จากลาเพื่อจากไป แต่จากใจนิรันดร์กาล >> refernce to P'Dah
พี่กนกพงศ์ ...
เธอทิ้งถิ่นที่เกิดกำเนิดหล้า เธอทิ้งถันมารดาคราวัยหวาน เธอจากจรจากจิตด้วยวิญญาณ เธอจากบ้านด้วยใจใฝ่คำนึง
เธอจากไปเพื่อสร้างงานสานวิถี เธอจากไปเพื่อสิ่งดี..ที่ดีกว่า เธอจากไปเพื่อสร้างงานสานชีวา เธอจากไปเพื่อวัดค่า..ค่าแห่งคน
เธอหมั่นสร้างที่ร้างทางชีวิต เธอหมั่นคิดที่ค้นพ้นใฝ่หา เธอหมั่นเขียนหมั่นเค้นเน้นลีลา เธอหมั่นสร้างคุณค่า..ค่าแห่งเธอ
การงานแห่งชีวิตลิขิตแล้ว หลับสบายเถิดพี่แก้วอย่าสงสัย จากจรจากลาเพื่อจากไป แต่จากใจพี่นี้นิรันดร์กาล
..............
ขอให้พี่หลับสบายท่ามกลางหุบเขาฝนโปรยไพรที่พี่รัก
แม้ปรางไม่เคยเจอพี่..
แต่ปรางก็รักและปรารถนาดีต่อพี่เสมอ
งานเขียนของพี่ทำให้ปรางรู้จักตัวเอง รู้ว่าควรจะเขียนอะไร และเดินไปในทิศทางใด
มาวันนี้.. ปรางอาจยังไม่ประสบความสำเร็จ แต่ปรางก็พอจะมองเห็นเส้นทางของตัวเอง.. ปลายทางยังอีกไกล ถ้าใจไม่ท้อก็พอไหว - -
ขอบคุณ...
บันทึกจากหุบเขาฝนโปรยไพร .. สะพานขาด คนใบเลี้ยงเดี่ยว ยามเช้าของชีวิต โลกหมุนรอบตัวเอง ป่าน้ำค้าง และ.. แผ่นดินอื่น..สถินอยู่ยั่งยืนแห่งนั้น มีสุขชื่นมื่นทุกคืนวัน ด้วยไฟฝันแห่งชีวิตลิขิตอารมณ์
. . .
ปล * รักตัวเองให้มากๆ รักพ่อ รักแม่
รัก F7 team , ตู้ , สามเก้าสี่หก , 5/17 , ชมรมฅนเขียนฝัน รัก tante PenPan , ศิริโศภณ โศภณา และคิดถึง ครูอุ้ม ครูเหนก ครูพวง ครูหนุ่ย อ.หยอย เสมอ . . และที่สุด รักศิลปากร