เช้าวันหนึ่ง
เช่นเดียวกับทุก ๆ เช้า... เราตื่นขึ้นมาในความเที่ยงตรงของดวงอาทิตย์ ร่องรอยยับย่นยังแต้มติดอยู่บนใบหน้า ผ่านไปแล้วอีกคืน.... หยิบยื่นมาแล้วอีกวัน ...ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์-จันทร์ เป็นเช้าของวันจันทร์ ที่ใครๆ ก็ไม่อยากให้ผันผ่านมาถึง
เช่นเดียวกับทุกเช้า...
นอกเหนือข่าวเศร้า ๆ
ของใครสักคนในหน้าหนังสือพิมพ์
เช้าของวันนี้...
ข่าวแสนเศร้าของคนบางคน
ท้นแน่นอยู่ในอก
สะทกเทือนกระทั่งน้ำนัยน์ตาพร่าไหว
เช้าวันนี้...
เราลืมตาตื่นอย่างซึมเซา
ขณะที่เขา-หลับฝันถึงความดีนิรันดร์
เช้านี้...
เราตื่นขึ้นมา
เพื่อพบว่า...
เขา -ได้ลาจากพวกเราไปแล้ว
จริงๆ
เขา ได้ลาจากพวกเราไปแล้วจริงๆ
เขาได้ลาจากพวกเราไป
ในเช้าวันหนึ่ง
ของค่ำคืนที่จะสุกสว่างด้วยจันทร์เพ็ง.
.....................................................................
ด้วยจิตคารวะและอาลัย
เมื่อได้ทราบข่าวพี่หนก-กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ เสียชีวิต
มาฆปุรณมี วันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙ มหานคร