บังเกอร์ หมายเลข 49
๑ บังเกอร์ หมายเลข 49 เมืองฟัลลูจาห์
๒ ถึง...แม่ที่คิดถึง
ผมจำไม่ได้แล้วว่าเขียนจดหมาย ถึงแม่ครั้งล่าสุดเมื่อไร และฉบับนี้เป็นฉบับที่เท่าไร แม่ครับ แม่สบายดีไหมครับ คุณพ่อล่ะหายจากอาการตับแข็งแล้วไหม? น้องสาวคนเล็กเข้าเรียนไฮสคูลหรือยัง
๓
แม่ครับ ยามนี้ผมท้อแท้
ผมเหงาและเปลี่ยวใจมาก
คิดถึงบ้านอันอบอุ่นของเรา
อยากอาบน้ำในสวนหลังบ้าน
ในความร้อนระอุของสงคราม
ผมฝันเห็นห้องนั่งเล่น
ใช่...ค่ำคืนของวันหยุดสุดสัปดาห์
ครอบครัวเราพร้อมหน้าทีวีรายการโปรด
พิซซ่าจานพิเศษของน้องชาย
กาแฟถ้วยโปรดของผม
และคุกกี้หอมกรุ่นจากเตาอบในครัวของเรา
๔
แม่ครับ ผมขอยืนยันว่า
ลูกชายของแม่ไม่ได้ขี้ขลาด
แต่เขาไม่อยากรบแล้ว
เขาเบื่อ เขาเซ็ง
ไม่รู้ว่าเขาต้องเข่นฆ่าเพื่อนมนุษย์
อีกสักกี่คน โลกจะได้สงบสุข
เขาหวังว่าพระผู้เป็นเจ้า
จักทรงโปรดให้สงครามสงบโดยเร็ว
แม่ครับ ในความเวิ้งว้างของขอบฟ้า
ผมเฝ้าสวดวิงวอนต่อพระองค์
โปรดคืนลูกรักของแม่
สู่อ้อมอกมาตุภูมิ
ผมเฝ้าอธิษฐาน
และไต่ถามพระองค์
เมื่อไรผมจะได้กลับบ้าน
๕
แม่ครับ... ผมเสียใจ
ที่ไม่เชื่อฟังแม่ตั้งแต่แรก
รั้นเข้าเรียนเวสต์ปอยต์
บัดนี้ ลูกรักของแม่ตระหนักแล้ว
มนุษย์เราเกิดมาชีวิตล้วนมีค่า
ทุกครั้งที่วิญญาณถูกฉุดกระชาก
คร่าออกจากร่างหนึ่ง
อีกหลายชีวิตต้องหลั่งน้ำตา
วงจรการเข่นฆ่าอุบาทว์
การประหัตประหารที่ไม่สิ้นสุด
พลันบังเกิด
๖
แม่ครับ
ผมกำลังรอคำสั่งกลับบ้าน
แม่ก็รู้ว่าลูกของแม่
ไม่เคยพูดจาหยาบคาย
แต่วันนี้ผมอัดอั้น
กลั้นไว้ในใจไม่อยู่
อภัยให้ผมด้วย
เมื่อไรมันจะสั่งหยุดรบ
เมื่อไรมันจะเลิกบ้าอำนาจบาตรใหญ่
ผมอยู่แนวหน้า รับรู้ความรู้สึกของพลทหาร
ทุกคนอยากกลับบ้าน
คิดว่าฝ่ายตรงข้าม
ก็ไม่อยากรบเหมือนกัน
๗
ลูกรักของแม่ ดี.ที. แอ็ดเวิร์ด
ร้อยเอกประจำกองพลทหารราบ
(หน่วยรบพิเศษ) แห่งกองทัพบกสหรัฐอเมริกา
หลังการโจมตีระลอกใหญ่ พฤหัสบดี 2 ธันวาคม 2004
ศาลายา,๕ มีนาคม ๒๕๔๘