังคงสวยงามและเย็นฉ่ำ คอยต้อนรับมิตรผู้มาเยือนเสมอมามิเปลี่ยนแปลง

เจ้าของบ้านมีสีหน้ายิ้มแย้มด้วยความยินดียามที่มีสหายมาเยี่ยมเยียน ต้อนรับด้วยกาต้มกาแฟที่มีน้ำเดือดอยู่ตลอดเวลา

เวลาที่ผ่านไป วันวัยของทุกคนก็เดินผ่าน ยิ่งเดินทางไกล แนวคิด การมองโลกยิ่งลึกซึ้ง โลกยังคงเหมือนเดิม แต่ทัศนะในการมองโลกของเราเปลี่ยนไปตามระยะทางของชีวิตที่เราเดิน

"ยามเช้าแห่งชีวิต" บันทึกจากหุบเขาฝนโปรยไพร ขบวน 2 พาเรากลับหวนคืนวันสู่วัยเด็ก วัยแห่งจินตนาการ

วัยเด็กที่มองผ่านสายตาของชายผู้หนึ่ง... ผู้ซึ่งนั่งมองไส้เดือนที่โดนตัดขาดเป็นสองท่อนด้วยรถแบ็คโฮ แล้วสามารถเชื่อมโยงถึงการอยู่ร่วมกันของชีวิต เพราะนี่คือโลก ดวงดาวสีน้ำเงินซึ่งมีชีวิต ดวงดาวที่กอรปด้วยความหลากหลายแห่งสายพันธุ์ หากเพียงแค่มนุษย์มีความเคารพในชีวิตที่แตกต่าง โลกก็คงเต็มเปี่ยมไปด้วยความงดงามให้กับทุกชีวิตได้ชื่นชม

โลกที่เรียบง่าย กับวิถีชีวิตที่เขาค้นพบด้วยตัวเอง เป็นวิถีชีวิตที่ต้องใช้กำลังใจและความเข้มแข็งอยู่สูงยิ่ง ที่จะหยัดยืนเพื่อยืนยันถึงแนวคิดที่ตนเองเชื่อมั่น

ภาพถ่ายจากวันวัยแห่งการไปเยือนดินแดนหุบเขาฝนโปรยไพร



พี่ประมวลเขียนบทกวีไว้...
" ฟังว่าความตายนั้นสวยสด

ดั่งดักแด้เปลื้องปลดภาวะหนอน

เป็นผีเสื้อสดงามตามขั้นตอน

เผยอปีกรำฟ้อนในรุ่งราง."

หากความตายคืออีกบทหนึ่งการเริ่มเดินบนทางสายใหม่

หลับเถิด จงหลับฝัน ฝันถึงโลกสวยงามที่เจ้าพร่ำเขียนถึง ในแต่ละบรรทัดของตัวอักษรที่เจ้าได้จารึกไว้

เพราะชีวิตคือการเดินทาง ชีวิตมีภาระและพันธกิจ งานคือภาระและคุณค่าของชีวิต "กนกพงศ์ สงสมพันธุ์" ได้ถ่ายทอดความคิดของตนเองผ่านตัวอักษร ไว้เป็นบันทึกบทหนึ่งของโลก เขาได้ปฎิบัติภารกิจแห่งชีวิตเสร็จสิ้นแล้ว.


พรายฟ้า ภาณุมาศ เพื่อนร่วมเดินทางบนดวงดาวสีน้ำเงิน.

Comment #1
Posted @15 ก.พ.49 18.00 ip : 202...12

ใช่....ความรักมักสวยงามเสมอ!

Comment #2
Posted @16 ก.พ.49 1.04 ip : 203...5

เคยเจอ พี่หนกอยู่ครั้งเดียวในชีวิต ครั้งเดียวแต่ไม่เคยลืม นึกๆดูก็เกือบสิบกว่าปี
เคยเจอ พี่อุรุดา (โควินทะ) ครั้งหรือสองครั้ง ห้าหรือหกปีก่อน แต่จำได้ดีว่า พี่อุรุดาเป็นคนฉลาด และไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ จู่ๆมาทราบข่าวว่า พี่อุรุดา แต่งงานกับ พี่หนก ก็พร้อมๆกับที่ทราบข่าวคราวว่า พี่หนก เสียชีวิตแล้ว  โดยส่วนตัว ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก ...แต่สำหรับผม พี่เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดคนหนึ่งเท่าที่ผมเคยเห็นมาในชีวิต(ที่ได้แต่งงานและใช้ชีวิตครอบครัวกับผู้ชายที่เก่งและเฉลียวฉลาดที่สุดคนนึงของประเทศ) หรือแม้แต่ตัวผมเอง ก็อาจนับได้ว่าเป็นบุคคลโชคดีที่สุดคนนึง ที่ในชีวิตนึง เคยได้มีโอกาสพูดคุยกับแก ถึงจะน้อยคำ น้อยเวลา แต่สำหรับผมไม่เคยลืมครับ(พูดจริงๆนะครับ) พี่อุรุดาครับ ผมเคยคิดมาตลอด ว่าวันนึงผมจะไปเยี่ยมแก แต่ก็ไม่เคยได้ทำ ผมเสียใจในเรื่องนี้มากๆครับ ที่วันนี้ ผมก็ยังไม่ได้ทำ

ผมเอง

Comment #3
หมี่เป็ด ไอ้รูปหล่อ (Not Member)
Posted @16 ก.พ.49 16.19 ip : 203...112

เป็นข่าวเศร้ารับวาเลนไทน์...

เด็กน้อยที่กนกพงศ์อุ้มนั้นชื่อ น้องน้ำฟ้า  ลูกสาวน่ารักของคุณลูกหมีเวบมาสเตอร์ของเรานี่แหละครับ  อีกเด็กนั่นคือ น้องพู่กัน  ลูกบ่าวของ ชาคริต  โภชะเรือง นักเขียนเรื่องสั้นรางวัลช่อฯ

กนกพงศ์ในรูปทรุดโทรมเอาการเลย


ประมวล  มณีโรจน์  เขียนบทกวีชิ้นนี้ได้น้ำเนื้อดีแท้  บทเดียวอยู่หมัด !


วันที่ 23-24 นี้จะเป็นการเข้างานศพ  ขอเชิญทุกท่านใกล้ไกลที่พอจะร่วมงานได้นะครับ  เผาวันที่ 25 นี้  หลังจากนั้นชื่อ กนกพงศ์ ก็เป็นเพียงตำนาน !

Comment #4
Posted @16 ก.พ.49 21.11 ip : 203...166

เนื่องจากทางญาติพี่น้องเพื่อนฝูงของกนกพงศ์จะจัดพิมพ์หนังสือเป็นที่ระลึกในวันเผาศพของกนกพงศ์ หากเพื่อนฝูงคนใดต้องการเขียนคำไว้อาลัยถึงกนกพงศ์ ผู้จากไป... ไม่ว่าจะเป็นความเรียง บทกวีหรือจดหมายหรืออะไรก็แล้วแต่ตามที่ปรารถนาจะเขียน

ขอให้ส่งต้นฉบับภายในวันที่ 18 ก.พ.นี้

ส่งมาที่อีเมล์ข้างล่างนี้...

nakornmedia@yahoo.com  และ  nakornmedia@hotmail.com

ทางฝ่ายประสานงานส่งข่าวมาครับ


// ผมก๊อปข้อความของพี่โดม  วุฒิชัย  จากเวบไทยไรเตอร์ มานะครับ  แล้วก็เชิญพี่ๆน้องๆเวบนี้ทุกท่านครับ

Comment #5
ศุภวัลยา ปรางแก้ว (Not Member)
Posted @19 ก.พ.49 6.48 ip : 203...250

เอ่อ.. ไม่รู้จะพูดยังไง

ทราบข่าวเมื่อสายวันจันทร์จากท่านโสภณ อึ้งและตะลึงกับคำบอกเล่า

ไม่รู้จะทำยังไง .. ไม่รู้จะบอกใครว่าตอนนั้นรู้สึกแย่แค่ไหน

โทร.หาพี่ด๊ะ คุยกันแป้บ รู้สึกดีนิดนึง แวบไปแวบมา.. ก็zadอีก ไปกินsizzlerกับเพื่อน..จากที่ชอบกิน วันนี้กลับไม่อร่อย

..เดินขึ้นไปชั้น 3 ที่ลีฯ หยิบ แผ่นดินอื่น แล้วก้อจ่ายตังค์ ทั้งๆที่เคยอ่านมันหลายๆครั้งแล้ว แต่คราวนี้อยากมีไว้กับตัว จะได้รู้สึกอุ่นใจ .. "บันทึกจากหุบเขาฝนโปรยไพร" มันหายไปตอนกีฬาสี - - เศร้าอยู่นาน จนตอนนี้ยังกระหือรืออยู่

เรามันก็แค่เด็กนร.ธรรมดาๆ คนนึง

กระทั่งม.3 เรามาดูหนังกับเพื่อน เราเดินไป B2S ที่เซ็นทรัล เจอหนังสือเล่มนึง ปกสีขาว เป็นรูปแบบกึ่งบันทึกกึ่งเรื่องสั้น เราหยิบมันมา แล้วก็จ่ายตังค์ ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าจะได้อะไร จากหนังสือเล่มนี้...

กลับถึงบ้าน เราอ่านมัน เราใช้เวลาอยู่กับมันมากกว่าแร็กนาร็อก เราวางไม่ลง!! ไม่ใช่จะสนุก เพลิดเพลิน
ออกจะเครียดซะมากกว่า..แต่มันก้อทำให้เรามีความสุข และรู้ว่า .. เราควรจะเป็นอย่างไร เราควรจะเขียนอะไร . . . แนวทางชีวิตที่ให้เลือกเดินบนถนนสายนี้ของเรา อาจจะเป็นดินลูกรัง ที่ยังขรุขระ แต่ก็มีความหวัง ที่จะไปให้ถึงถนนใหญ่ยางมะตอย..

จวบจนม.4 เข้าค่ายกวีฯ ที่วลัยลักษณ์ รอคอยว่าสักคร้งแหละ ที่จะได้เจอพี่กนกพงศ์ แต่ป่าวเลย..อย่างว่าแหละนะ "ปวดฟัน" ไม่รู้จริงรึป่าว ??

แต่เราก็มีความหวังเสมอมาว่าสักวัน .. เราคงได้เจอ..และขอบคุณงามๆสักครั้ง

แต่แล้ว..

!!!

ไม่มีใครสามารถกางกั้นชะตาลิขิตแห่งชีวิตได้ เราจำต้องยอมทำตามวิถีเช่นนี้ เป็นวิถีแห่งชีวิตที่จริงใจที่สุด . . ศุกร์หน้า เราจะไป ..

แต่พฤหัสบดีหน้า มาลีฮวนน่ามา..

วันไหนดี?

วันไหนก็ได้..ที่ทุกอย่างยังคงรูปการณ์เดิม

นั่นคือ

กนกพงศ์ ยังคงหลับสนิทอย่างสงบ และ.. ยามเช้าของชีวิต .. ยังคงได้ยินเสียงรถแบ็คโฮดังก้องเสมอ

Comment #6
เพื่อนเด็กคอมพ์มอออ (Not Member)
Posted @19 ก.พ.49 17.12 ip : 61...207

หนก เพื่อนรัก เรารู้สีกเสียใจและใจหายมาก เมื่อรู้ข่าวว่าหนกได้เสียชีวิตอย่างกะทันหันด้วยโรคที่ไม่น่าจะมาพรากคนสำคัญและคนมีคุณภาพของวงการนักเขียนเมืองไทยไปเร็ว ด้วยวัยแค่ขนาดนี้ เราเจอหนกครั้งสุดท้ายเกือบสิบปีมาแล้วโดยบังเอิญ ที่หลังวิกดาวเมืองคอน กำลังนั่งกินข้าวเย็นอยู่ เราดีใจมากเพราะไม่ได้เจอกันนานแล้วหลังจากหนกเดินหันหลังออกจากรั้วมหาลัย  การเจอกันครั้งนี้ทำให้เรารู้ว่าเพื่อนเราได้มาใช้ชีวิตปักหลักอยู่ที่เขาหลวง ยิ่งไปกว่านั้นเรารู้สึกยินดีกับหนกมากน่ะที่เราทราบว่าหนกมีความสุขกับสิ่งที่  หนกได้เลือกเส้นทางชีวิต ที่หนกชอบ รัก และใฝ่ฝัน นั่นหมายถึงการได้เขียนหนังสือ  หนกรู้และค้นพบตัวเองได้ดี และไม่โกหกตัวเอง ยอมละทิ้งเส้นทางการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัย เพราะรู้ว่าที่นั่นไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง
ยิ่งไปกว่านั้น พอเราทราบข่าวทางหนังสือพิมพ์และสิ่งพิมพ์ต่างๆ ว่าหนกประสบความสำเร็จในเส้นทางงานเขียน และเริ่มมีผลงานออกสู่สาธารณชน และเป็นคลื่นลูกใหม่ที่สำคัญของวงการนักเขียน บอกตรงๆ เราปลื้มมากกก เวลาที่ใครต่อใครพูดถึงชื่อหนก เรามักจะบอกว่า อ๋อ...เพื่อนชั้นเอง  เก่งมากกก นิสัยดีน่ารัก นักกิจกรรม ตัวยง เด็กมอออ ใครบ้างไม่รู้จักเขาในช่วงระยะเวลานั้น  เพราะทุกคนต้องมากินข้าวช้าวที่ตึกคาเฟ็ต และจะได้เห็นผลงานของหนกให้ชมเสมอ นั่นคือการเขียนบอร์ดหน้าห้องอาสา ให้ชื่นชมเป็นประจำ โดยไม่เคยเกี่ยงหรือบ่นเลย แม้ช่วงมีสอบ หนกก็จะรับผิดชอบและให้ความสำคัญกับมันมาก
เราอยากจะบอกหนกว่า เราภูมิใจในตัวหนกมากน่ะ ที่หนกเป็น ROLE MODEL  เป็นแบบอย่างให้กับนักเขียนรุ่นหลังได้เป็นอย่างดี

Comment #7
ศุภวัลยา ปรางแก้ว (Not Member)
Posted @4 พ.ค.49 9.42 ip : 203...250

http://www.carabao.net/MusicStation/musicPlay.asp?id=267

เพลงๆ " กนกพงศ์ " ของ คาราบาว

Comment #8
Posted @17 ธ.ค.49 12.53 ip : 58...132

การจากไปไม่ใช่การจากไปอย่างชั่วนิรันดิ์ แต่เป็นการตื่นจากฝันที่เราหลับไหลมานานเท่านั้นเอง

Comment #9
เกิดอะไรขึ้นกับพี่หน (Not Member)
Posted @8 ก.พ.50 9.08 ip : 125...10

เคยเจอพี่ตอนปี31 หน้าคาเฟ็ต มอ.หาดใหญ่ ตอนนั้นพี่รีไทร์

Comment #10
ยงยุทธ จอมชัยฤทธิ์ (Not Member)
Posted @28 พ.ค.54 23.16 ip : 118...221

ผมมีครู อยู่ใกล้บ้านแท้ ๆ ทําไมตอนนั้นผมไม่ได้ไปคุกเข่าสมัครเป็นศิษย์กันนะ รู้ข่าวแล้วใจหายครับ ผมก็เป็นอีกคนที่รักงานเขียนคับพี่ แต่ทําได้นิดเดียว แต่ผมยังจําตอนที่ยืนอ่านงานเขียนของตัวเองที่แผงหนังสือได้คับ เจอแผงที่ไหนผมแวะยิ้มกับงานของผมทุกแผง มันช่างเป็นความสุขที่เป็นอิสระที่สุด เหมือนจะเพิ่งรับรู้ว่าจริงจริงแล้วเราสามารถบินได้ ผมว่าความรู้สึกแบบนี้พี่มีมาก่อนผม พี่คือครูคับ...ถึงแม้นว่าพี่จะจากไปแล้ว แต่ความดีพี่ได้ทําไว้ยังคงอยู่นะคับ...ไม่เคยพบปะพูดจา แต่ว่านับถือคับ

แสดงความคิดเห็น

« 1430
หากท่านไม่ได้เป็นสมาชิก ท่านจำเป็นต้องป้อนตัวอักษรของ Anti-spam word ในช่องข้างบนให้ถูกต้อง
The content of this field is kept private and will not be shown publicly. This mail use for contact via email when someone want to contact you.
Bold Italic Underline Left Center Right Ordered List Bulleted List Horizontal Rule Page break Hyperlink Text Color :) Quote
คำแนะนำ เว็บไซท์นี้สามารถเขียนข้อความในรูปแบบ มาร์คดาวน์ - Markdown Syntax:
  • วิธีการขึ้นบรรทัดใหม่โดยไม่เว้นช่องว่างระหว่างบรรทัด ให้เคาะเว้นวรรค (Space bar) ที่ท้ายบรรทัดจำนวนหนึ่งครั้ง
  • วิธีการขึ้นย่อหน้าใหม่ซึ่งจะมีการเว้นช่องว่างห่างจากบรรทัดด้านบนเล็กน้อย ให้เคาะ Enter จำนวน 2 ครั้ง

งานเขียนของข้าพเจ้า

personมุมสมาชิก

Last 10 Member Post

Web Statistics : online 0 member(s) of 67 user(s)

User count is 2421099 person(s) and 10104701 hit(s) since 7 พ.ย. 2567 , Total 550 member(s).